Cuba dag 3 - 1 april
Blijf op de hoogte en volg Jos
04 April 2017 | Cuba, Havana
Om half 8 wakker en opgestaan.
Goed ontbijtje in het hotel, met fruit en zo.
We checken uit en rijden naar Cayo (eiland) Saetia. Maar eerst gaan we Holguin in om water in te slaan. De receptioniste legt ons uit waar we supermarkten kunnen vinden en tekent een route uit. Dank u wel. We gaan rijden en al vrij snel klopt het niet. Ze heeft een kruising niet getekend, net als het mannetje gisteren. We weten het toch te vinden. Dan gaan we parkeren. Maar ho, dit is Cuba, dus dat gaat niet zo makkelijk. We zijn bijna bij de parkeerplaats. Maar mogen die eenrichtingsweg niet in vanaf deze kant. Dus in plaats van rechts en 20 meter rijden, moeten we links. En dan 2 km rijden... Want we willen een blokkie om doen maar het is hier alleen maar eenrichtingswegen. Omdat ze zo smal zijn denk ik. Bovendien zit je dan weer achter een ander autootje, dan weer achter een fietstaxi dan achter een paar voetgangers. En als we dan eindelijk een eenrichtingsweg naar rechts in kunnen...dan kunnen we niet. Een vrachtwagen met daarnaast een hoop zand blokkeert de weg. We kunnen er wel om lachen, die toestand hier. Volgende eenrichtingsweg lukt het wel.En zo ook terug. Auto parkeren. Maike gaat boodschappen doen, Jos installeert de spullen in de auto. Eerst de spullen om de accu's van telefoons, iPad, iPod, et cetera te laden. En daar gaat het al mis; de USB aansluiting van de auto werkt niet. Dan maar de sigarettenaanstekerplug. Maar die werkt ook niet. Oeps, is toch belangrijk, vooral voor de navigatie, we hebben maps.me op onze telefoons. Ik kijk of er een zekering stuk is, ze zijn allemaal heel. Hmmm, niet goed. Gelukkig heb ik ook nog een ander, goedkoop soort adaptertje mee. En na nog wat pielen lukt het daarmee wel. Alleen kan die minder stroom leveren, dat is dan maar zo. Moet je alleen wel die plug er in de juiste manier in steken, en een beetje naar boven drukken. Door een telefoonhoes er onder te schuiven of zo. Maar het werkt. Wel een nadeeltje: er zijn alleen echt Cubaanse zenders op de radio en hij heeft geen iPod aansluiting, zoals een headset jack. Dus moet het maar zonder muziek,
Maike wordt vriendelijk geholpen door een mannetje, om de winkel te vinden.In de winkel hebben ze van alles te eten en drinken, zolang het maar gaat om water, koffie, magnetrons, TVs, ovens et cetera. Als Maike uit de winkel komt staat het mannetje er nog. Hij wil iets leuks doen met haar.Ja, dat snap ik, dat wil Jos ook wel:-)
We gaan rijden met maps.me als navigatie. Het rijdt hier prima, goede wegen, beperkt verkeer. Soms een bus....nou ja, een omgebouwde vrachtwagen met huif die als bus dienst doet. Soms andere autootjes, soms een riskja, soms paard en wagen voor ons. Dus soms schiet het redelijk op en soms niet. Als we Holguin uit raken wordt het beter. Mooie omgeving, best goede wegen, en voorlopig alleen rechtdoor. Simpele navigatie. Gaat prima.
We komen dichter bij Cayo Saetia, of verder weg van de bewoonde wereld (vooral dat). We konden eerst best 80 kpu (we mochten 90), nu worden de wegen toch minder. Terug naar 60. Weer een afslag nemen, en het wordt nog minder, terug naar 20-30 kpu. En om de gaten heen rijden. Zo hobbelen we letterlijk naar het eiland. We rijden over een brug en dan door een betonnen bak met bagger er in. Met opzet gemaakt om je auto alvast vies te maken, denken wij. Er is een mannetje in een gebouwtje bij. Hij vraagt of we reservering hebben voor het hotel. Ja dus. Hij wil onze voucher en paspoorten. De paspoortnummer en -gegevens gaan weer in zo'n zinloos Sinterklaas boek. Keurig hoor.
Hij legt heel vriendelijk uit dat we straks rechts moeten en dan links. Het is wat zoeken maar het lijkt goed te gaan. Dat klopt want we bereiken het hotel. Een vriendelijk mannetje schrijft ons in, en laat ons onze kamer zien, De beste die ze hebben, zegt hij.Dat zou best kunnen kloppen. Een mooie blokhut met veranda en twee schommelstoelen. In een erg mooie omgeving. De blokhut is schoon en prima. En met twee airco's, twee kookplaten, koffiezetter, koelkast, bad, scheerspiegel, föhn et cetera. En van handdoeken gevouwen zwanen op bed, met bloemetjes! We zijn zeer content.
Dan gaan we het eiland verkennen. We rijden rustig naar de lunch plek van dit hotel, 7 km verder, langs de kust met zicht op de oceaan. We vinden een houten gebouw met terrassen, aan het strand. Dus eerst even wat drinken en dan het strand op. Lekker relaxen en een beetje zwemmen in de oceaan. Oef, dat is nog best koud, ook al is het hier tropisch, komt doordat we zelf zo warm zijn. We hebben na het zwemmen beiden ineens wel soort van de waterpokken. Vele rode vlekjes en het jeukt een beetje.
Dat strandleven houden we wel even vol. Alhoewel, er is op dit eiland van alles te zien, want het is een natuurpark. We gaan weer rijden. Het is hier allemaal onverhard, en dus soms slechte wegen en heel langzaam rijden.
We zien zwarte varkens, antilopen, kleine herten, paarden, kalkoenen, diverse soorten vogels et cetera. We nemen de tijd en Maike maakt veel foto's met de zoomlens.
Dan rijden we terug via een andere route. Althans, tot we vast lopen. Wegwerkzaamheden en er staan machines die de weg blokkeren. Een aantal meters later, onder een steil talud staat een vrachtwagen te brullen. Die is gewond geraakt zo te zien aan zijn dak en verwrongen staal. Een mannetje probeert een machine aan de kant te zetten voor ons. Een op rupswielen, een bulldozer blad voor en hele grote stalen tanden achter om de grond open te trekken. Hij krijgt hem niet gestart dus we keren om.
We komen via nu bekende route bij het hotel. Half 8, nog net voordat het donker wordt.
Ze hebben een simpele keuken. We eten antilope van het park. Echt wild, en het smaakt ook prima. Beter dan die ribsteak van het Campanille hotel in Parijs.
Jos neemt nog een mango-toetje en dan is de dag wel weer voorbij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley