Israel dag 13

Israel dag 13 - 23 april donderdag - rondje Golan plateau, Banias, mijnenveld, loopgraven, mol van ondergang gered, luxe natuurlijke warm waterbron

Vanaf Tiberias rijden we vandaag een rondje (nou, ja, meer een krom rechthoekje). We rijden in 1,53286 minuut (ongeveer dan) terug naar waar we gisteren 2 uur over deden...De versperringen en mensenmassa’s zijn weg. We nemen weg 90 naar het noorden, afslaan naar het oosten op weg 99, dan zuid naar weg 98.
Niet. Tom rijdt en volgt de ingestelde Tomtom en ik zit ernaast op de iPad te typen. Als ik op kijk naar de Tomtom zie ik dat er iets niet klopt.
We rijden te ver door naar het noorden. We komen terecht in het dorp Metulla. Um, wacht even. Maar niet te lang want wat zegt het Ministerie van Buitenlandse Zaken hier over? Rood gebied, hier moeten we helemaal niet zijn. Gauw omkeren dan maar weer. We zijn een kilometertje van de grens met Libanon af. Oeps.
We rijden naar Banias nature reserve. Daar doen we een wandeling door een bos met wat ruïnes van diverse gebouwen. Onder andere een water-aangedreven graanmolen.
We zitten vlak bij Libanon he. Er is hier een stalletje met Libanees eten. We eten Druze Pita with Labaneh. Ken je niet he. Weer een soort van pannenkoekje, maar dan met semi-vloeibare kaas en minder vloeibare kruiden. Best lekker.
We lopen naar de watervallen, die stellen weinig voor, ze zijn hooguit enkele tientallen meters breed en vlak, en met vrij weinig water.
Hier krijgen we even serieus regen, ook van het soort dat in klontjes terug stuitert. Beter bekend als hagel.
We komen iets tegen waar veel bussen stoppen. Sa’ar falls stelt niks voor, beetje hoog, smal weinig water.
Verder naar Nimrod Castle. Die is hier gebouwd om de weg naar Damascus te bewaken. Het ligt natuurlijk op een heuvel. Het hier trouwens behoorlijk groen want/dus het regent hier weer. Merken we. Soms dan. 14 graden en het waait hier zo hard dat het moeite kost mijn fototoestel stil te houden. Het kasteel is gebouwd op een heuvel van een kilometer lang, met gebouwen aan beiden kanten. Het bevat ook enorme ruimtes voor opslag van water. Vanaf het kasteel is er mooi uitzicht over diverse heuvels. Veel gras en bomen.
We rijden naar Hamat Gader.
Onderweg komen we een heuvel tegen waarop windmolens staan. Spannend he...?
Nou, het is hier wel spannend gebied geweest. Er staat een bord aan de weg dat hier een uitzichtpunt is. We gaan kijken. Het eerste wat me op valt is prikkeldraad en een bord waarop staat dat hier mijnen liggen. We staan aan de rand van een mijnenveld. Het tweede dat opvalt is dat als ik van dat bord een foto wil maken, het door de wind niet lukt om mijn fototoestel stil te houden. En het is 11 graden. Brrr...
We lopen de heuvel op, naar het uitzichtpunt. Het is weer een mooi uitzicht hier. Veel groen, vooral gras en struiken en bomen.
Maar ook een betonnen loopgraaf. Daar lopen we maar eens doorheen. Er zijn hier ook smalle, lage en 2 meter diepe ruimtes aangebracht. Vermoedelijk om te slapen, want meer kan ik er niet bij verzinnen. We lopen verder. Er is een aftakking met aan het eind een soort van betonnen bak. Daar vanuit heb je een prima schutterspositie en/want overzicht. Er is ook een stalen constructie om je mitrailleur op vast te zetten. Er beweegt hier op de grond iets dat iets minder uitzicht heeft...
Het blijkt een mol te zijn. Die kan niet meer wegkomen vermoed ik. Er ligt hier tevens een beetje rotzooi. Waaronder een lege chips-zak. Met een stuk plastic weet ik de mol in de zak te krijgen. Lekker voor vanavond.
Niet. We laten hem natuurlijk weer vrij in het gras. Hij kan weer ondergrondse gangen maken, die heb ik mooi gered van de ondergang.
We komen een ingang van een tunnel tegen, die omlaag loopt. Met de lampjes van onze telefoons lopen we door de gangen heen. Het is een klein stelsel hieronder. Er zijn een aantal ruimtes en een aantal gangen, met meerdere in/uitgangen. Een mini-bunker complex.
Er is in het verleden gevochten om het Golan plateau. He was vroeger Syrisch grondgebied, nu Israëlisch. Kan ook te maken hebben met het ontstaan van Israël, in 1948.
Onderweg komen we ook landbouw tegen.
We gaan naar Hamat Gader Springs. www.hamat-gader.com . Dit is een natuurlijke warmwater bron, van 2000 meter diep of dieper. Chloorzwembad met zwavel, dus stinkt wel een beetje naar rotte eieren. Maar het is water van 40 graden Celsius, en lekker dat dat is! Ooee...heerlijk. We liggen dus een paar uur te badderen en te weken. Ze hebben ook van die stenen ligbedden, dat je net onder warm water ligt. En dat bubbelt dan ook nog warme lucht. En dat is een partijtje lekker! En dan hebben ze nog een paar soort van douches in het zwembad, die zijn nog warmer, daar moet ik eerst aan wennen, zo heet voelt het Aahhh. zo lekker... Dat was een supertip van Lonely Planet!