Israel dag 11

Israel dag 11 - 11 april dinsdag - Dome of the Rock, Temple Mount, Ein Gedi Nature Reserve


We gaan redelijk op tijd ontbijten met uitzicht over Jerusalem. Dan nemen we een taxi naar de Dung gate van de Temple Mount. Daar had onze gids gisteren gezegd heen te gaan. We gaan naar binnen en om 9 uur staat er al een behoorlijke rij toeristen. Dat kan wel even duren.
Die rij toeristen zijn vooral groepen, en wij zijn met zijn tweeën. Daarom mogen we er langs. Supertjes. Het is hier weer serieuze security. Alles af aan fototoestel en horloge en zo, door de metaaldetector. De inhoud van mijn rugzak wordt grondig bestudeerd.
Dan mogen we door, we lopen omhoog door een stalen overdekte brug die boven het plein van de Klaagmuur hangt. Hier zitten we weer een paar gezellige jongens met mitrailleurs. Welk land is er eigenlijk veiliger denk je, Jordanië of Israël?...
We lopen tegen een gids aan. Niet letterlijk natuurlijk. Hij stelt een rondleiding van een uur voor, voor 200 shekels. Tom vind het goed. Dan ik ook.
Het is heel anders dan ik gedacht had, Ik had gedacht dat die stalen overdekte brug naar de Dome of the Rock zou leiden. Het gaat echter naar een aantal enorme pleinen, met diverse gebouwen, bomen, enzovoorts.
Het is hier in het verleden veroverd door de Turken, Ottomanen, Romeinen, Grieken en zo voorts. En bij elke herbouw is er dan weer een nieuwe stijl gehanteerd.
The Dome of the Rock zelf blijkt gesloten. Hij was eerder al gesloten voor Christenen, nu ook voor moslims, voor iedereen. Jammer, want dat was wel een beetje een highlight nog hier. Wel even de tijd voor foto's natuurlijk. Binnenin is overigens niet veel te zien; ik heb er foto's van gezien. Het gebouw is gebouwd over de rots van het ontstaan van Jeruzalem. Het wordt ondersteund door 4 pilaren, vanwege 4 seizoenen. Het heeft 7 ingangen voor de dagen van de week, en 52 ramen voor de weken per jaar.
Het mannetje heeft ons 1,5 uur rondgeleid en wil nog 100 shekels. Tom trekt geld tevoorschijn. Hij heeft ook niet kleiner dan 100. Ik vind dit een beetje een smerige manier van zaken doen. Ik geef hem 50, hij protesteert en ik vind dat hij het er maar mee moet doen.
We lopen zo weer naar buiten. Er is hier één ingang met security, je mag wel via meerdere uitgangen naar buiten. Er zitten bewakers bij zodat je daar niet naar binnen kunt.
We nemen een taxi terug en komen tot de conclusie dat we net zo goed hadden kunnen lopen eigenlijk. Het verkeer gaat hier namelijk erg langzaam vanwege de drukte. Met lopen waren we net zo snel geweest deze keer.
We kopen nog even wat koek en pinda's, dat is onze lunch vandaag. Geen tijd om daar voor ergens rustig te gaan zitten vandaag.
We rijden alsnog naar Ein Gedi Nature Reserve. Binnen lopen we helling op. We komen bij een leuk klein watervalletje. Beetje spelen en afkoelen hier. Een Fransman adviseert ons naar Lake Tiberias te gaan. Laat dat nou net op de planning staan:-)
We lopen verder en komen bij Dodim Cave. Dit is het einde van de trail hier. Er is hier een leuke begroeide redelijk ronde grot van 10 m diameter en een klein watervalletje met een poeltje die net groot genoeg is om je zwembroek nat te maken. Terwijl je die aan hebt dan natuurlijk he. Ok, dat is een tikkeltje overdreven, je kunt er languit in liggen.
Even nat worden, niet afdrogen want het is hier 40 graden, aankleden en dan weer terug want we hebben tot half vier de tijd hier, en dat is het bijna. We lopen terug en komen onderweg nog een soort van parkranger tegen. Die halen de laatste mensen er uit, zoals ons. We komen nog langs de afslag van Ein Gedi Natural spring. Daar hadden we eigenlijk eerder willen zwemmen maar die hebben we helaas gemist.
We lopen een stuk mee met de parkranger. Hij vertelt dat de kibbutz die hier vlak bij gebouwd is water aan het gebied onttrekt en dat daardoor sommige soorten planten dreigen uit te sterven, dit is de noordelijke grens van waar ze nog groeien. Die planten cultiveren ze hier.
Op de terugweg blijkt onze timing perfect te zijn. Er poseert een mooie Israëlische jongedame, waarvan haar rondingen mooi bij de rondingen van het watervalletje passen, haha. Ze heeft een net zo mooie spierwitte jurk aan, dat is dan wel weer jammer haha. Er staat zo’n grote lamp op een standaard bij. We zijn net op tijd om zelf ook foto's te shooten.
Dan nog wat Aloe Vera en ananasdrank en weer terug naar Jerusalem.
We zijn een tijdje terug en blijven even op de hotel kamer. Dan gaan we naar buiten om voor het eerst in drie dagen in Jerusalem in een restaurant te eten...
Niet...
We vragen aan de hotel receptionist of hij een goed restaurant in de buurt weet. Ja hoor, dat straatje, dat restaurant, halve minuut lopen. Klinkt goed.
Is het niet, want er is een detail. De restaurants zijn gesloten. Nou ja zeg. Er lag al een brief van het hotel op ons bed, waarop staat dat het hier vandaag Memorial day is, het 67e jaar van Israël onafhankelijkheid of bestaan. Vanavond om 20:00 ging daarom de sirene al af, stond ook op die brief. En een heleboel zaken zijn dicht. We dachten dat dat om reguliere business en zo zou gaan, niet bij stil gestaan dat dat kennelijk ook voor restaurants geldt. We zijn dus voor de 3e avond in Jeruzalem en weer niet eten in een restaurant. Apart. Het is dan de vraag of we überhaupt wat te eten kunnen krijgen hier.
We vragen bij een boekenwinkeltje waar we zijn hoe dat zit. Hij zegt dat het per wet is geregeld dat de restaurants dicht zijn. Hartstikke verboden om open te zijn. Tuurlijk, hebben wij weer, haha. Dan is het natuurlijk de vraag of we ergens nog iets kunnen eten. Of zouden we weer naar bed gaan zonder eten, maar dan niet uit eigen keus?
Ben je wel eens gered door een Ethiopiër? Wij dus nu wel, soort van dan: in dat straatje waar we zijn is een Ethiopisch restaurant illegaal open. Gaan we daar maar eten. Er is een groep van 8 Fransen, even kletsen. Ze reizen rond in Israël met twee huurauto's.
De menukaart bestaat uit een vraag: vegetarisch of vlees? Doe maar vlees. Verder geen idee wat we verder krijgen. Het blijkt een soort van pannenkoek, maar dan van een soort luchtig, klef brood, met stukjes vlees er op. Zonder bestek. O ja, dat herken ik van een paar keer eten bij de Ethiopiër in Amsterdam. Je scheurt een stuk brood af en pakt daarmee wat vlees en eet dat zo op. En zo hebben we toch wat te eten dan. Daarna nog een bakkie Ethiopische koffie.