Cuba dag 21 - 19 april
Blijf op de hoogte en volg Jos
24 April 2017 | Cuba, Havana
Vandaag doen we een excursie met paard en wagen. We worden afgehaald van de Casa door gids Amauri. We zitten aan boord met 2 Tjechen die vrijwel geen Engels en helemaal geen Spaans spreken, 2 Russen en 2 Cubanen met een kind. Die laatste zijn 4 dagen op vakantie, zij heet Rosalia en geeft les In geschiedenis en archeologie op de universiteit in Havanna.
We rijden over de weg naar het bos en zien een bizar verschijnsel: de berm en de weg zijn bezaaid met krabben! Het lijkt wel een horror-scenario; 'The invasion of the Crabs' of 'Crabophobia'. Er rijdt een auto voor ons en een mannetje daarvoor probeert met een stok de krabben te verjagen om ze niet te pletten. Maar het zijn er zoveel, het is niet te doen. Ook wij horen af en toe gekraak als we er over eentje heen rijden. Van crab naar crap.
Deze krabben leven in het bos. Ze gaan vier keer terug naar de zee. Een keer daarvan is om te paren, en dat is nu. Daarom steken ze de weg over. Ze worden wel geboren in de zee maar leven daarna in het bos, vooral onder grond, in holen. Ze eten bladeren, wortels, door hout et cetera, van alles. Een vrouwtje kan 20 to 50 eieren leggen. Ja, als je dat keer 1000 doet, dan!
Er is hier een tektonische breuklijn. Die zijn er in twee soorten: seismisch en niet-seismisch. Dit is van de laatste soort; het verschuift of groeit hier heel langzaam.
Door deze breuklijn, die we goed kunnen zien, is er een grot hier, waar we in gaan. Cuba heeft 24 soorten vleermuis. Het gebied waar wij zijn, Zapata, heeft er 8. En waar wij zijn is er 1 soort, murcielago. Dat betekent blinde muis, al zijn ze niet blind. Deze soort eet fruit en bladeren en hang pal boven ons hoofd - op een paar centimeter - aan het plafond van de grot, naast.....krabben! Die kunnen dus niet alleen verticaal cliffhanger spelen, ze kunnen ook gewoon op hun kop hangen!
We lopen door naar een volgende grot. Hier hangt een Cubaanse boa constrictor. Niet gevaarlijk voor mensen. Hij eet muizen, vogels, eieren, knaagdieren. Hij hangt pal naast een krab, gezellig tegen elkaar aan. Hij kan in het wild 20 jaar oud worden, in gevangenschap 30 jaar. Hij groeit zijn hele leven en wordt maximaal 4 meter lang.
Dan gaan we met paard en wagen weer verder en komen bij Sendoro Enigma de las Rocas. Die een Chileense duiker ons gisteren adviseerde. Mooi!
Verderop komen we bij een meertje in het bos, die vrij diep ligt. Hier kan je beter niet in springen, want er ligt een kleine krokodil op een omgevallen boomstam. Bovendien kom je er dan niet meer uit. Het meertje is hier doordat hier heel veel kalksteen is. Die door een ondergrondse rivier wordt opgelost en uitgesleten. En ook door regenwater. Uiteindelijk is het plafond ingestort en dan heb je dus een enorm gat. Daarna vindt er erosie plaats. Er is hier een micro-klimaat. 7 km hiervandaan is het erg droog. En elk jaar is er wel brand, door mensen die brandend peuken weggooien, een vuurtje stoken, et cetera. De dieren vluchten dan hierheen.
Verderop is er nog diep gelegen een vijvertje in het bos. Ook een ingestorte grot. Maar niet helemaal want iets verderop zien we een natuurlijke brug; dat deel is nog heel. Maar je weet nooit wanneer die ook in stort.
We lopen verder en zien nog een inheemse Cubaanse kolibrie, grijs en rood.
Er is hier trouwens ook vulkanisch gesteente, van dat soort dat vol gaten zit door de gasbellen die in magma zitten. De krabben vinden het prima; mooie holletjes om in te schuilen. Daar lopen we overheen. Over een smal paadje met bos-ondergrond valt er een krab Maike aan!. Gelukkig reageert Maike snel genoeg.
Dan komen we bij een rode boom, almassigo. Deze heeft medicinale werking. Net Zoals menthol of eucalyptus. Het is anti-septisch. En het groeit op de kalksteen zoals we goed kunnen zien. De wortels hebben een systeem om de kalksteen op te lossen en gebruikt dan de mineralen daarin om te groeien. Slim he. En ook slim is de krab die tijdens de uitleg tussen ons in staat. Totdat hij besluit dat het genoeg is, en...Jos aan valt! Ook Jos reageert snel, de krab haalt het tot Jos zijn slipper, waar hij waarschijnlijk in 'bijt' met zijn schaar.
We lopen verder en zien nog een paar parende krabben. Maike maakt er een foto van, krabben-porno, haha.
We komen bij nog een vijvertje. Hier is een trappetje gebouw, van bovenaf eerst van stenen en onderaan een houten vlondertje en een houten trappetje het water in. Hier kunnen we zwemmen! Dat doen we dan ook. Het water voelt eerst koud doordat wij warm zijn, maar het is heerlijk water. Het is 28 meter diep! Helaas hebben we geen snorkel-spullen mee, maar twee anderen wel. Van de Cubaanse jongen mag ik de zijne lenen. Dan blijkt dat er niet veel te zien valt.
Maar je kunt ook vanaf De rand springen, van 5 meter hoog. Cool! Met slippers aan (vanwege de krabben en stenige ondergrond) een stukje door het bos lopen, dan naar een plek aan de rand waarvandaan je veilig kunt springen. Spring! Aahhh, lekker hoor.
Nog maar een keer, en Rosalia maakt een foto. Dat kunnen wij ook. Niet. Foto mislukt, nog maar een keer. En dan nog een keer op de film. En dan nog een keer voor nog een foto. En dan ineens, is de afsprong-locatie vol krabben. Crap! Die eerst maar weg jagen en dan gauw springen voordat ze op mij gaan jagen.... Dan is het wel mooi geweest en gaan we verder.
We zien de natuurlijke brug nog van de andere kant.
En weer een soort van mico-klimaat; een verlaagd plateautje met andere vegetatie.
Volgens de gids heet de Varkensbaai (Bay of Pigs) waarschijnlijk zo omdat er hier een landeigenaar was die Conchina (varken) heette en ook varkens hield.
Na de excursie even terug naar de Casa. Kijken wat we gaan doen.
We rijden naar Playa Larga. Daar eens kijken wat er te doen is en water halen. In Playa Giron lijken alle winkels dicht vanwege het feest.
Onderweg zien we dat er een aanrijding tussen twee auto's is geweest. Precies in een krabben-bocht; een bocht met tussen de geplette krabben nog wat asfalt zichtbaar. Best kans dat het hier glad was van de krabben-drek. Van crab naar crap!
Onderweg vinden we gelukkig in klein panamarica winkeltje weer flessen drinkwater.
In Playa Largo vinden we niet zoveel, we gaan terug. Even kijken naar Punta Perdiz waar volgens Lonely Planet een gezonken landingsvaartuig ligt, van de mislukte Amerikaanse aanval.
Eerst maar wat drinken daar. Maar dit is Cuba he. In het restaurant mogen we niet zitten als we alleen willen drinken. Hij wijst ons naar een bar aan het strand. Waar ze alleen sterke drank hebben, wat we nu en hier niet willen. Terug in het restaurant let het mannetje niet op en kunnen we gaan zitten. Wat we toch maar niet doen want het is hier een buffet. Dus als je gaat zitten zal je dat wel meoten betalen waarschijnlijk, ook als je alleen wat drinken pakt.
Dan blijkt dat we 15 CUC per persoon toegang moeten betalen voor het strand en/of om te snorkelen. Dat doen we natuurlijk sowieso niet. We gaan maar verder, terug richting onze Casa.
Waar we voorbij rijden, we gaan naar Playa Coco. Eerst even sap drinken in dat leuke goede restaurantje El Cocodrillo, waar we gisteren met Chris en Keely aten.
Dan rijden we om vanwege de wegafsluiting door de kermis. Playa Coco blijkt niet zo ideaal. Het strand zelf is wel in orde. In het water liggen stenen, dus weer op schoeisel. Het blijft vrij lang ondiep, dus we lopen rustig verder, naar de branding. Zover komen we niet, want we komen koraal tegen. We zien ook zee-egels, zwarte bollen met stekels. We kijke of we over het koraal kunnen zonder het stuk te maken. Maar dat gaat niet want het is vergeven van de koraal, dus dan zouden we het stuk trappen als we daar overheen lopen. Er over heen zwemmen gaat ook niet want daarvoor is het te ondiep. Dus we keren maar om.
We eten toch weer bij de Casa; we zijn toch in de buurt, ze koken goed en er is hier niet zo heel veel keuze in restaurants.
Maike plant 's avonds nog een route voor morgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley