Reis 2018 - Dag 17 Zo 16 sep- naar Nusa Lembongan

Reis 2018 Dag 17 - Zo 16 sep -naar Nusa Lembongan

Jos wil voor zijn telefoon nog steeds een geheugenkaartje. MIsschien heeft Maike die nog wel. MOet je wel je kaarthoudertje uit je telefoon krijgen. Met een paperclip of zo. Dat hebben ze niet bij de receptie van het hotel. We gaan even pinnen en water halen. Bij een mini-Mart vraagt Jos weer om een paperclip. " No, I don't have". We kopen wat koekjes en zo voor onderweg. Hij vraagt: " Anything else?" Jos zegt voor de grap: ja, paperclip. Hij: "No, I don't have". Waarna hij een lade open trekt en er mij een geeft...

Het is trouwens warm vandaag, 36 a 37 graden!

Nog even vergeten te vermelden, een paar dagen terug, toen we aapjes keken in Monkey Forest. Net daarbuiten, op een pleintje, was een aap die een lege bus Pringles had. En er was een hondje die die bus ook wel wilde. Dat hondje probeerde die af te pakken. Het aapje werd een beetje territoriaal. Het hondje schrok een beetje terug. Verzamelde wat moet en probeerde het nog een keer. Het werd een gevecht. De tanden kwamen er aan te pas. En na een beetje grommen en bijten won het aapje en droop het hondje af.

Omdat we zeker willen zijn van voldoende cash geld gaan we nog even pinnen. Robbie zet daarvoor de auto op een parkeer plaats van verschillende banken en bedrijven. Bij het weg rijden moet hij het parkeren betalen, 2000 RP, 12 eurocent!

Robbie heeft geen traditionele bankrekening zoals wij hem kennen. Want hij heeft toch maar maximaal 10 miljoen RP, 600-700 EUR. Die staat bij zijn dorpsbank, en is opneembaar via het grote boek. Een bankpas zoals wij deze gebruiken heeft hij dus niet. Is in Nederland bijna niet voor te stellen.

We gaan naar het kantoor waar we tickets kopen voor de boot naar Nusa Lembolang . Dan moeten we een tijdje wachten. Dan worden we opgehaald met een scoot-vrachtwagentje; van voren een scooter en van achter een mini-vrachtwagentje. Maike en ik en 5 Belgische jongedames met onze bagage gaan in het ding. Met aan de zijkant in de lengte houten bankjes. Het is toch wel 5 minuten rijden. Hadden we ook kunnen lopen...en...we zijn terug bij ons bungalow park waar we gelogeerd hebben! Inna garden Beach resort. Vanaf de parkeerplaats lopen we met bagage door een steegje waar we al eerder gelopen hebben. En komen we bij het strand waar we al geweest zijn. Onze bagage gaat op een hoop met de rest en we wachten in een soort van wachtlokaal zonder muren. Er liggen hier diverse boten, sommigen met 6 buitenboord motoren! Werknemers lopen met bagage van het strand een stukje door het water tot knie/heup hoogte en geven dan de bagage aan iemand op de boot. Of andersom natuurlijk, als er een boot arriveert in plaats van vertrekt.

We moeten heel lang wachten. Ze hebben hier trouwens dan wel van die snelle boten, maar wat heb je daar aan als je er toch uren over doet om überhaupt aan boord te komen?

Onze boot arriveert eindelijk. Met 5 motoren. Hun bagage wordt door mannetjes van boord gebracht. Dan komen de mensen er af. En gaat de bagage van onze groep er op. Twee of drie tassen op hun schouders en dan door een stukje water tot hun knieën / heupen en dan de bagage over de motoren heen de boot in. Daar zijn we wel even mee bezig. Dan mogen wij. Sandalen uit zodat ze droog blijven. Dat blijkt een slecht idee want er liggen veel echt vervelende stenen op het zand in het water. AU! Heel voorzichtig dus maar.

We varen met 40 å 44 km/u naar Nusa Lembolang . Het bonkt natuurlijk wel wat. Aan de overkant de procedure in omgekeerde volgorde. Dat gaat beter want hier geen stenen en gewoon prettig zand.

Er zijn hier ook mannetje die de bagage doen. Dan wachten we iets verderop op een soort verzamelplaats. Als iedereen van de boot is en er een aantal mensen al weg zijn, gaan we verder met weer een mini-vrachtwagentje. Die brengt wat andere mensen en dan ons naar ons hotel. Dat blijkt wel OK te zijn, we hebben weer een bungalowtje.

Dan gelijk door naar de duikwinkel. Het is inmiddels half vijf en ze zijn tot 5 uit open. we hoopten er om 4 uur te zijn.

Het gaat er hier veel beter aan toe dan bij de vorige duik winkel! Dit is French Kiss, een Europeaan. Andy van achter de balie spreekt goed Engels en vloeiend Frans. We bespreken de duiken morgen. Dan het officiële papierwerk. Echt veel! Vier pagina's met persoonlijke info, medische verklaring et cetera. We zijn er wel even mee bezig.

Dan mogen we spullen en pakken passen. Belangrijk want er Is op de duikstek een termocline met water er onder van 18 graden. Dus we krijgen 5 mm.dikke pakken.

En we passen schoenen voor Jos en een BCD, een stepjack, ofwel drijfvest. Het ziet er hier goed en professioneel uit.

Nog even een taal moeilijkheidje. Dandy zegt dat we duiken met " two guys" of met "two guides". We komen er niet met 100% zekerheid uit wat het is. We zien het morgen wel. Het blijken "two guys" te zijn.

Dan gaan we eten, daar zijn we na ontbijt niet meer aan toe gekomen. Andy adviseert Lemongrass restaurant. die blijk vol te zitten, gereserveerd. Dan reserveren we voor morgen. Gaat niet. Vol gereserveerd. Wow. dan maar voor overmorgen. Dat gaat wel.

We komen terecht bij Pepita. Ziet er ook goed uit. En dat is het ook. Lekker voorafje en prima pulled-pork hamburgers!

We brengen nog wat spullen die we bij ons hebben naar het hotel en doen voorbereidingen voor morgen, om te gaan duiken. Tevens doen we wat boodschappen want we moeten 6:30 bij de duik winkel zijn en er zit geen ontbijt bij. En ons hotel doet niet aan ontbijt.

Dan nemen dan een massage. Dat valt nog niet mee. Bij de ene is niemand, de andere gaat net sluiten, een andere is al gesloten. Tenslotte vinden we er één die nog wel open is. Maar die is vol tot half negen. Het is nu 20 uur. Dus reserveren we voor half negen en gaan een bakkie thee drinken, en komen daarvoor terecht bij...Pepita.

Er volgt een goede massage en dan is het tijd om te gaan slapen.