Cuba dag 6 - di 4 april - 4 plannen mislukt
Blijf op de hoogte en volg Jos
07 April 2017 | Cuba, Havana
Cuba dag 6 - di 4 april - 4 plannen mislukt. Rio Yumuri
Vandaag gaan we op pad naar de Tafelberg hier, El Yunque.
We nemen veel water mee, op advies van Lonely Planet.
We hebben de afslag al gezien, daar rijden we heen. Dan is er ook gelijk geen asfalt mee. Maar het is te doen. We rijden met een gangetje van 10 a 15kpu.
PANG, KNAL! Paar stenen tegen de bodem. Maike zit er gelukkig heel relaxed naast... te gillen met haar handen omhoog... (Maike: Dat viel best mee hoor, Jos rijdt gewoon zoals hij in zijn LandCruiser zou doen).
Nog langzamer. Dan komen we aan de bovenkant van een heuveltje. Ik kijk even of we die omlaag kunnen nemen en of we dan ook weer omhoog komen. Dat gaat op zich wel. Maar...de Tafelberg hangt in donkere wolken. En bovendien begint het bij ons ook al te regenen. Dat ziet er niet goed uit. We verwachten niet dat het snel oplost dus we gaan terug.
We komen toch terug in Baracoa dus we gaan maar even tanken. Niks bijzonders om te melden, zou je denken he. Maar ja, dit is Cuba....We worden bijna op het laatst ingehaald en afgesneden door een busje die pal voor ons op het station parkeert en het station blokkeert. En bedankt he. Dan gaat de zijdeur open, en wat komt er uit...? Een schep zand! Wij lachen. En ng veel meer scheppen zand, en een kruiwagen. Maar dan zonder kruiwagen, alleen de bak. We steken vanaf de andere kant achteruit tussen de pompstations door en kunnen alsnog tanken. En zelfs een keer betalen met een credit card, zozo.
Plan B.
Naar Playa Blanca. Zuidelijk van Baracoa, daar zijn we nog niet geweest. Lonely Planet schrijft er over en maps.me weet de weg. Huppeteee. Nou ja...
Deze weg blijkt ook nogal onverhard dus we rijden wederom nogal on-hard, niet hard dus.
Na een splitsing staat er een paard op de weg in de weg. De eigenaren halen hem snel weg voor ons. Gracias. We rijden door en komen bij een heuveltje. Omhoog. Het autootje redt het niet. Veel gas, slippende banden, stilstaand. Maike doet het prima maar het gaat niet. Maike rijdt achteruit en dan met een gangetje omhoog. Bijna boven stoppen we. Er ligt een betonnen plaat met een redelijk groot afstapje. Voor dit autootje dan. Die moet je met een gangetje nemen....
Opnieuw omlaag en vol gas het heuveltje op en over de betonnen rand heen...
KNAL, KLAP!
Dat is waarschijnlijk wat er gebeurd zou zijn als we het hadden gedaan. Dat doen we dus niet, we keren om. We nemen het risico niet. Maar het leest wel spannender zo, toch?, haha.
Plan C. Nog een ander strand. Maps.me weet nog een ander weggetje in de bushbush. Knap hoor. Hij weet zelfs een rivierbedding te vinden waar we doorheen kunnen rijden. Het heeft pas geregend hier he....Toch valt het op zich mee, er is weinig water. Met een 4WD kom je er wederom met gemak fluitend doorheen. Maar we hebben er weinig zin in om hier vast te staan en hulp van de bewoners nodig te hebben. Daar zijn we hier niet voor. Jos gaat lopend kijken hoe het er verder op uit ziet. Meer van hetzelfde. Teveel van die ongein voor deze Geely.
Terug dezelfde route. Dan zijn we nog 200 meter van het asfalt.
We komen de locale bushbush vuilophaaldienst tegen. Witte zakken die in een vrachtwagen met platte bak handmatig geleegd worden. Grappig.
Plan D. Strand Yumuri. Dit is beter, gewoon redelijk asfalt. Met 60-80 kpu arriveren we bij het strand. Zegt maps.me. Op zich klopt dat wel. Behalve dat het een grind strand met zwart zand, stenen en troep is.
Plan E. We gaan gewoon nog wat verder kijken. We lopen in een gezellige toeristen-val. Ze bieden ons een boottochtje naar een 'bioetifol ailand' aan 8 CUC pp.. Dat lijkt ons wel wat. Maar eerst willen we eten. Laat de gids nou toevallig ook een restaurant hebben. We vinden het goed. We lopen naar het grint strand onder begeleiding van 5 man. Er zijn nog enkele toeristen hier.
Op het grint strand hebben ze 6 palen ingegraven. Met wat horizontale balken en zo, en een plastic zeil er over En hop, we hebben een afdak en zitten buiten n de schaduw. Ze hebben kip voor maar 1 persoon, dus doen we er varken bij. Wat rijst, de standaard salade van fijngesneden witte kool en tomaat, papaja, papajasap. En als toetje...Cubaans gebak! Met paarse crème / slagroom er op. Smaakt best aardig.
Maike wil lemon maar tijdens de cycloon zijn de lemon-bomen omgewaaid. Dus dat hebben ze niet meer. Onze gids, Armado, spreekt gebrekkig Engels. Hij wil iets duidelijk maken. Ik geef hem ons plaatjes boekje, kan hij het misschien aanwijzen. Het staat er niet in. Ik geef hem een woordenboeken. Armado kan niet...lezen! Het lukt dus niet.
Tijdens de cycloon stond het water hier twee meter hoog. En waren er maar 4 gebouwen die het overleefd hebben. Er wonen hier 700 mensen. Die hebben tijdens de storm 2 dagen in de grotten geschuild. We zien een paar huisjes die niet de luxe hebben als de andere; die hebben een dak van golfplaten of blik. Sommigen hebben en dak van...dekens! De resultaten van de cycloon zijn overigens overal nog steeds zichtbaar. Op de Tafelberg, langs het strand, bij de plantages, overal liggen (nog steeds) ontwortelde bomen, palmen en andersinds troep.
De rechter achterband is een beetje zacht. Ze vragen wel een keer of 6 of ze die mogen wisselen voor me. Vind ik niet nodig, hij hoeft alleen maar opgepompt te worden. En als mensen in het buitenland te behulpzaam zijn, haak ik af. Cuban Game: off.
Daarna stappen we in een roeibootje, op de Rio Yumuri. Een paar 100 meter.
En lopen we met Armado over een stenen bodem op een eiland.
Armando laat ons zien: een amandel boom, mimosa plant, koffieboompje, mangoboom, pomera rossa (die wit is), Palma endemica, die recht omhoog groeit.
Dan nog een medicijnplant Kanja santa, die we eten. Is goed voor je rug. Smaakt ook nog best aardig.
En dan nog de mimosa plant. Die doet net als wat ik in India heb gezien: als je die aanraakt klapt hij ineen. Ik film het ook even. Grappig.
We waden door het water naar de kant. Rustig aan want het stroomt een beetje en er liggen stenen, de bodem is niet helemaal vlak.
Weer over land en dan komen we bij een dieper stukje van het riviertje. Met een hele mooie achtergrond van steile hellingen met mooie rotsen, bomen en andere begroeiing. En de maan er net boven. Erg mooi hier. Het water ook, en heerlijk om even in te zwemmen. Aaahhh, lekker hoor! Zeker omdat we de enige zijn die hier op dit stukje zwemmen, lekker in de schaduw van de kloof.
We gaan weer terug. Weer over mijn auto band wisselen. "En ik ben automonteur dus ik kan dat." Zal best, ik ook, en vind het nog steeds niet nodig.
Armado vraag of hij mee mag rijden naar Baracoa. En een ander mannetje vraagt in het Duits of zijn zus ook mee mag, tot 5 km voor Baracoa. Ook goed.
Terug in de Casa zijn daar Duitsers. Ralph en Nicole. We kletsen gezellig. Zij hebben hier 5 weken en zijn ook vanuit Holguin gestart met een huurauto. Zij hebben Cayo Saetia niet gezien, omdat er in hun Kuba-boek stond dat er muggen zijn. Die hebben wij vrijwel niet gezien alhoewel de bultjes uit de oceaan nog steeds jeuken. Maike gaat douchen. Daarna ik. En ik zeg nog tegen Maike
Dat doe ik nu het nog een beetje licht is. Maar in de douche is het donker...en dat blijft het. Maar niet alleen in de douche, ook in de kamer. En in de hele Casa. En in de hele straat. Snel met het laatste beetje licht met mijn hoofdlampje douchen.
Nou heeft deze douche hier een bijzondere constructie, nooit gezien. Er is 1 kraan dus je kunt er alleen de waterstroom mee regelen, niet de temperatuur. Boven de waterleiding naar de douchekop lopen een paar draden naar de douchekop. Waar een knop met 4 standen op zit. En daar regel je de temperatuur mee. Een beetje dan. Elektrische verwarming IN de douchekop dus. Alleen...nu is er geen stroom. Koud douchen dus maar. Valt eigenlijk best mee hier. Het water is misschien wel de hele dag opgewarmd.
De stroom is snel weer terug en we gaan weer naar het pleintje om de hoek waar we weer een eettentje vinden. In tegenstelling tot Nederland eet Jos hier een voorafje, hoofdmaaltijd en toetje. Maar het toetje doen we bij de buren vandaag, Casa del Chocolade. We nemen een cocktail met Coco, Jos een Cuba Libre en Maike een Moijto. Helaas proef je de cacao dan weer niet.
Vandaag gaan we op pad naar de Tafelberg hier, El Yunque.
We nemen veel water mee, op advies van Lonely Planet.
We hebben de afslag al gezien, daar rijden we heen. Dan is er ook gelijk geen asfalt mee. Maar het is te doen. We rijden met een gangetje van 10 a 15kpu.
PANG, KNAL! Paar stenen tegen de bodem. Maike zit er gelukkig heel relaxed naast... te gillen met haar handen omhoog... (Maike: Dat viel best mee hoor, Jos rijdt gewoon zoals hij in zijn LandCruiser zou doen).
Nog langzamer. Dan komen we aan de bovenkant van een heuveltje. Ik kijk even of we die omlaag kunnen nemen en of we dan ook weer omhoog komen. Dat gaat op zich wel. Maar...de Tafelberg hangt in donkere wolken. En bovendien begint het bij ons ook al te regenen. Dat ziet er niet goed uit. We verwachten niet dat het snel oplost dus we gaan terug.
We komen toch terug in Baracoa dus we gaan maar even tanken. Niks bijzonders om te melden, zou je denken he. Maar ja, dit is Cuba....We worden bijna op het laatst ingehaald en afgesneden door een busje die pal voor ons op het station parkeert en het station blokkeert. En bedankt he. Dan gaat de zijdeur open, en wat komt er uit...? Een schep zand! Wij lachen. En ng veel meer scheppen zand, en een kruiwagen. Maar dan zonder kruiwagen, alleen de bak. We steken vanaf de andere kant achteruit tussen de pompstations door en kunnen alsnog tanken. En zelfs een keer betalen met een credit card, zozo.
Plan B.
Naar Playa Blanca. Zuidelijk van Baracoa, daar zijn we nog niet geweest. Lonely Planet schrijft er over en maps.me weet de weg. Huppeteee. Nou ja...
Deze weg blijkt ook nogal onverhard dus we rijden wederom nogal on-hard, niet hard dus.
Na een splitsing staat er een paard op de weg in de weg. De eigenaren halen hem snel weg voor ons. Gracias. We rijden door en komen bij een heuveltje. Omhoog. Het autootje redt het niet. Veel gas, slippende banden, stilstaand. Maike doet het prima maar het gaat niet. Maike rijdt achteruit en dan met een gangetje omhoog. Bijna boven stoppen we. Er ligt een betonnen plaat met een redelijk groot afstapje. Voor dit autootje dan. Die moet je met een gangetje nemen....
Opnieuw omlaag en vol gas het heuveltje op en over de betonnen rand heen...
KNAL, KLAP!
Dat is waarschijnlijk wat er gebeurd zou zijn als we het hadden gedaan. Dat doen we dus niet, we keren om. We nemen het risico niet. Maar het leest wel spannender zo, toch?, haha.
Plan C. Nog een ander strand. Maps.me weet nog een ander weggetje in de bushbush. Knap hoor. Hij weet zelfs een rivierbedding te vinden waar we doorheen kunnen rijden. Het heeft pas geregend hier he....Toch valt het op zich mee, er is weinig water. Met een 4WD kom je er wederom met gemak fluitend doorheen. Maar we hebben er weinig zin in om hier vast te staan en hulp van de bewoners nodig te hebben. Daar zijn we hier niet voor. Jos gaat lopend kijken hoe het er verder op uit ziet. Meer van hetzelfde. Teveel van die ongein voor deze Geely.
Terug dezelfde route. Dan zijn we nog 200 meter van het asfalt.
We komen de locale bushbush vuilophaaldienst tegen. Witte zakken die in een vrachtwagen met platte bak handmatig geleegd worden. Grappig.
Plan D. Strand Yumuri. Dit is beter, gewoon redelijk asfalt. Met 60-80 kpu arriveren we bij het strand. Zegt maps.me. Op zich klopt dat wel. Behalve dat het een grind strand met zwart zand, stenen en troep is.
Plan E. We gaan gewoon nog wat verder kijken. We lopen in een gezellige toeristen-val. Ze bieden ons een boottochtje naar een 'bioetifol ailand' aan 8 CUC pp.. Dat lijkt ons wel wat. Maar eerst willen we eten. Laat de gids nou toevallig ook een restaurant hebben. We vinden het goed. We lopen naar het grint strand onder begeleiding van 5 man. Er zijn nog enkele toeristen hier.
Op het grint strand hebben ze 6 palen ingegraven. Met wat horizontale balken en zo, en een plastic zeil er over En hop, we hebben een afdak en zitten buiten n de schaduw. Ze hebben kip voor maar 1 persoon, dus doen we er varken bij. Wat rijst, de standaard salade van fijngesneden witte kool en tomaat, papaja, papajasap. En als toetje...Cubaans gebak! Met paarse crème / slagroom er op. Smaakt best aardig.
Maike wil lemon maar tijdens de cycloon zijn de lemon-bomen omgewaaid. Dus dat hebben ze niet meer. Onze gids, Armado, spreekt gebrekkig Engels. Hij wil iets duidelijk maken. Ik geef hem ons plaatjes boekje, kan hij het misschien aanwijzen. Het staat er niet in. Ik geef hem een woordenboeken. Armado kan niet...lezen! Het lukt dus niet.
Tijdens de cycloon stond het water hier twee meter hoog. En waren er maar 4 gebouwen die het overleefd hebben. Er wonen hier 700 mensen. Die hebben tijdens de storm 2 dagen in de grotten geschuild. We zien een paar huisjes die niet de luxe hebben als de andere; die hebben een dak van golfplaten of blik. Sommigen hebben en dak van...dekens! De resultaten van de cycloon zijn overigens overal nog steeds zichtbaar. Op de Tafelberg, langs het strand, bij de plantages, overal liggen (nog steeds) ontwortelde bomen, palmen en andersinds troep.
De rechter achterband is een beetje zacht. Ze vragen wel een keer of 6 of ze die mogen wisselen voor me. Vind ik niet nodig, hij hoeft alleen maar opgepompt te worden. En als mensen in het buitenland te behulpzaam zijn, haak ik af. Cuban Game: off.
Daarna stappen we in een roeibootje, op de Rio Yumuri. Een paar 100 meter.
En lopen we met Armado over een stenen bodem op een eiland.
Armando laat ons zien: een amandel boom, mimosa plant, koffieboompje, mangoboom, pomera rossa (die wit is), Palma endemica, die recht omhoog groeit.
Dan nog een medicijnplant Kanja santa, die we eten. Is goed voor je rug. Smaakt ook nog best aardig.
En dan nog de mimosa plant. Die doet net als wat ik in India heb gezien: als je die aanraakt klapt hij ineen. Ik film het ook even. Grappig.
We waden door het water naar de kant. Rustig aan want het stroomt een beetje en er liggen stenen, de bodem is niet helemaal vlak.
Weer over land en dan komen we bij een dieper stukje van het riviertje. Met een hele mooie achtergrond van steile hellingen met mooie rotsen, bomen en andere begroeiing. En de maan er net boven. Erg mooi hier. Het water ook, en heerlijk om even in te zwemmen. Aaahhh, lekker hoor! Zeker omdat we de enige zijn die hier op dit stukje zwemmen, lekker in de schaduw van de kloof.
We gaan weer terug. Weer over mijn auto band wisselen. "En ik ben automonteur dus ik kan dat." Zal best, ik ook, en vind het nog steeds niet nodig.
Armado vraag of hij mee mag rijden naar Baracoa. En een ander mannetje vraagt in het Duits of zijn zus ook mee mag, tot 5 km voor Baracoa. Ook goed.
Terug in de Casa zijn daar Duitsers. Ralph en Nicole. We kletsen gezellig. Zij hebben hier 5 weken en zijn ook vanuit Holguin gestart met een huurauto. Zij hebben Cayo Saetia niet gezien, omdat er in hun Kuba-boek stond dat er muggen zijn. Die hebben wij vrijwel niet gezien alhoewel de bultjes uit de oceaan nog steeds jeuken. Maike gaat douchen. Daarna ik. En ik zeg nog tegen Maike
Dat doe ik nu het nog een beetje licht is. Maar in de douche is het donker...en dat blijft het. Maar niet alleen in de douche, ook in de kamer. En in de hele Casa. En in de hele straat. Snel met het laatste beetje licht met mijn hoofdlampje douchen.
Nou heeft deze douche hier een bijzondere constructie, nooit gezien. Er is 1 kraan dus je kunt er alleen de waterstroom mee regelen, niet de temperatuur. Boven de waterleiding naar de douchekop lopen een paar draden naar de douchekop. Waar een knop met 4 standen op zit. En daar regel je de temperatuur mee. Een beetje dan. Elektrische verwarming IN de douchekop dus. Alleen...nu is er geen stroom. Koud douchen dus maar. Valt eigenlijk best mee hier. Het water is misschien wel de hele dag opgewarmd.
De stroom is snel weer terug en we gaan weer naar het pleintje om de hoek waar we weer een eettentje vinden. In tegenstelling tot Nederland eet Jos hier een voorafje, hoofdmaaltijd en toetje. Maar het toetje doen we bij de buren vandaag, Casa del Chocolade. We nemen een cocktail met Coco, Jos een Cuba Libre en Maike een Moijto. Helaas proef je de cacao dan weer niet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
