Reis 2018 Dag 11 - Ma 10 sep - Batur, Lovina Beach
Blijf op de hoogte en volg Jos
10 September 2018 | Indonesië, Lovina
Reis 2018 Dag 11 - Ma 10 sep - Met Robbie naar Batur en Lovina Beach
De zoon van Made, Robbie, is er keurig om 10 uur.
Hij vindt dat we zware tassen hebben, en vraagt of er duikuitrusting in zit. Ja dus. Jos vraagt of Robbie ook aan duiken doet. Nee, dat is te duur. Hij doet wel freediving, dus zonder SCUBA gear, dus zonder duikles en zo. Hij doet aan speervissen en kan 3 min 40 seconden onder water blijven, daar heeft hij meer dan een jaar op getraind.
Er valt onderweg niet heel veel te zien. We komen langs een gebied waar ze sinaasappels en mandarijnen verbouwen. Soms ook op behoorlijk steile hellingen.
We zien hellingen met stukken wittig landbouw plastic. Daar hebben ze dan zaden van sinaasappel- of mandarijnen-bomen in geplant.
We komen bij vulkaan en Lake Batur. Het is een mooi en ietwat apart uitzicht; Twee bergen met ertussen een meer. Een van de bergen is dus vulkaan Batur, die in 1994 een eruptie heeft gehad. Aan de bodem van de berg is een heel stuk terrein nog steeds zwart. Met - heel apart - in het midden daarvan een soort van eilandje of oase van groen - bomen en struiken. We zien tevens nog wat gebouwtjes, een paar 100 meter vanaf het zwarte deel. Lijkt me best spannend.
Onderaan de tweede bergwand zijn wat vlakke stukken, waar dan weer wat hele kleine dorpjes op gebouwd zijn. Tussen deze bergen ligt het meer Batur.
We zien dat alles vanaf het terras van Grand Puncak Sari restaurant. Die is relatief belachelijk duur en redelijke voedsel kwaliteit. Voor dat geld (180.000 RP pp, met drinken en belasting betalen we in totaal 400.000 RP, 24 EUR) verwachten wel betere kwaliteit. Het is een echte toerist-trap, je betaalt eigenlijk voor het uitzicht.
Het valt me op dat er hier relatief goede wegen zijn. Robbie vertelt dat ze slecht waren, en er veel klachten van bewoners waren. Er was ook een groot gat in weg. Uit protest hebben ze daar een palmboom in geplant. Toen zijn de wegen verbeterd.
Robbie vertelt ook dat de elektriciteit op het platteland gesubsidieerd wordt, omdat mensen van het platteland armer zijn. We zien de kabels hangen, dikke geïsoleerde draden met zijn drieën in elkaar gevlochten en soms hangt het gewoon over iemand zijn balkon heen.
We arriveren bij Lovina Beach, Seabreeze hotel. Robbie helpt ons aan iemand die ons mee kan nemen dolfijnen kijken. Komang heet hij. Hij vertelt ook over Menjangang eiland en dat je daar kunt snorkelen. We willen dan ook wel weten of we naar Menjangang eiland kunnen duiken. Daarvoor haalt hij er weer iemand bij, Suraya.
We bespreken een en ander en gaan akkoord met hun gezamenlijke voorstel:morgen halen ze ons op, met de auto 1,5 uur naar vlak bij het eiland en dan halfuurtje met de boot. Daar duiken, dan het eiland op, herten kijken, en dan duiken aan de andere kant van het eiland. En dan overmorgen dolfijnen kijken.
We lopen het strand op. We worden redelijk vaak benaderd, alsof we toeristen zijn...wat we morgen gaan doen, of we dolfijnen willen kijken, waar we vandaan komen , of we dit of dat willen kopen, het gebruikelijke gedoe.
Een man graaft een beetje in het zand om schelpen te zoeken. We praten wat met hem. Hij maakt er kunst van, zegt hij. Hij heeft er een van om zijn nek hangen. een ketting met een versierd schijfje. Het ziet er wel echt netjes en mooi uit. Of we naar zijn andere kunst in zijn rugzak willen kijken. Nee hoor.
Een paar mannen hebben een geultje in het zand gegraven. Er komt veel water uit. De mannen vertellen dat het heeft geregend in de bergen. En de bewoners daar gooien vuil in het water. En dat lozen ze dan hier in zee.
Een groepje jongetjes zoekt schelpen. Ze laten het ons zien. Het zijn kleine kegel-vorige schelpjes. Dan beweegt er wat. De weekdiertjes zitten er nog in! Grappig. Tevens zien we een paar spinnetjes voor ons weg rennen.
Er zitten een aantal mensen op een betonnen plateau de zonsondergang af te wachten. Wij gaan ook kijken. Helaas is het nogal bewolkt. Tussen de wolken door is er wel mooi oranje licht te zien.
Aangezien we pal voor ons hotel op het strand op stoelen met een tafel zitten, dineren we hier ook.
De zoon van Made, Robbie, is er keurig om 10 uur.
Hij vindt dat we zware tassen hebben, en vraagt of er duikuitrusting in zit. Ja dus. Jos vraagt of Robbie ook aan duiken doet. Nee, dat is te duur. Hij doet wel freediving, dus zonder SCUBA gear, dus zonder duikles en zo. Hij doet aan speervissen en kan 3 min 40 seconden onder water blijven, daar heeft hij meer dan een jaar op getraind.
Er valt onderweg niet heel veel te zien. We komen langs een gebied waar ze sinaasappels en mandarijnen verbouwen. Soms ook op behoorlijk steile hellingen.
We zien hellingen met stukken wittig landbouw plastic. Daar hebben ze dan zaden van sinaasappel- of mandarijnen-bomen in geplant.
We komen bij vulkaan en Lake Batur. Het is een mooi en ietwat apart uitzicht; Twee bergen met ertussen een meer. Een van de bergen is dus vulkaan Batur, die in 1994 een eruptie heeft gehad. Aan de bodem van de berg is een heel stuk terrein nog steeds zwart. Met - heel apart - in het midden daarvan een soort van eilandje of oase van groen - bomen en struiken. We zien tevens nog wat gebouwtjes, een paar 100 meter vanaf het zwarte deel. Lijkt me best spannend.
Onderaan de tweede bergwand zijn wat vlakke stukken, waar dan weer wat hele kleine dorpjes op gebouwd zijn. Tussen deze bergen ligt het meer Batur.
We zien dat alles vanaf het terras van Grand Puncak Sari restaurant. Die is relatief belachelijk duur en redelijke voedsel kwaliteit. Voor dat geld (180.000 RP pp, met drinken en belasting betalen we in totaal 400.000 RP, 24 EUR) verwachten wel betere kwaliteit. Het is een echte toerist-trap, je betaalt eigenlijk voor het uitzicht.
Het valt me op dat er hier relatief goede wegen zijn. Robbie vertelt dat ze slecht waren, en er veel klachten van bewoners waren. Er was ook een groot gat in weg. Uit protest hebben ze daar een palmboom in geplant. Toen zijn de wegen verbeterd.
Robbie vertelt ook dat de elektriciteit op het platteland gesubsidieerd wordt, omdat mensen van het platteland armer zijn. We zien de kabels hangen, dikke geïsoleerde draden met zijn drieën in elkaar gevlochten en soms hangt het gewoon over iemand zijn balkon heen.
We arriveren bij Lovina Beach, Seabreeze hotel. Robbie helpt ons aan iemand die ons mee kan nemen dolfijnen kijken. Komang heet hij. Hij vertelt ook over Menjangang eiland en dat je daar kunt snorkelen. We willen dan ook wel weten of we naar Menjangang eiland kunnen duiken. Daarvoor haalt hij er weer iemand bij, Suraya.
We bespreken een en ander en gaan akkoord met hun gezamenlijke voorstel:morgen halen ze ons op, met de auto 1,5 uur naar vlak bij het eiland en dan halfuurtje met de boot. Daar duiken, dan het eiland op, herten kijken, en dan duiken aan de andere kant van het eiland. En dan overmorgen dolfijnen kijken.
We lopen het strand op. We worden redelijk vaak benaderd, alsof we toeristen zijn...wat we morgen gaan doen, of we dolfijnen willen kijken, waar we vandaan komen , of we dit of dat willen kopen, het gebruikelijke gedoe.
Een man graaft een beetje in het zand om schelpen te zoeken. We praten wat met hem. Hij maakt er kunst van, zegt hij. Hij heeft er een van om zijn nek hangen. een ketting met een versierd schijfje. Het ziet er wel echt netjes en mooi uit. Of we naar zijn andere kunst in zijn rugzak willen kijken. Nee hoor.
Een paar mannen hebben een geultje in het zand gegraven. Er komt veel water uit. De mannen vertellen dat het heeft geregend in de bergen. En de bewoners daar gooien vuil in het water. En dat lozen ze dan hier in zee.
Een groepje jongetjes zoekt schelpen. Ze laten het ons zien. Het zijn kleine kegel-vorige schelpjes. Dan beweegt er wat. De weekdiertjes zitten er nog in! Grappig. Tevens zien we een paar spinnetjes voor ons weg rennen.
Er zitten een aantal mensen op een betonnen plateau de zonsondergang af te wachten. Wij gaan ook kijken. Helaas is het nogal bewolkt. Tussen de wolken door is er wel mooi oranje licht te zien.
Aangezien we pal voor ons hotel op het strand op stoelen met een tafel zitten, dineren we hier ook.
-
10 September 2018 - 19:03
Vroni:
Fijn dat Jos weer op de been is en jullie naar Lovina hebben kunnen reizen. Dat jullie als toeristen worden herkend . . . . dat zal ongetwijfeld nog vaker gebeuren. Veel plezier met duiken morgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
