Cuba dag 14 - 12 april
Blijf op de hoogte en volg Jos
16 April 2017 | Cuba, Havana
Cuba dag 14 - wo 12 april - Ranch King- tripje naar Santa Lucia
Vandaag beginnen we rustig aan. Na het ontbijt in de Casa gaan we in een park vlak bij het stadion in Camguey zitten. Daar pakken we de boeken er bij en kijken wat we vandaag gaan doen.
Casa Italia hier is trouwens best groot. De eigenaar spreekt Italiaans - verrassend - en Spaans. In de patio zit een Italiaans restaurant. Nog redelijk groot, trouwens; 10 5-persoons tafels. En ze spreken hier 8 woorden Engels, alle mensen hier samen dan he. Basic Engels noemt onze voucher dat. Nou, basic Engels haalt het niet.
Het wordt een tripje richting Santa Lucia, ten noordoosten en aan de kust. Onderweg gaan we kijken bij King Rancho, kan leuk zijn volgens Lonely Planet.
Met de gebruikelijke lifters arriveren we bij de afslag naar de Ranch. Het kost even moeite om de lifters duidelijk te maken dat wij naar King Rancho gaan en niet naar Santa Lucia. Als ze het snappen stappen ze uit.
We hobbelen over een onverharde weg naar de ranch. Waar een buslading toeristen aan een lange tafel zit te eten. We drinken even wat.
We zien paarden en huifkarren staan. Daar willen we wel een tochtje mee. Ik praat even met de man die het lijkt te organiseren hier, Vincente heet hij. Hij verzoekt ons om mee te gaan met de groep toeristen. Die overigens Frans Canadees blijken te zijn uit Quebec.
We zien een vrucht, grinko. En een flamboyant tree, die bloeit met rode bloemen, maar nu niet. En salbadero fruit, maar die is niet eetbaar.
We vallen met onze neus in de boter. Want hierna krijgen we een rodeo show. Toeristen-rodeo dan. Met Friendly competition tussen de cowboys. 3 cowboys die na elkaar hetzelfde kunstje doen.
Deel 1. Je laat een kalf los, die weg rent. De cowboy gaat er achteraan op zijn paard, vangt het kalf met zijn lasso, laat zich van zijn paard op het kalf donderen, grijpt het kalf, legt die op zijn kant en bindt dan 3 poten vast.
Deel 2. Een koe moet op zijn kant. De koe wordt vrijgelaten, de cowboy sprint met zijn paard vooruit. Dan laat hij zich op de koe donderen, grijpt hem vast en legt hem op zijn kant. Het is verplicht in Cuba dat de cowboy bij dit onderdeel een helm op heeft.
Deel 3. Lasso Doble. Ofwel Team roping. Ofwel heading and heeling. Een koe wordt de arena in gejaagd. Twee cowboys op paarden er achteraan. De ene gooit een lasso over zijn kop. De andere probeert een lasso om een achterpoot te krijgen. Dat is moeilijker en kan wel een paar pogingen kosten. Zo doen ze dit ook in het veld, als een koe een behandeling nodig heeft.
Deel 4. Stier rodeo rijden. Een cowboy met helm zit op de stier. Die de cowboy er probeert af te gooien natuurlijk. Na een seconde of 10 stapt de cowboy zelf gewoon af.
Deel 5. Cow milking. Twee cowboys vangen een koe. De een houdt hem vast aan zijn kop. De ander houdt een klein bekertje onder een uier en melkt daar wat melk in. Met dat bekertje rent hij naar het publiek en kiept het bekertje om om te laten zien dat er echt melk in zit.
Daarna gaan we mee met een huifkar tocht. In totaal 3 wagens. Wij zitten met twee Canadezen en Vincente, die nu onze gids Is.
Hij laat zien dat ze hier vroeger een cinema hadden. We zien nog de resten van de bankjes, de betonnen zijkanten. Dan hadden ze....cowboy-films en zo. Veel meer hadden ze hier niet. Maar nog wel een tweede soort cinema. Namelijk...een TV! We zien nog een soort theater opstelling. Maar dan staat er in het centrum een betonnen TV kast, (ja, zeshoekig, nou ja, vijf, want de voorkant is open) op 3 betonnen pilaartjes. Daar stond dus een TV in. Er waren twee kanalen te ontvangen, dus de meeste stemmen gelden.
Er zijn gebouwtjes voor opslag, kantoor, een cowboy eetzaal, voedsel winkel voor cowboys et cetera. De cowboys kregen per maand betaald.
We komen bij een school. Die vernoemd is naar een van de helden van een van de revoluties. Alle basisscholen hier zijn dat. In de tuin staat een beeld van José Marti, dat is ook verplicht. Die naam zijn we vaker tegen gekomen. Hij blijkt vroeger schrijver (vooral voor kinderen), advocaat, kunstenaar, zo nog wat functies, en held. Voorvechter in de eerste onafhankelijkheids-oorlog. Waarin hij de leider was en op 43 jarige leeftijd overleed.
Enkele cowboys proberen strooien hoeden te verkopen, de lokale bevolking andere toeristen-zooi.
We gaan verder en kijken in een huisje hier, die van bewoonster Guana is. Ze hadden en hebben niet veel. Een golfplaat dak is duur. Een palmbladeren dak is goedkoper, en...koeler binnen. Het kan namelijk tussen de 35 en 40 graden worden hier.
Guana is binnen aan het koken. WE kijken in de keuken en zien een fornuis dat kookt op....kooltjes! Althans, onder de pannen is een bak, waarin iets ligt dat gloeit, waarschijnlijk gewoon hout.
Omdat er zo weinig is aan materiaal en er moeilijk aan te komen is, knutselen ze hier veel zelf.Zo hangt er een stekkerdoos waar 3 stekkers in kunnen, zelf geknutseld van PVC. Daar zijn in ze trots op. En staat er een versterker, gemaakt van kapotte radio's, TV's et cetera.
We zien een jutila, een kruising tussen een eekhoorn en chinchilla in onze ogen. Deze is inheems Cubaans. Deze is grijs en heeft met name andere klauwen,die een beetje op die van vogels lijken. Apart.
Er staat een soort van wringer op een soort van werkbank. Deze wringer heeft twee wielen met ribbels/tanden. Die gebruiken ze om suikerriet voor ons te persen. Smaakt best lekker. We krijgen tevens papaja, ananas en meloen. Wij gooien de meloen-pitten op de grond of spugen ze uit, en dan zijn de kippen er.....als de kippen bij!
Er Is nu een droogte, er is al 10 tot 12 jaar geen floods (overstromingen/stortbuien) geweest. En dat is een probleem, want het is hier nu veel te droog. Dat is inderdaad wel te zien, ja. Er is veel dor hier.
De TV is belangrijk hier. Want mede op die manier krijgen de kinderen les. De leraren rouleren. De een leert ze rekenen, een andere kunst (handarbeid/knutselen?) et cetera. Er zijn 3 klassen. Er is een kleuterklas, dan klas 1,2 en 3 samen en klas 4,5 en 6 samen. Daarna gaan de kinderen naar een andere school in een ander dorp; maandag ochtend heen, vrijdag middag terug. OVerdag krijgen ze les in "normale" vakken en ` avonds is het een soort huishoudschool; ze leren: wassen, schoenen poetsen, schoonmaken, wassen en strijken, et cetera.
Dat is verplicht tot het 9e jaar. Daarna kan je door met school, 10 - 12 jaar. En daarna universiteit. Om toegang te krijgen tot de universiteit moet je slagen voor drie vakken, wiskunde, Spaans en Geschiedenis. Haal je dat niet dan moet je verplicht twee jaar het leger in. Als je het wel haalt hoef je maar een jaar. Als je 2 jaar hebt uitgediend en niets raars hebt gedaan, mag je alsnog naar de universiteit of mag je blijven en kan je een goede carrière hebben. Dus velen blijven dan. Voor vrouwen is het niet verplicht maar die gaan vaak ook het leger in wegens goede carrière kansen als ze hun toelatingstest niet halen.
We zien tevens ananas-struiken, met beginnende ananasjes.
Vincente vertelt tevens dat zaadjes van een bepaald soort meloen/pompoen (squash) goed is tegen prostaat kanker. Die zaadjes kunnen dan vers of gedroogd of geroosterd zijn. Ze zijn ook goed voor het hart.
En als je diarree hebt: neem dan rum met suiker of zout. Of neem azijn met net zoveel water en met suiker en zout.
Terug bij de ranch laat Vincente ons een plantje ruiken. Het blijkt te ruiken naar anijs. Dat klopt, het is een anijsplantje. Met gele bloemetjes. Grappig.
Dan poseert Maike nog even voor een boom-cactus, een enorm ding. Die 6 - 8 meter hoog is. De cactus dan, de boom is hoger.
Dan rijden we door naar Santa Lucia. We rijden er langs, door naar Plaza Coco, die staat op de kaart en in de Lonely Planet. Maar zover komen we niet. E zien namelijk tussen de bosjes door een zandweggetje die naar een strandje loopt. En aldus hebben we een strandje voor onszelf tot onze beschikking. Deze heeft niet zozeer zand, maar zeg maar grover zand, grotere korrels en mini-staaltjes, van enkele millimeters lang, gecombineerd met hetzelfde formaat schelpjes. Het is wel wat harder dan zand, verder is het wel goed. We gaan de oceaan in, wel met sandalen want er liggen hier en daar wat stenen. En het loopt vrij lang vrij ondiep door. Waardoor het lekker warm water is.
Na een tijdje relaxen en poedelen rijden we weer terug naar Camaguey. Waar net voor donker arriveren bij onze Casa. Even douchen en dan eten in het Italiaanse restaurant in onze Casa. Dit restaurant is nog redelijk groot, 8 tafels voor 4 personen en 2 tafels voor 6 personen.
Maar de pizza chorizo voor Jos en de lasagne (met rare, plastic-kaas) valt niet mee.
Dan gaan we weer naar Meson del Principe. Raul is er helaas niet, er staat een jong ventje. Toetjes hebben ze bijna niet, alleen flan. Dus nemen we die, een Cuba Libre voor Maike en een Mojito mulito voor Jos. Ze zijn lang niet zo lekker als wat Raul maakte. Dus klaar, naar de Casa. Kan Jos nog mooi even typen.
Vandaag beginnen we rustig aan. Na het ontbijt in de Casa gaan we in een park vlak bij het stadion in Camguey zitten. Daar pakken we de boeken er bij en kijken wat we vandaag gaan doen.
Casa Italia hier is trouwens best groot. De eigenaar spreekt Italiaans - verrassend - en Spaans. In de patio zit een Italiaans restaurant. Nog redelijk groot, trouwens; 10 5-persoons tafels. En ze spreken hier 8 woorden Engels, alle mensen hier samen dan he. Basic Engels noemt onze voucher dat. Nou, basic Engels haalt het niet.
Het wordt een tripje richting Santa Lucia, ten noordoosten en aan de kust. Onderweg gaan we kijken bij King Rancho, kan leuk zijn volgens Lonely Planet.
Met de gebruikelijke lifters arriveren we bij de afslag naar de Ranch. Het kost even moeite om de lifters duidelijk te maken dat wij naar King Rancho gaan en niet naar Santa Lucia. Als ze het snappen stappen ze uit.
We hobbelen over een onverharde weg naar de ranch. Waar een buslading toeristen aan een lange tafel zit te eten. We drinken even wat.
We zien paarden en huifkarren staan. Daar willen we wel een tochtje mee. Ik praat even met de man die het lijkt te organiseren hier, Vincente heet hij. Hij verzoekt ons om mee te gaan met de groep toeristen. Die overigens Frans Canadees blijken te zijn uit Quebec.
We zien een vrucht, grinko. En een flamboyant tree, die bloeit met rode bloemen, maar nu niet. En salbadero fruit, maar die is niet eetbaar.
We vallen met onze neus in de boter. Want hierna krijgen we een rodeo show. Toeristen-rodeo dan. Met Friendly competition tussen de cowboys. 3 cowboys die na elkaar hetzelfde kunstje doen.
Deel 1. Je laat een kalf los, die weg rent. De cowboy gaat er achteraan op zijn paard, vangt het kalf met zijn lasso, laat zich van zijn paard op het kalf donderen, grijpt het kalf, legt die op zijn kant en bindt dan 3 poten vast.
Deel 2. Een koe moet op zijn kant. De koe wordt vrijgelaten, de cowboy sprint met zijn paard vooruit. Dan laat hij zich op de koe donderen, grijpt hem vast en legt hem op zijn kant. Het is verplicht in Cuba dat de cowboy bij dit onderdeel een helm op heeft.
Deel 3. Lasso Doble. Ofwel Team roping. Ofwel heading and heeling. Een koe wordt de arena in gejaagd. Twee cowboys op paarden er achteraan. De ene gooit een lasso over zijn kop. De andere probeert een lasso om een achterpoot te krijgen. Dat is moeilijker en kan wel een paar pogingen kosten. Zo doen ze dit ook in het veld, als een koe een behandeling nodig heeft.
Deel 4. Stier rodeo rijden. Een cowboy met helm zit op de stier. Die de cowboy er probeert af te gooien natuurlijk. Na een seconde of 10 stapt de cowboy zelf gewoon af.
Deel 5. Cow milking. Twee cowboys vangen een koe. De een houdt hem vast aan zijn kop. De ander houdt een klein bekertje onder een uier en melkt daar wat melk in. Met dat bekertje rent hij naar het publiek en kiept het bekertje om om te laten zien dat er echt melk in zit.
Daarna gaan we mee met een huifkar tocht. In totaal 3 wagens. Wij zitten met twee Canadezen en Vincente, die nu onze gids Is.
Hij laat zien dat ze hier vroeger een cinema hadden. We zien nog de resten van de bankjes, de betonnen zijkanten. Dan hadden ze....cowboy-films en zo. Veel meer hadden ze hier niet. Maar nog wel een tweede soort cinema. Namelijk...een TV! We zien nog een soort theater opstelling. Maar dan staat er in het centrum een betonnen TV kast, (ja, zeshoekig, nou ja, vijf, want de voorkant is open) op 3 betonnen pilaartjes. Daar stond dus een TV in. Er waren twee kanalen te ontvangen, dus de meeste stemmen gelden.
Er zijn gebouwtjes voor opslag, kantoor, een cowboy eetzaal, voedsel winkel voor cowboys et cetera. De cowboys kregen per maand betaald.
We komen bij een school. Die vernoemd is naar een van de helden van een van de revoluties. Alle basisscholen hier zijn dat. In de tuin staat een beeld van José Marti, dat is ook verplicht. Die naam zijn we vaker tegen gekomen. Hij blijkt vroeger schrijver (vooral voor kinderen), advocaat, kunstenaar, zo nog wat functies, en held. Voorvechter in de eerste onafhankelijkheids-oorlog. Waarin hij de leider was en op 43 jarige leeftijd overleed.
Enkele cowboys proberen strooien hoeden te verkopen, de lokale bevolking andere toeristen-zooi.
We gaan verder en kijken in een huisje hier, die van bewoonster Guana is. Ze hadden en hebben niet veel. Een golfplaat dak is duur. Een palmbladeren dak is goedkoper, en...koeler binnen. Het kan namelijk tussen de 35 en 40 graden worden hier.
Guana is binnen aan het koken. WE kijken in de keuken en zien een fornuis dat kookt op....kooltjes! Althans, onder de pannen is een bak, waarin iets ligt dat gloeit, waarschijnlijk gewoon hout.
Omdat er zo weinig is aan materiaal en er moeilijk aan te komen is, knutselen ze hier veel zelf.Zo hangt er een stekkerdoos waar 3 stekkers in kunnen, zelf geknutseld van PVC. Daar zijn in ze trots op. En staat er een versterker, gemaakt van kapotte radio's, TV's et cetera.
We zien een jutila, een kruising tussen een eekhoorn en chinchilla in onze ogen. Deze is inheems Cubaans. Deze is grijs en heeft met name andere klauwen,die een beetje op die van vogels lijken. Apart.
Er staat een soort van wringer op een soort van werkbank. Deze wringer heeft twee wielen met ribbels/tanden. Die gebruiken ze om suikerriet voor ons te persen. Smaakt best lekker. We krijgen tevens papaja, ananas en meloen. Wij gooien de meloen-pitten op de grond of spugen ze uit, en dan zijn de kippen er.....als de kippen bij!
Er Is nu een droogte, er is al 10 tot 12 jaar geen floods (overstromingen/stortbuien) geweest. En dat is een probleem, want het is hier nu veel te droog. Dat is inderdaad wel te zien, ja. Er is veel dor hier.
De TV is belangrijk hier. Want mede op die manier krijgen de kinderen les. De leraren rouleren. De een leert ze rekenen, een andere kunst (handarbeid/knutselen?) et cetera. Er zijn 3 klassen. Er is een kleuterklas, dan klas 1,2 en 3 samen en klas 4,5 en 6 samen. Daarna gaan de kinderen naar een andere school in een ander dorp; maandag ochtend heen, vrijdag middag terug. OVerdag krijgen ze les in "normale" vakken en ` avonds is het een soort huishoudschool; ze leren: wassen, schoenen poetsen, schoonmaken, wassen en strijken, et cetera.
Dat is verplicht tot het 9e jaar. Daarna kan je door met school, 10 - 12 jaar. En daarna universiteit. Om toegang te krijgen tot de universiteit moet je slagen voor drie vakken, wiskunde, Spaans en Geschiedenis. Haal je dat niet dan moet je verplicht twee jaar het leger in. Als je het wel haalt hoef je maar een jaar. Als je 2 jaar hebt uitgediend en niets raars hebt gedaan, mag je alsnog naar de universiteit of mag je blijven en kan je een goede carrière hebben. Dus velen blijven dan. Voor vrouwen is het niet verplicht maar die gaan vaak ook het leger in wegens goede carrière kansen als ze hun toelatingstest niet halen.
We zien tevens ananas-struiken, met beginnende ananasjes.
Vincente vertelt tevens dat zaadjes van een bepaald soort meloen/pompoen (squash) goed is tegen prostaat kanker. Die zaadjes kunnen dan vers of gedroogd of geroosterd zijn. Ze zijn ook goed voor het hart.
En als je diarree hebt: neem dan rum met suiker of zout. Of neem azijn met net zoveel water en met suiker en zout.
Terug bij de ranch laat Vincente ons een plantje ruiken. Het blijkt te ruiken naar anijs. Dat klopt, het is een anijsplantje. Met gele bloemetjes. Grappig.
Dan poseert Maike nog even voor een boom-cactus, een enorm ding. Die 6 - 8 meter hoog is. De cactus dan, de boom is hoger.
Dan rijden we door naar Santa Lucia. We rijden er langs, door naar Plaza Coco, die staat op de kaart en in de Lonely Planet. Maar zover komen we niet. E zien namelijk tussen de bosjes door een zandweggetje die naar een strandje loopt. En aldus hebben we een strandje voor onszelf tot onze beschikking. Deze heeft niet zozeer zand, maar zeg maar grover zand, grotere korrels en mini-staaltjes, van enkele millimeters lang, gecombineerd met hetzelfde formaat schelpjes. Het is wel wat harder dan zand, verder is het wel goed. We gaan de oceaan in, wel met sandalen want er liggen hier en daar wat stenen. En het loopt vrij lang vrij ondiep door. Waardoor het lekker warm water is.
Na een tijdje relaxen en poedelen rijden we weer terug naar Camaguey. Waar net voor donker arriveren bij onze Casa. Even douchen en dan eten in het Italiaanse restaurant in onze Casa. Dit restaurant is nog redelijk groot, 8 tafels voor 4 personen en 2 tafels voor 6 personen.
Maar de pizza chorizo voor Jos en de lasagne (met rare, plastic-kaas) valt niet mee.
Dan gaan we weer naar Meson del Principe. Raul is er helaas niet, er staat een jong ventje. Toetjes hebben ze bijna niet, alleen flan. Dus nemen we die, een Cuba Libre voor Maike en een Mojito mulito voor Jos. Ze zijn lang niet zo lekker als wat Raul maakte. Dus klaar, naar de Casa. Kan Jos nog mooi even typen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
