Donderdag 4 oktober 2012

We zijn aardig op tijd vertrokken, rond 9:00. Met een Tata die wel wat weg heeft van een Mazda 323. Dat formaat ook. Na de vuilnisbelt die ze hier Chennai noemen en de chaos die ze Bangalore noemen is het ook wel tijd voor wat anders.
Het eerste stuk, enige tientallen kilometers rijdt het langzaam door de stad. Mijn chauffeur, Rao, vertelde dat vanaf het centrum Banglore naar elke kant toe ongeveer 50 kilometer is en van wat ik heb gezien zou dat best heel goed kunnen kloppen.
Daarna gaat het wat vlotter. Dit is wel de hoofdroute naar Mumbai, dus ook veel vrachtverkeer. Het eerste stuk buiten de staddrukte is gewoon goed 3-baans asfaltweg. Dat gaat vrij aardig. Helaas gaat het verderop over in een provinciale weg, één strook elke kant op. Sommigen zitten daar trouwens niet mee. Het komt een keer voor dat wij een vrachtwagen netjes rechts inhalen (ze rijden hier links) en dan vind een buschauffeur dat hij best tegelijkertijd over de onverharde berm links kan inhalen. Nou ja, zeg. Maar het lukt hem wel.

En zo zien we nog wat bijzonderheden:
• Wel één mannetje die dan ineens zomaar ergens met een graskantenmaaier (met zo'n ronddraaiend nylon snoertje) het onkruid langs de berm staat te maaien...!
• Een herder die zijn koeien zo nodig in op de middenberm van de snelweg moet laten grazen, terwijl eromheen gewoon velden liggen...
• Een voor mij nieuw record aantal palmpomen, veelal van plantages; in rechte rijen en kolommen.
• Rao rijdt wel ok, maar constant gas en snelheid houden heeft hij nog nooit van gehoord; constant beetje er bij, en weer minder, dan weer beetje er bij et cetera. Dat snap ik dan weer niet, van zo’n beroepschauffeur.
• Een Vodafone (en een concurrent, Idea) winkeltje onder een paar palmbomen en verder in de wijde omtrek geen mensen of andere gebouwtjes et cetera.
• Op de hele route vijf kokosnoten verkopers, maar dan wel met slechts 100 meter tussen ruimte.
• Zowaar windmolens voor elektriciteit
• Een vrachtwagen op zijn kop, volgens Rao overbeladen en als er dan wat breekt kiept ie om. Daar zou hij best eens gelijk in kunnen hebben. Volgens mij kan ie ook omkiepen van een verkeerde stuurbeweging of zo.
• Een Ossenherdsters, die het wel een goed idee vind om haar ossen de weg over te laten steken terwijl er zwaarbeladen vrachtwagens aan komen. Die er om heen moeten en daardoor op onze weghelft komen. En die beesten lopen gewoon door.
En we gaan nog even banden op laten pompen. Bij een soort van hutje van golfplaatstaal. Met een ouderwets stationaire motor aan een compressor en een tank natuurlijk. Een bandenpomp-mannetje. Er ontstaat ruzie over de prijs. Mannetje wil 20 roepies (30 eurocent) hebben. Maar normaal in Bangalore kost het maar 5. Er is dus ruzie over 15 roepies, ongeveer 22 cent… Later komen we trouwens nog enkele bandenpompmannetjes tegen. En allemaal zien ze er ouderwets en oud uit zoals in Afrika.
Het hotel lijkt meer op een resort dan een hotel; zwembad, goede luxe ogende restaurant, fontein op het binnenplein, ruime schone kamers, et cetera.
Ik ga in één van de restaurants zitten Internetten want volgens mij het enige nadeel van dit hotel: op mijn kamer doet de Wifi het niet. En dan staan er twee nieuwsgierige obertjes over mijn schouder mee te kijken, vooral als ik naar een hotel in Dubai aan het kijken ben. (Ik hoorde namelijk van één van die mensen van Cisco dat als ik daar ben, er een enorme conferentie zal zijn en er dus veel hotels volgeboekt zijn.) Ze vinden het machtig interessant.