Cuba dag 24 - za 22 april
Blijf op de hoogte en volg Jos
24 April 2017 | Cuba, Havana
Na het ontbijt en afscheid van Jane en Malcolm gaan we op weg.
We hebben een route die over twee rode wegen op onze hoofdkaart kan gaan. Volgens Jane is de bovenste een slechte weg. Maar op een andere kaart is dat de hoofdweg en de zuidelijkere weg is dan een kleinere weg. Maps.me stuurt ons over de bovenste hoofdweg. Dat is een van de beste wegen die we gehad hebben!
Daarna zakken we zuidelijk af naar een grot, Cueva de la Portales.
In La Palma gaat het een beetje mis. Het is daar kermis. En dus zijn er straten afgesloten. Ja, precies die waar wij doorheen moeten natuurlijk. Dan maar een blokje om.Ja, ja, ook afgesloten. Niet goed. We zoeken dan maar de grootst mogelijke omweg in het dorp, dat vrij klein is. Dat is toch een beetje ingewikkeld. Eerst volgen we even een bus die ons misschien kan helpen want achterop staat 0900-9292 OV-reisinformatie van deur tot deur...
We zien een afslagje die van het asfalt af gaat. Tussen huizen door, onverhard. En aan het eind van dat straatje kom je weer op asfalt. Lopend dan. Want er ligt een greppel/geul. En daarover heen ligt een stalen balk. Eén he. Ietwat lastig met een auto. Niet goed. Volgende route. Zo te zien is er aan het eind van dat straatje een hek. Niet goed. Weer verder zoeken, maar we vinden niet echt een alternatief. Het lijkt er op dat alle wegen naar de weg naar het volgende dorp afgesloten zijn....Jos gaat even lopen. Die weg met dat hek blijkt toch een bocht te hebben. Dus rijden we daar maar in. Die komt uit op de weg die we moeten hebben. Alleen één detail: er ligt wederom een flinke geul dwars. Deze keer ligt er een stalen plaat om er overheen te komen. Lopend dan. Of met een 4WD, terreinauto. Want aan het eind van die plaat ligt een hele dikke plak asfalt waar je dan op moet stappen. Dat heb ik ons Geelietje nog nooit zien doen. Niet goed. We proberen dan toch maar door het hek, want dat lijkt toch ook wel een soort van weg. Er is een klein houten gebouwtje met wat mensen er in. Ik vraag even en we kunnen hier niet door. Het blijkt toch privé terrein. Niet goed. Hoe dan wel? Ze gebaren van terug rijden met veel Spaans gebrabbel. Hebben we ook niks aan. Dan rijden we nog een stukje door en geen idee hoe of wat. We rijden nog een stukje terug en op de gok naar links. Maps.me op beide telefoons laten het uitgerekend op dit moment ook afweten. Ze beweren dat we de andere kant op rijden dan we werkelijk doen. Niet goed. De enige andere optie is een heel stuk terug rijden en die onderste rode weg van de kaart nemen en helemaal om dat stomme dorp met kermis heen rijden.
Maar dat blijkt niet nodig want even later zitten we tot onze verrassing soort van per ongeluk alsnog in het volgende dorp, waar we de weg naar toe niet konden vinden, Arroyo Naranjo. Pfff...mazzel. We kunnen dus door.
We komen in de buurt van de grot en dan moeten we weer kiezen. Volgens de kaart ligt de grot ten westen van een riviertje. Maps.me weet een camping Cueva de las Portales te liggen oost van het riviertje. We denken dat de grot west van de rivier is. Aan de hand van het vergelijken van de vorm van de weggetjes op de kaart met die op maps.me vinden we de afslag waar het waarschijnlijk is. Onverhard natuurlijk. Dat gaat nog redelijk. Even vragen. Ja hoor, rechtdoor. Mooi. Dan nog een afslagje en wordt het een smal geitenpad. Niet goed. We rijden even door tot een punt waar we nog kunnen keren en het er verder iets meer sub-optimaal uit ziet. Even lopend kijken. Dat gaat dit Geely autootje zeker niet redden. En het is nog best een stuk lopen, door de bagger. We keren om en gaan terug, toch maar naar de camping oost van het riviertje, die maps.me weet te vinden. Dat gaat gewoon over asfalt. En daar vragen, ze sturen ons door naar het einde van de camping. Auto wel aan het begin parkeren graag. Maar hier geen koekjes-monster, um, mannetje die CUCjes vraagt. Vaak kost parkeren 1 CUC namelijk.
Aan het eind is een klein rond simpel houten gebouwtje. Er staan drie andere toeristen en een mannetje. De toeristen zijn Fransen, het mannetje een gids. We kunnen de tour naar de grot met of zonder gids doen. We zijn dus toch goed hier. De kaart heeft het mis. De prijs is zo laag dat we met gids doen, 5 CUC totaal. We krijgen uitleg over dat Che Guevara hier een kantoor had tijdens de Cuba-crisis in 1963. Hij was hier toen 32 dagen.
De grot wordt Cathedral genoemd vanwege de vorm van de binnenkant van de grot, die dus wat weg heeft van de vorm van een kathedraal. De grot lig aan een riviertje, mogelijk die op de kaart staat. En voor je bij de grot bent loop je eerst onder een grote natuurlijke brug door, waar het riviertje ook onderdoor stroomt, met bruin water.
De grot was in bezit van landgoed eigenaar / Hacienda Cortina. Hij maakt in 1921 de grot geschikt voor gebruik. De grot ligt overigens in mooi tropisch oerwoud en is vrij klein. Het is ook niet echt indrukwekkend, wel mooi is een hele dikke kolom van druipsteen. Fidel Castro is hier ook geweest. En Che Guavara heeft de grot gebruik als hoofdkwartier. Hier waren 200 mensen waarvan 25 in de grot zelf. Er is een holte die gebruikt werd als kantoor en voor communicatie. Er is ook een kantoortje gemetseld, althans, de muren, zonder dak of bovenkant. Het staat toch droog in een grot. Gebouwd in opdracht van Che. Achter dat kantoortje is een opening naar de grot-wand toe. Daar is nog een kleine ruimte met twee eenpersoonsbedden, waar Che sliep. In het kantoortje is een kleine ontmoetings-ruimte en in het kantoortje staat een magnetische telefoon. Hier zaten vier mensen. In de volgende holte zat militaire operations met zes mensen.
Er staat nog de originele watertank die ze gebruikten in 1962 en 1963.
Ze hadden hier ook gewoon stroom.
Als het binnen te bedompt was dan ging Che buiten in een hangmat liggen slapen.
Langs het riviertje is op waterhoogte niveau een stenen platform gebouwd. Dat was vroeger om de was te doen. En ook voor de soldaten tijdens de Cuba-crisis.
Als we terug komen plenst het. We rijden over slecht asfalt en zien een afslagje van onverhard zandweggetje die iets omhoog loopt. Dat weggetje is zo slecht dat er een grote afstap in zit. En het regent zo hard dat er nu een mini-watervalletje in dat afstapje is
We rijden door naar San Diego de las Banos. Want daar zijn thermale baden. We rijden het dorp in en dan ineens weer een heel raar onverhard weggetje. En dan weer op gewoon asfalt. We hadden ook gewoon op asfalt om het blok heen kunnen rijden, komen we later achter. Het ziet er niet bepaald uitnodigend uit. En dat klopt ook wel. We rijden eerst door naar het hotel er naast, even wat lunchen.
Niet goed. Alleen uitgebreide menu's en wat wij dan eventueel nog willen hebben ze niet. Toch maar naar het thermale bad.
Niet goed. Er zit een vrouwtje en meer leven is er ook niet, het ziet er dicht en doods uit. Dat klopt, het vrouwtje zegt dat het dicht is. Wij vragen ons af waarom ze daar in haar eentje zit te zitten. Waarschijnlijk om ons te vertellen dat het dicht is. Leuke baan...
We zoeken iets te eten, een broodje of zo. Er zijn diverse winkeltjes en supermarktjes en zo. Ze verkopen frituurpannen, borden, babyspullen, spaghetti, macaroni saus in 2-liter blikken, een ander verkoopt papaja, een ander ondefinieerbaar spul, en zo voorts. Het ene bakkertje is dicht en de ander is een mini-dingetje op wieltjes die er niet goed uit ziet. Bij een ander hotel lunchen dan maar. Dat gaat niet want die is maar tot 14:00 open. Het is 15:00. Wat een raar dorp.
We rijden maar door naar hotel Moka in Las Terazzas waar we vanavond slapen. Over de snelweg richting Havanna. Onderweg even tanken. Voor de laatste keer hier. Betalen is weer een aparte ervaring. Met credit card kan natuurlijk niet, ondanks een stoer bord met afbeeldingen van een hele reeks credit cards. Daarmee betalen is echt een uitzondering hier. Nee, Maike betaalt dus maar cash. Met een briefje van 50 CUC want die kregen we laatst met pinnen. Wat is daar nou weer bijzonder aan? Dit is Cuba he. Dat is wel een maandloon hier. Dus dat gaat zomaar niet. Nee, nee. Daarvoor moet je je paspoort laten zien en schrijven ze je paspoort nummer in Het Grote Zinloze Sinterklaas-boek. Waar ze nooit meer in kijken natuurlijk.
Maps.me weet hotel Moka gewoon. En bovendien: hou je vast; het staat zowaar aangegeven. Zo, zo. We komen bij een parkeerpleintje waar een nutteloos mannetje heel nuttig de enige nog beschikbare plek aan wijst. Dank u dringend hoor, al had ik die al lang gezien.
We checken in. Het is een luxe hotel. De bomen groeien door het dak, dat om die bomen heen is gebouwd. Er zijn meerdere gangen met kamers. En we hebben zowaar weer eens een bad. Lekker hoor. Met een groot raam vanaf bad-hoogte tot het plafond. Die uitkijkt over een verlaten weg met een groene heuvel er achter. Ja, er hangt ook nog wel een gordijn. Fijn. En we doen het raam naast het bad open. Het regent zo hard dat we in bad nat worden van de regen. Het stortregent nogal.
We hebben tevens een toertje met gids voor morgen gereserveerd, op voorwaarde dat het dan wel droog is.
We eten in het restaurant van het hotel. Geen zin om in donker en stortregen een ander restaurant te zoeken en deze lijkt prima. Lijkt dan he. Het is een beetje moeilijk, ze hebben het hier niet helemaal begrepen, de bediening. Je kunt kennelijk best eerst de groentesoep brengen, dan de bananen milkshake en dan gelijk die twee koffie met melk in plaats van de bestelde één. En vervolgens, terwijl Maike het voorgerecht aan het eten is, het hele hoofdgerecht ineens neer zetten. Net op tijd want toen viel de stroom uit en was het stikdonker. Even kort gelukkig maar. En daarna nog twee keer. Het hoofdgerecht was best goed trouwens. Maar we hebben in zowat heel Cuba zowat overal bananen-chips gehad maar zo vies en droog als deze nog nooit. Als we dat melden aan de ober lijkt het het jonge ventje niks te interesseren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley