Israel dag 14 - 14 april

Isreal dag 14 - 24 april vrijdag - Akko, Caesarea, Tel Aviv, J.O.S.


We duiken vandaag weer de geschiedenis in. We gaan naar Akko (ofwel Acco ofwel Acre).
Akko blijkt vroeger een heel belangrijke stad te zijn geweest. En nu zwaar toeristisch, jakkes. Ik kom hier een groep Nederlanders tegen die op een Christelijke reis zijn.
Helaas blijkt de Underground Prisoner Museum, die ik wil zien, gesloten wegens de feestdagen.
We kopen kaartjes die voor 3 dingen toegang geven. Ze blijken zeg maar zover mogelijk uit elkaar te liggen. Maar het oude deel tussen de oude stadsmuur en de zee is ongeveer 1 x 1 kilometer dus dat is goed te lopen.
1.Akko Citadel, een gebouw met een grote patio
2. Museum
3. Templars Tunnel

1. In de Citadel gaan we gelijk ondergronds. Hier blijken enorme ruimtes en gangen te zijn, die van groot historisch belang zijn. Dat moet ongelofelijk veel werk geweest zijn. Er heeft zich hier veel geschiedenis afgespeeld, dat wil zeggen: veel veldslagen en verschillende heerschappijen. Dat heb ik wel vaker gehoord hier.
Ze hebben het netjes opgezet; je krijgt een apparaatje en een headset mee en als je ergens komt gaat hij automatisch een spannend verhaaltje vertellen. Niet voor het slapen gaan deze keer.
2. Een museum, op de hoek van vroegere stads muur. Het is vrij klein en toch wel indrukwekkend. Ook wat spullen die me Westers en redelijk recent lijken, zoals een gas-soldeerbout en telefoon en zo. Maar ook vazen, urnen, tasjes en zo van geitenhaar, gebruiksvoorwerpen et cetera. En ook bijvoorbeeld stoelen die met een soort van mozaïek van hout zijn ingelegd, met enorm veel detail. Echt vakmanschap en heel veel werk.
3. De man van het museum legt uit waar de tunnel is. Naar de kust. We gaan er door heen. Sommige stukken zijn best laag. Het is deels een twee- en deels een een-buis tunnel.
Napoleon heeft hier geprobeerd om Akko ter veroveren, maar is hier verslagen.
Al met al doen we veel langer over Akko dan we gedacht hadden. Ik had gedacht dat het gewoon een vierkante kilometer met een paar historische locaties was. Het bleek dus veel meer.
We slaan de beroemde tuinen van Haifa over, daar hebben we geen tijd meer voor.
We gaan naar Caesara (Spreek uit: kaisara, in het Hebreeuws). Dat zou de belangrijkste historische Romeinse site moeten zijn hier. Dat valt erg tegen, ze hebben er een commerciële zooi van gemaakt. Minder van die toeristen-troep winkeltjes, wel strakke cafés, restaurants, et cetera. We beginnen met twee vers bereide fruitdrankjes en een flesje water voor 50JD, €12. Yep, toeristisch en dus te duur.
De site zelf is ook gewoon open, het betaalhokje gesloten. We lopen wat rond en vinden eigenlijk niks van wat er op het mini-kaartje in de Lonely Planet staat, behalve dan een enorme droge gracht zoals ze die vroeger gebruikten. Want daarover kwamen we naar binnen.
Ik kom iemand tegen die een foto van zichzelf wil. Het blijk een Nederlander te zijn, Henk uit Amersfoort. Tom wil nog wat rond lopen en ik ga een luxe bakkie doen met Henk. Israël is zijn 189e land, ik heb er nog een paar te gaan... Hij is onder andere in het Koerdische deel van Irak geweest en zo, waar het veilig is.
We hebben het ook over de stad Jos in Nigeria. Die naam heb ik wel op de kaart gezien toen ik in Niger was maar het paste niet in mijn plannen, was te ver om en leek me niet veilig genoeg. Er is daar ook een Jos-plateau. Henk is er wel geweest.
Dan gaan we naar Tel Aviv, onze laatste bestemming. We vinden ons hotel, zetten de auto even neer langs de straat en brengen onze spullen naar onze kamer.
Dan gaan we gelijk door naar het strand, 3 minuten lopen. We lopen een duur hotel in want die hebben een mooi terras met uitzicht over zee. We zijn mooi op tijd om de zon onder te zien gaan.
Ons hotel heeft geen parkeerterrein. Die is verderop, dat verkeerslicht, daar rechtsaf en zus en zo en het is maar 1 blok verderop en een heel verhaal. Moeilijk, moeilijk. Of je zet hem gewoon op de parkeerplaats hier naast. Tsssss, had dat gelijk gezegd....
We parkeren de auto, net op tijd want daarna is hij snel vol.
We krijgen van de receptionist, Patrick, advies waar we goed kunnen eten en een kaartje voor een gratis toetje. We gaan naar café London aan het strand, zo heet het. Ik heb maar weinig eerder in zo’n lawaaiig restaurant gegeten. Het eten is wel goed, kippenvleugeltjes. Ik verheug me op die luxe toetjes die ze hier hebben, die zien er echt lekker uit. Zonder wat te zeggen neemt de ober de kaartjes mee die ik had klaar gelegd. Hij komt terug met een bolletje ijs die zo klein is dat je hem zeg maar net kunt zien. Een puntje op de i en meer ook niet, zeg maar. Ik zit inmiddels redelijk vol, laat maar dat luxe toetje.
Dan wordt het tijd om ons in te checken voor onze vluchten. Ik wil dan ook online gelijk onze boarding kaarten printen. Dat valt niet mee op een iPad hè...De receptie kan me vast wel helpen.
Niet. Ik krijg wat bestandjes die ik per email doorstuur en er gaat een en ander niet goed. Ik mag wel meekijken op haar beeldscherm maar de namen van de bestandjes en zo zijn ineens in het Hebreeuws... En ze zijn niet goed. Het kost maar een dik uurtje, dus ja, dan heb je ook...niks.
Toch maar gewoon morgen op het vliegveld dan. En inmiddels ben ik te vermoeid om nog het nachtleven in te duiken hier.
Ze hebben hier in dit hotel een synagoge. En dus natuurlijk ook een sabbath-lift. Logisch toch. Op de sabbath hier (op zaterdag, wat onze zondag is) wordt je niet geacht apparaten te bedienen, de Joden dan. En dus ook niet de knopjes van de lift he. Je verzint het niet. Hoe neem je de lift dan? Je neemt de sabbath-lift, die stopt gewoon op elke verdieping, deuren open en dicht, zijn we erg blij mee. Wij nemen die andere lift wel.