Cuba dag 20 - 18 april

Cuba dag 20 - Casa Ivette and Ronel - Duiken in Varkensbaai!

Notititie: boek The Brothers, over de Dulles Brothers, die elk bij de USA overheid werkten en veel zaken in de wereld regelden, zoals de invasie in de Varkensbaai.

Vandaag 7:15 op, 7:30 ontbijt. Want om 8:30 komt de duik-bus ons ophalen. We stappen samen met Chris en Keely en Charles en Filipa op.

Het is een oude bus met open zijkanten. Achteraan is een huis-deur en daarachter is de duik-uitrusting.

We pikken nog wat mensen op en rijden naar een duikcentrum in Giron, vlak bij.

Iedereen er uit, en we mogen eerst betalen. Maike gewoon voor een duik a 25 CUC, Jos voor zijn eerste duikles in open water a 35 CUC. Dan in de rij staan voor de duikuitrusting. We krijgen een duikvest en een wetsuit. We hebben zelf snorkel, duikmasker en zwemvliezen mee.Dan stappen we allemaal weer in de bus.

We rijden langs de Varkensbaai. Na een tijdje gaan we van de weg af en stoppen we tussen wat bomen vlak langs de waterkant. Het is hier een ruige kust, vol scherpe rotsen. We zien een stuk beton waar je van af kunt springen. En dan kom je dus niet meer terug het water uit. Daarom hangt er aan de zijkant van de bus een stalen ladder, die ze in het water zetten.

Er gebeurt ogenschijnlijk heel lang vooral weinig; we krijgen ook weinig info en het is tamelijk on-georganiseerd, beetje chaotisch. Er zijn verschillende groepen: heel ervaren duikers zoals Maike, enigszins ervaren duikers en absoute beginners, zoals Jos.

Maike gaat mee met een groep ervaren duikers. Zij maken een vrij lange en diepere duik. Maike's buddy is Charles, die divemaster is.


Een andere groep gaat me nog een instructeur mee. Ronel zelf neemt ook een groep mee. De bus chauffeur is tevens hulpje voor de materialen, en wordt snel boos, waar Ronel hartelijk om lacht.

Wij moeten wachten tot de eerste groep terug komt, tot die tijd kunnen we snorkelen. We zwemmen eerst boven zandgrond, dan boven koraal met leuke planten, koraal natuurlijk en vissen. Verderop wordt het dieper en is er meer leven in de Varkensbrouwerij, uum, baai. Met ook schooltjes vissen. Nog wat verder is het erg donker op de bodem. En dat is omdat er voorlopig geen bodem meer is; er is een afgrond.

Als de eerste groep duikers terug is, en nog wat gedoe, krijgen we wat theorieles. Een praatje van een kwartiertje of zo. Het belangrijkste is blijven ademen als je naar boven komt, niet je adem in houden. Verder hoe je je masker moet klaren, et cetera.

Maike is inmiddels weer terug. Ze helpt me een beetje met het vest. Volgens de bus chauffeur moet ik eerst mijn vliezen aan doen, volgens Maike is dat niet handig. Hij dringt nogal aan. Vooruit maar. Vest om, goed dat Maike nog even helpt want die weet tenminste echt hoe dat moet; het mannetje vind het daarentegen al gauw goed.

Dan het vest volledig opblazen, masker op en mondstuk in en met een stap de betonnen plaat af, en jezelf wel opvangen want je staat al snel op de bodem. eerst maar even aan de oppervlakte rondzwemmen, om te wennen. Ronel geeft aan dat ik dicht bij hem moet blijven want hij is mijn buddy. Hij heeft ook uitgelegd hoe het vest te deflaten, wat we dan ook doen. Zodat we naar de bodem zakken. Het duurt even eer heel de groep, 7 nieuwe duikers, zover is. Dan gaan we zwemmen.

Vlak boven het koraal met af en toe even een stop. Sommigen hebben foto- en film-apparatuur mee waarvan een met een stick, zoiets als een selfie-stick.

We gaan heel geleidelijk aan wat dieper. We zien een schooltje zwart-paarse vissen, die Ronel aan wijst. We gaan door en nog wat dieper. Alwaar we meer visjes en koraal zien, waaronder gele en grijze pijpen. Best geinig. We zwemmen rustig aan door. Het wordt weer wat ondieper. Navigatie is weer een andere kwestie onder water maar Ronel weet natuurlijk de weg. We komen weer ondieper en ondieper en bij het zand-gedeelte. En kort daarna weer bij de trap. De duik is kennelijk ten einde.

Ik klim als eerst de trap weer op, aangezien ik natuurlijk vlak bij Ronel ben, en hij ons naar de trap leidde, en de rest er achter aan komt. Maike helpt me een beetje uit mijn vest.

Dan gaat het weer vrij langzaam allemaal. Uiteindelijk gaat het materiaal weer achterin de bus, wij in het voorste deel, en gaan we met 45 km/u weer terug, rond 13:15.

Maike en ik gaan even een lunch zoeken in het dorpje Giron. We komen in een Bar Restaurant. We willen dit. No. Dan willen we dat. No. Dan willen we zus. No. Dan willen we zo. No. Dan zeggen wij No. En gaan aan de overkant zitten. Stukken beter. Waar we de 'beroemde' Cubaanse salade krijgen, plakjes rode biet, sla, plakjes komkommer en deze keer zowaar nog eens plakjes radijs. Nou, nou. Nog wat bruine rijst met boontjes en voor Maike nog kip er bij, die we samen delen.

Twee andere duikers van vanochtend komen een tafel verderop zitten. Maar dan komen Chris en Keely het restaurantje binnen. Dus gaan we met zijn vieren aan een tafel en wordt het echt gezellig. En aldus blijven we een heel tijdje zitten kletsen.

Dan gaan we terug naar de Casa, regelen we een tochtje met een huifkar en gids door het bos morgen, en gaan we op de fiets - die de Casa gratis uitleent- het dorpje weer in. We willen kijken of we bij het winkeltje water kunnen halen en een beetje door het dorp fietsen. Het winkeltje blijkt al dicht. Volgens Ivette van de Casa is er ook water bij het tankstation. Maar die heeft alleen water con gas, spa rood dus, in glazen flessen. Niet handig.

We fietsen door het dorpje heen, best even geinig. We komen langs het grote hotel hier. Laten we een drank je doen hier. Jos bestelt een Cuba Libre en een CocaCola voor Maike. Na een tijdje dan want de bartender is ongelooflijk sloom, en blijft nogal chagrijnig kijken. Hij blijft maar wat kopjes en schoteltjes afwassen, totdat je wat vraagt. Vooral niet aan je klanten vragen wat ze willen hoor. Hij doet wat drank in een glas en pakt dan een fles TuKola, het lokale cola-merk. Die we dus niet gevraagd hebben. Pfff... We drinken het op, het smaakt niet geweldig. Dan gaat Jos betalen. Ik sta een tijdje aan de bar en dan loopt hij gewoon weg. Nou, wij ook doen, pfff...

We komen langs het museum hier, Museum Giron, Er staat een vliegtuig en twee tanks op het voorpleintje. Het museum is dicht. Morgen vieren ze hier dat 55 jaar geleden de Cubanen de invasie van Amerika overwonnen hebben. Overigens vertelde Chris en Keely dat het helemaal geen Amerikanen waren die dat hier deden. En ook geen Amerikaans materiaal want de Amerikanen wilden er niet mee geassocieerd worden. Maar ze regelden het wel, vanuit de CIA. Die huurlingen - veelal ook Cubanen - inhuurden eCuba dag 16 - vr 14 april - Playa Ancon

Na het ontbijt gaat de heer des huizes van deze Casa, Michel, met ons mee naar het VIA verhuur kantoor. Michel spreekt gelukkig redelijk Engels. We lopen er heen maar dit blijken andere verhuurbedrijven te zijn.

Dan toch maar met de auto want die andere is wat verderop. Die is inderdaad wel van VIA. We maken een afspraak om de auto vanavond neer te zetten, dan is hij morgen ochtend weer klaar. Mooi.

Dan rijden we naar Playa Ancon, voor another day in Paradise. We vinden wat strandbedden onder een parasol van palmbladeren. En maken even kennis met onze Canadese buren.

Na een tijdje pakken we ook onze snorkel-spullen uit de auto en gaan even snorkelen. Er valt niet echt veel te zien. Mooi strand, korte waterplanten, wat kleine visjes en enkele iets grotere. De scuba diving boot komt terug.

We liggen weer op onze bedjes en horen een divemaster iets zeggen over snorkelen. Dan vaar je met die boot 5 a 10 minuten naar een stuk waar het 1 a 2 meter diep is, en kan je daar snorkelen boven het rif. In totaal ben je dan een uur of zo weg. Dat klinkt goed dus we melden ons aan.

We relaxen verder op onze strandbedden. Er komt natuurlijk iemand langs die vindt dat we moeten betalen. Het is wel gratis voor de gasten van het hotel hier.

Dan komt het mannetje naar ons toe: we mogen nu gaan betalen en klaar maken want over 5 tot 10 minuten gaan we.

Kort daarna stappen we inderdaad op de boot. Hij vaart wat verderop, we kunnen het land nog goed zien liggen. De boot is aardig vol. Maike smeert Jos nog even in met zonnebrand want ook Jos begint nu wat te kleuren.

Dan kunnen we te water. Snorkel en duikbril op, zwemvliezen aan en dobberen maar. We zien een behoorlijke diversiteit aan vissen en waterplanten. Ik ken ze niet en het zijn teveel soorten om te beschrijven. Ze bestaan ook uit diverse kleuren en vormen. We zien sommige schooltjes vissen ook schuilen achter grote bladeren. Leuk hoor.

Terug op het strand eten we nog even een pizzaatje en dan gaan we de auto maar weg brengen voor een onderhoudsbeurt. Daartoe halen we de auto eerst leeg en brengen we onze spullen in onze Casa. Komt goed uit want die gaan we toch re-organiseren.

We weten nu waar het VIA-verhuurkantoor is en hebben het op maps.me gemarkeerd. Dat helpt ook. Hij zou vanaf 18:00 gesloten zijn en dat is het nu precies. Het mannetje is er nog. Dus we zeggen er gelijk bij dat de rechter-achterband langzaam leeg loopt.

Dan lopen we terug naar de Casa.

Ja, dag. We nemen lekker een fietstaxi en gaan naar de Plaza Mayor. Want vandaag is goede vrijdag en dan is er hier een processie. Dat willen wij wel even zien. We weten alleen niet zo goed hoe laat dat is. Michel was er niet zeker van, hij dacht rond half 7, 7 uur of zo.

We zijn er ruim op tijd. Dan kunnen we ook eerst wel even wat eten. Dat doen we in een restaurant pal aan het plein, heel tactisch. We zitten voor in het restaurant, zodat we goed naar buiten kunnen kijken. Heel tactisch (of eerlijk gezegd gewoon toevallig).


Eigenlijk willen we klaar zijn voor de processie begint. Maar ja, we weten niet hoe laat dat is en ook niet hoe lang het eten duurt. We bestellen gewoon een uitgebreid menu.

Broodjes en dan kip met groente, en rijst er bij. Een toetje zit er ook bij. Dat lijkt flan te zijn. Lijkt wel een soort van nationaal toetje hier, die krijgen we vaker.

Net zo'n beetje als we klaar zijn met eten komt er beweging op het plein. Om soort van netjes te mogen blijven zitten bestellen we nog een kopje thee. Want we zitten eerste rang en willen dat graag zo houden.

Nog voor de levering van de thee komt de processie langs. We staan prima in de deuropening van het restaurant, al staan er wel wat mensen voor. Voordeel hier is dat het ruim een halve meter hoger is dan het plein. Heel handig. Er komen allerlei beelden voorbij voorafgaand aan een band. Aan het einde is ook weer een band en dan is het over. We blijven nog even zitten om onze thee te drinken en dan lopen we weer terug naar de Casa. Alhoewel.... Eerst even op een pleintje proberen te internetten, dat hebben we al een week niet gedaan. Zoals gewoonlijk gaat het niet heel soepel. Dus we besluiten verder terug te gaan. Morgen weer een dag voor internet...


n materiaal regelde. Dat deden de twee broers Dulles, waarvan er een de CIA bestuurde en een een ander overheidsdeel. Samen bekokstoofden ze dit soort acties en overtuigden de president deze aanval uit te voeren.

Vanwege de viering morgen staat het pleintje voor het pleintje voor het museum vol met plastic tuinstoelen die gericht zijn op een podium. Waar natuurlijk op staat: "Victoria del Socialisme".

Even douchen in de Casa. En verder relaxen in een schommelstoel en typt Jos verslag en leest Maike op haar e-reader.