Reis 2018 Dag 15 - Vr 14 sep - raften

YReis 2018 Dag 15 - Vr 14 sep - raften

7:45 uur staan we op want vanaf half negen kunnen ze ons komen halen. We krijgen een prima ontbijt; 3 kleine pannenkoekjes met daartussen een laagje fruit. Jos neemt ananas en Maike neemt banaan er tussen.
Dan gaan we bij de ingang van het hotel zitten wachten. En wachten...
Uiteindelijk komt iemand ons halen met een nieuwe spierwitte, keurige Toyota Avanza, een soort van hybride vier-persoons auto. Met zwart rode lederen binnen bekleding.

We arriveren bij de locatie en ze vragen om onze voucher. Die ligt in het hotel. We hebben gisteren de helft aanbetaald. We betalen dan nu het restant en moeten bij terugkomst de voucher nog overhandigen. Is goed. We worden gevraagd te wachten.

Na een tijd krijgen we een drijfvest, een helm en een peddel. Na nog een tijd wachten worden we met een aantal anderen in een soort klein plat vrachtwagentje, met stangen aan de voor en zijkant en één aan de achterkant en bankjes aan de zijkant. We rijden best een stukje. Dan hebben we een flinke afdaling. Door de jungle, over neer gestrooide stoep tegels, zonder tegels, betonnen trappen, vlakke stukken prut, weer trappen, soms een handrail.
Dan mogen we beneden weer wachten. Zonder verder enige instructie. Ze zijn de boten aan het opblazen. Met een generator die een lucht pompje aan drijft.

Uiteindelijk roept de gids ons bij elkaar. Hij heet Coolet. Hij geeft instructie over hoe het raften werkt. Vooruit peddelen, achteruit peddelen, naar links of rechts in de boot gaan zitten, IN de boot gaan zitten en stop. Bij stop moet je stoppen met wat je aan het doen was (roeien meestal) en het handvat op de bodem van de boot zetten en de spade omhoog houden. Intussen is daar vlak naast nog iemand met veel herrie een boot aan het op blazen. Maike en ik staan vlakbij maar niet iedereen kan het horen. Eindelijk zegt iemand er wat van. De gids roept naar het mannetje en hij stopt. En gaat dan 5 meter verderop de volgende boot opblazen...

Maike en ik zitten in de boot met Coolet en twee Zwitsers en met Candice en Eileen, Filipijnse dames die nu in Amerika wonen.

We stappen in en vertrekken. Het is een redelijk rustige rivier, het is grade 2 a 3. We komen wat rotsen tegen en gaan er vrij soepel langs. We krijgen weer een beetje gang en komen dan de volgende rots tegen. Precies op de plak waar Jos zit... Dus een schok en Jos kukelt overboord terwijl de boot intussen verder drijft. Jos kan nog net zijn peddel en de gids vast houden zodat we bij elkaar blijven. Even verder, als het rustig is, klimt Jos weer aan boord. We zijn tenslotte al 10 minuten onderweg...

We komen natuurlijk nog veel meer stenen tegen. Meestal gaan we er redelijk soepel langs. Soms zitten we een beetje vast. Dan vraagt Coolet ons om allemaal links of rechts te gaan zitten. En soms om dan ook een beetje te wiebelen, zittend op en neer te hupsen. Soms helpt dat. Een enkele keer stapt hij uit om de boot verder te duwen. Het is erg ondiep. Het is ook zo'n beetje het einde van het droge seizoen; het natte seizoen begint in oktober.

We stoppen na drie kwartier; pauze. Hier is een stukje vlakke, droge grond en een soort van winkeltje. Waar ze drinken en wat zakjes chips en zo verkopen. Als je geen geld bij je hebt mag je ook betalen bij terugkomst bij het gebouwtje waarvan we vertrokken. Dan geven zij het morgen aan de verkoopster. Er zijn hier een stuk of drie bedrijven die hier raften. Alleen al wij zijn met drie boten. Dus er zijn er nog veel meer. En als er een paar langs komen moet je de anderen natuurlijk nat spetteren met je peddel! Daarna gaan we weer verder.

We komen langs een zwarte rotswand waar in gebeiteld / gegraveerd is. Allerlei figuren, die een liefdesverhaal vertellen. De Indonesische variant van Romeo enJulia, maar dan met een goede afloop. En zo nog heel veel meer afbeeldingen die verhalen aanduiden. Leuk hoor. Dan toch even jammer dat we geen camera mee hebben. Dat hebben we maar niet gedaan omdat we er geen risico mee wilden lopen.

We komen bij een waterval aan de zijkant van de rivier. We peddelen er heen. Er zijn al een aantal andere boten. Het is hier knie- tot heup-diep. Aan de overkant staat een fotograaf / filmer. Die vaart mee met zijn eigen opblaas kano en gaat dan steeds vooruit om de hele meute vast te leggen. Sommige groepen gaan als groep onder de waterval op de foto. Wij hebben Eileen, die foto's maakt en filmt. Ze maakt ook foto's van Maike en Jos onder de waterval. Snel en kort, want die is heel koud!

Aan het einde is nog een dam in de rivier gebouwd. Met aan de zijkant een betonen glijbaan van een meter of 4. Dat glijdt soepel en de klap onderaan valt ook wel mee.

Na het uitstappen moeten we net zo'n eind als we heen omlaag zijn gelopen nu weer omhoog. Oef. Het voordeel hier is wel dat het alleen maar betonnen trappen zijn, wel een stuk makkelijker.

We stappen weer in het vrachtwagentje. Bij terugkomst krijgen we een handdoek, is er een soort van douche - Indonesische versie natuurlijk, dus een PVC pijpje waar lauw water uit komt - en een lunch. Dat is een prettige verrassing. Het mannetje van de foto's en video is hier ook. We besluiten een CD met foto's te kopen. Alleen één detail: we hebben te weinig contact geld bij ons. Ze kosten IDR 150.000 en we hebben maar 143.000. 7 x 6 eurocent, dus 42 cent, te weinig. Gelukkig krijgen we die van onze Zwitsers, zodat we het toch nog kunnen doen. 43 foto's krijgen we, en we kijken naar de eerste en de laatste. Die laatste blijkt dan weer niet de laatste te zijn want daar staat een boot op zonder Jos, en met alleen zijn hoofd boven water...precies goed, dat daar ook een foto van is! Alleen was dat al na 10 minuten en niet aan het eind. Maar dat geeft verder niet. Toch leuk.

Onze chauffeur herkent ons en bij terug komst bij ons hotel geven de voucher aan de chauffeur. Tijd om weer even te relaxen en te typen op een paar lekker lounge bedjes met een pot thee er bij.

Dan lopen we weer naar Moneky Forest Road.

En we gaan even Monkey Forest in, aapjes kijken. Erg grappig met die beestjes. Er is een officieel mannetje die bataten voor ze snijdt. En maïskolven. En een van die aapjes grijpt ineens die maïskolf uit zijn hand. Er zijn ook een paar schattige kleintjes bij. Eentje klimt via de staart van papa de stoeprand op. Er is tevens weer een enorme ficus boom, die over een beekje heen groeit. Tussen wat wortels door is een bruggetje aan gelegd.

We worden er uit gezet, het park sluit.

We gaan zitten in een restaurantje om wat te drinken.
Daar ontmoeten we Pete, een Australiër die gepensioneerd is en hier 10 maanden per jaar woont. Bij zijn zoon. En dan rijdt hij rond op zijn trike die zijn zoon voor hem gebouwd heeft. Het is wel een gezellig mannetje.

Het is hier ook happy hour en we nemen mojito Bali style. Hij is nogal heftig.

Daarna gaan we eten en dan neemt Maike een massage en gaat Jos zoeken naar een geheugenkaart voor zijn telefoon. Dat lukt niet. Dat moet in een dorp verderop. Dat gaan we dus niet doen.