Reis 2018 Dag 26 - KL Bird park, naar huis vliegen
Blijf op de hoogte en volg Jos
25 September 2018 | Maleisië, Kuala Lumpur
Reis 2018 Dag 26 - KL Bird park
We beginnen weer met lekker uitslapen. Dan pakken we al onze spullen weer opnieuw in, want vanavond vliegen we terug.Tevens checken we in voor de vlucht.
Dan lopen we het hotel weer uit. En zoals gebruikelijk vragen die vervelende mannetjes of we een taxi willen. " Yes, taxi"?, "Yes, airport?" . Zeg, denk je nou echt dat als ik alleen met een kleine rugzak loop, en Maike met een handtasje, dat we dan zo naar het vliegveld willen? En dat wel we een taxi willen, we dat niet zouden vragen?
We gaan weer naar KL Sentral. Daar gaan we eten in dezelfde foodcourt als gisteren.
Het wordt Japans. Nou ja, ' Japanse wafels. Dezelfde als die Belgische maar dan met room en ijs. En die van Jos met appel en kaneel en Maike met aardbeien. Het zijn wel kunstwerkjes! En ze zijn erg lekker.
Jos vind ineens een blauwe pas op de grond. Er staat een foto op en er zit een chip in. Ik vraag aan iemand die borden enzo op ruimt of ze een ' lost en found' hebben. Dat is te moeilijk. Dan vraag ik aan het restaurantje bij het tafeltje of zij de pas daar kunnen bewaren. Wil ze niet. Even doordouwen, dan vind ze het goed. Een paar minuten later komt de eigenaar hem halen.
Dan gaan we naar KL park. Net te ver om te lopen met deze warmte, dus we gaan met de taxi. Voor ongeveer datzelfde stukje als waar we vanaf het Vlinderpark 5RM voor betaalden, moeten we nu 16RM betalen Bij een officieel loket, goedgekeurd door de overheid.
We gaan het park in en zijn al snel bezig en redelijk veel tijd kwijt met de pauwen. Die poseren parmantig voor ons. Verder zien we natuurlijk een hele scala aan vogels: Hornbill, parkieten rode scarlet ibis, yellow-billed stork, struisvogel, duiven, parkieten, uilen et cetera. Weer andere dan op Bali.
Het Is voedertijd voor de haviken. Die pakken het voer van de vinger van de verzorger af. Zo ongeveer om de beurt vliegen ze over. Soms met zijn tweeën tegelijkertijd. Daarna voert hij de vogels buiten de kooi. Het is een spektakel.
We lopen nog naar de andere afdelingen. Daar zwemt ineens een varaan. Die na een tijdje besluit het hogerop te zoeken, en hij klimt de rotsen op. Anderhalve meter hoger of zo, en het volgende vijvertje in. Er zwemt tevens een pelikaan en ze voeren de yellow-billed storks (soort ooievaar). Eén er van heeft een bijzondere wijze van voedselvoorraadje bewaren; die heeft op zijn rug een visje tussen zijn veren hangen!
Rond half vijf gaan we terug. Weer met een taxi naar het station. Hier is buiten een balie waar je RM2 mag betalen voor de service dat er een taxi is. Ze noteren netjes waar je heen gaat, erg nuttig....De taxi is een metered taxi. Uiteindelijk betalen we die RM12. Zodat die 16 van heen toch wel redelijk lijkt. We hebben kennelijk eerder gewoon mazzel gehad.
Op het station doet Maike's treinkaartje het ineens niet meer. Er moet geld op gezet worden. Raar, want die van Jos doet het wel (het is willekeurige wie welk kaartje heeft) en we hebben telkens exact dezelfde ritten gedaan, natuurlijk.
Dan lopen we snel naar de trein. Want die staat er al en is al bijna vol. Vervolgens gebeurt er niks. En of steeds niet.... Er blijkt een storing te zijn, vertraging. Ja hoor, de hele tijd werkt het prima, en als we onderweg zijn naar ons hotel en dan naar het vliegveld hebben ze problemen op het spoor. We verstaan de aankondiging niet goed, iets van dat de storing het ook op andere trajecten is. Het is een technisch probleem dat ze proberen te herstellen.
Uiteindelijk gaat de trein toch rijden. Zo komen we één van de 5 stations verder. En dan weer wachten, een minuut of 20. We overwegen om te gaan open. Maar dat is nog wel een behoorlijk eind. We besluiten nog 5 minuten te wachten...en zowaar, na 3 minuten rijden we weer. Dan komen we nu een flink stuk dichterbij, flinke afstand tussen de stations. Dat blijkt niet helemaal waar te zijn; ook vanaf hier is het drie kwartier lopen. Want we moeten omlopen om de rivier over te steken; net dit station zit aan de verkeerde kant...dus maar weer blijven zitten. En uiteindelijk komen we weer een stationnetje verder. Hier dezelfde overweging. We weten dus dat de trein inmiddels wel af en toe rijdt. Het lijkt er op dat ze handmatige besturing doen in de centrale. We besluiten uiteindelijk toch maar te blijven zitten. Die mazzel hebben we dan, de trein is vol maar wij hebben stoelen. En we hebben gelukkig voldoende tijd genomen om op het vliegveld te komen. Het is alleen wel koud de trein. Ze laten de airco's in de treinen altijd flink werken hier.
We stappen na 1,5 uur of zo uit, wat normaal 20 minuten of zo duurt, en belanden in een gestage mensen massa. Er staan rijen dik mensen aan de andere kant van de toegangspoortjes, die nu kennelijk gewoon dicht zijn. Ook de roltrap omhoog doet het niet meer.
We lopen naar het hotel en nemen snel de lift. Die ineens ongeveer dezelfde eigenschappen lijkt tentoon te stellen als de trein. Hij gaat niet meer. Er staan een vrouw in de lift. Ze wil naar de 10e verdieping maar dat lukt niet. In de lift is een kaartlezer. Die hebben we nog nooit hoeven gebruiken. Maar als we dat nu doen en op 11 drukken lukt het ineens wel. Dezelfde truc voor de 10e verdieping lukt niet. Het systeem is zowaar nog een beetje intelligent ook...Dan moet ze dus maar een verdieping omlaag lopen. Rare dag vandaag.
Aangezien we nogal bezweet zijn gaan we even douchen en omkleden. Dan de rest van de spullen nog in- en ompakken. En naar beneden.
Elke dag he. Elke dag en elke keer dat we het hotel uit liepen vroeg er wel iemand of we een taxi wilden. En bijna elke keer ook of we naar de airport willen.
JA, NU WILLEN WE NAAR DE AIRPORT! En nu...is er geen taxi te bekennen. O, toch, er staat er een aan de overkant. Detail: er is geen chauffeur bij. Jos gaat kijken in het treinstation of het al is opgelost. Dan komt er een taxi met groen verlicht bordje de bocht om....maar die maakt een telefoon-gebaar, bezet, telefonisch besteld.
Het station is nog steeds een grote puinhoop. Ze laten dan wel mensen binnen, maar ze staan nog steeds rijen dik. Dat wordt ook niks
Er staan hier nog wat mensen met bagage. We vragen of zij ook naar het vliegveld gaan. Ja. En of ze een taxi willen delen. Dat lukt niet want zij zijn ook met wat mensen en veel bagage.
Dan laten we het hotel maar een taxi regelen. Er is hier een tafeltje met een bordje
Tour operator. 'Operate' jij dan maar even een tour naar het vliegveld voor ons. Er zit een vrouwtje op de stoel te praten met de operator. Ja hoor, zij gaat ook naar het vliegveld. En ze wil een taxi delen. Maar nu ligt de tour operator in eens dwars. Hij brabbelt iets van 10 o'clock. Gaat ze echt pas om 22.00? Ik dring aan dat ik een taxi wil delen. Hij vind van niet. Ik word een beetje boos. Dan loopt het vrouwtje naar de taxi en gaan haar spullen er in. Ik loop er ook heen. Het tour mannetje komt achter me aan. 'OK, je kunt een taxi delen. Maar dan wel andere prijs.' Het zal wel. Of ik dan wil binnenkomen in de lobby van het hotel. 'Taxi delen maar dan zelfde prijs als zij, 120RM' Um, vanaf het volgende station en dan met de trein is het 110, dus doe maar, ook al verkopen ze dan dezelfde rit dubbel. Maar dan zijn we tenminste op weg. Ennuh...10 o'clock gaat de vlucht van het vrouwtje. Het is gelukkig een Toyota MPV, zodat we er alle drie met onze bagage goed in passen.
Dan is de vraag naar welke terminal we willen. Geen idee. Er zijn er twee KLA1 en KLA2. Het tour-mannetje kijkt op ons ticket op Jos zijn telefoon . KLA1, net als het vrouwtje. OK.
We staan op de weg. Letterlijk. Want het is 18.00 en het is spits uur. En misschien nog wel drukker dan normaal vanwege die trein storing. De chauffeur denkt dat we er een uur over doen. Prima hoor. Het vrouwtje blijkt uit Japan te komen, en ze gaat terug.
Na even tanken en nog door de stad worstelen gaat het toch een stuk sneller op de snelweg. Vooral naar en over de tolweg, Plaza Mex Putruaya gaat het 140 km/u. Huppeteee.
Uiteindelijk zijn we nog te vroeg op het vliegveld ook want de bagage drop off is nog niet eens open. Wel staat er al een kleine rij. Het gaat langzaam, we moeten toch nog lang wachten. Na de paspoortcontrole en security-check gaan we op zoek naar een foodcourt, dat blijkt aan de andere kant van de monorail te liggen. Gelukkig waar onze gate is. We eten nog één maal bij een echte Maleis. Grandmama's Flavours of Malaysia.
Dan lopen we nog een rondje, geven ons laatste ringgits uit aan een NGC en gaan we naar de gate, met nog een flauwe security check. Rond 22.40 gaan we boarden.
We beginnen weer met lekker uitslapen. Dan pakken we al onze spullen weer opnieuw in, want vanavond vliegen we terug.Tevens checken we in voor de vlucht.
Dan lopen we het hotel weer uit. En zoals gebruikelijk vragen die vervelende mannetjes of we een taxi willen. " Yes, taxi"?, "Yes, airport?" . Zeg, denk je nou echt dat als ik alleen met een kleine rugzak loop, en Maike met een handtasje, dat we dan zo naar het vliegveld willen? En dat wel we een taxi willen, we dat niet zouden vragen?
We gaan weer naar KL Sentral. Daar gaan we eten in dezelfde foodcourt als gisteren.
Het wordt Japans. Nou ja, ' Japanse wafels. Dezelfde als die Belgische maar dan met room en ijs. En die van Jos met appel en kaneel en Maike met aardbeien. Het zijn wel kunstwerkjes! En ze zijn erg lekker.
Jos vind ineens een blauwe pas op de grond. Er staat een foto op en er zit een chip in. Ik vraag aan iemand die borden enzo op ruimt of ze een ' lost en found' hebben. Dat is te moeilijk. Dan vraag ik aan het restaurantje bij het tafeltje of zij de pas daar kunnen bewaren. Wil ze niet. Even doordouwen, dan vind ze het goed. Een paar minuten later komt de eigenaar hem halen.
Dan gaan we naar KL park. Net te ver om te lopen met deze warmte, dus we gaan met de taxi. Voor ongeveer datzelfde stukje als waar we vanaf het Vlinderpark 5RM voor betaalden, moeten we nu 16RM betalen Bij een officieel loket, goedgekeurd door de overheid.
We gaan het park in en zijn al snel bezig en redelijk veel tijd kwijt met de pauwen. Die poseren parmantig voor ons. Verder zien we natuurlijk een hele scala aan vogels: Hornbill, parkieten rode scarlet ibis, yellow-billed stork, struisvogel, duiven, parkieten, uilen et cetera. Weer andere dan op Bali.
Het Is voedertijd voor de haviken. Die pakken het voer van de vinger van de verzorger af. Zo ongeveer om de beurt vliegen ze over. Soms met zijn tweeën tegelijkertijd. Daarna voert hij de vogels buiten de kooi. Het is een spektakel.
We lopen nog naar de andere afdelingen. Daar zwemt ineens een varaan. Die na een tijdje besluit het hogerop te zoeken, en hij klimt de rotsen op. Anderhalve meter hoger of zo, en het volgende vijvertje in. Er zwemt tevens een pelikaan en ze voeren de yellow-billed storks (soort ooievaar). Eén er van heeft een bijzondere wijze van voedselvoorraadje bewaren; die heeft op zijn rug een visje tussen zijn veren hangen!
Rond half vijf gaan we terug. Weer met een taxi naar het station. Hier is buiten een balie waar je RM2 mag betalen voor de service dat er een taxi is. Ze noteren netjes waar je heen gaat, erg nuttig....De taxi is een metered taxi. Uiteindelijk betalen we die RM12. Zodat die 16 van heen toch wel redelijk lijkt. We hebben kennelijk eerder gewoon mazzel gehad.
Op het station doet Maike's treinkaartje het ineens niet meer. Er moet geld op gezet worden. Raar, want die van Jos doet het wel (het is willekeurige wie welk kaartje heeft) en we hebben telkens exact dezelfde ritten gedaan, natuurlijk.
Dan lopen we snel naar de trein. Want die staat er al en is al bijna vol. Vervolgens gebeurt er niks. En of steeds niet.... Er blijkt een storing te zijn, vertraging. Ja hoor, de hele tijd werkt het prima, en als we onderweg zijn naar ons hotel en dan naar het vliegveld hebben ze problemen op het spoor. We verstaan de aankondiging niet goed, iets van dat de storing het ook op andere trajecten is. Het is een technisch probleem dat ze proberen te herstellen.
Uiteindelijk gaat de trein toch rijden. Zo komen we één van de 5 stations verder. En dan weer wachten, een minuut of 20. We overwegen om te gaan open. Maar dat is nog wel een behoorlijk eind. We besluiten nog 5 minuten te wachten...en zowaar, na 3 minuten rijden we weer. Dan komen we nu een flink stuk dichterbij, flinke afstand tussen de stations. Dat blijkt niet helemaal waar te zijn; ook vanaf hier is het drie kwartier lopen. Want we moeten omlopen om de rivier over te steken; net dit station zit aan de verkeerde kant...dus maar weer blijven zitten. En uiteindelijk komen we weer een stationnetje verder. Hier dezelfde overweging. We weten dus dat de trein inmiddels wel af en toe rijdt. Het lijkt er op dat ze handmatige besturing doen in de centrale. We besluiten uiteindelijk toch maar te blijven zitten. Die mazzel hebben we dan, de trein is vol maar wij hebben stoelen. En we hebben gelukkig voldoende tijd genomen om op het vliegveld te komen. Het is alleen wel koud de trein. Ze laten de airco's in de treinen altijd flink werken hier.
We stappen na 1,5 uur of zo uit, wat normaal 20 minuten of zo duurt, en belanden in een gestage mensen massa. Er staan rijen dik mensen aan de andere kant van de toegangspoortjes, die nu kennelijk gewoon dicht zijn. Ook de roltrap omhoog doet het niet meer.
We lopen naar het hotel en nemen snel de lift. Die ineens ongeveer dezelfde eigenschappen lijkt tentoon te stellen als de trein. Hij gaat niet meer. Er staan een vrouw in de lift. Ze wil naar de 10e verdieping maar dat lukt niet. In de lift is een kaartlezer. Die hebben we nog nooit hoeven gebruiken. Maar als we dat nu doen en op 11 drukken lukt het ineens wel. Dezelfde truc voor de 10e verdieping lukt niet. Het systeem is zowaar nog een beetje intelligent ook...Dan moet ze dus maar een verdieping omlaag lopen. Rare dag vandaag.
Aangezien we nogal bezweet zijn gaan we even douchen en omkleden. Dan de rest van de spullen nog in- en ompakken. En naar beneden.
Elke dag he. Elke dag en elke keer dat we het hotel uit liepen vroeg er wel iemand of we een taxi wilden. En bijna elke keer ook of we naar de airport willen.
JA, NU WILLEN WE NAAR DE AIRPORT! En nu...is er geen taxi te bekennen. O, toch, er staat er een aan de overkant. Detail: er is geen chauffeur bij. Jos gaat kijken in het treinstation of het al is opgelost. Dan komt er een taxi met groen verlicht bordje de bocht om....maar die maakt een telefoon-gebaar, bezet, telefonisch besteld.
Het station is nog steeds een grote puinhoop. Ze laten dan wel mensen binnen, maar ze staan nog steeds rijen dik. Dat wordt ook niks
Er staan hier nog wat mensen met bagage. We vragen of zij ook naar het vliegveld gaan. Ja. En of ze een taxi willen delen. Dat lukt niet want zij zijn ook met wat mensen en veel bagage.
Dan laten we het hotel maar een taxi regelen. Er is hier een tafeltje met een bordje
Tour operator. 'Operate' jij dan maar even een tour naar het vliegveld voor ons. Er zit een vrouwtje op de stoel te praten met de operator. Ja hoor, zij gaat ook naar het vliegveld. En ze wil een taxi delen. Maar nu ligt de tour operator in eens dwars. Hij brabbelt iets van 10 o'clock. Gaat ze echt pas om 22.00? Ik dring aan dat ik een taxi wil delen. Hij vind van niet. Ik word een beetje boos. Dan loopt het vrouwtje naar de taxi en gaan haar spullen er in. Ik loop er ook heen. Het tour mannetje komt achter me aan. 'OK, je kunt een taxi delen. Maar dan wel andere prijs.' Het zal wel. Of ik dan wil binnenkomen in de lobby van het hotel. 'Taxi delen maar dan zelfde prijs als zij, 120RM' Um, vanaf het volgende station en dan met de trein is het 110, dus doe maar, ook al verkopen ze dan dezelfde rit dubbel. Maar dan zijn we tenminste op weg. Ennuh...10 o'clock gaat de vlucht van het vrouwtje. Het is gelukkig een Toyota MPV, zodat we er alle drie met onze bagage goed in passen.
Dan is de vraag naar welke terminal we willen. Geen idee. Er zijn er twee KLA1 en KLA2. Het tour-mannetje kijkt op ons ticket op Jos zijn telefoon . KLA1, net als het vrouwtje. OK.
We staan op de weg. Letterlijk. Want het is 18.00 en het is spits uur. En misschien nog wel drukker dan normaal vanwege die trein storing. De chauffeur denkt dat we er een uur over doen. Prima hoor. Het vrouwtje blijkt uit Japan te komen, en ze gaat terug.
Na even tanken en nog door de stad worstelen gaat het toch een stuk sneller op de snelweg. Vooral naar en over de tolweg, Plaza Mex Putruaya gaat het 140 km/u. Huppeteee.
Uiteindelijk zijn we nog te vroeg op het vliegveld ook want de bagage drop off is nog niet eens open. Wel staat er al een kleine rij. Het gaat langzaam, we moeten toch nog lang wachten. Na de paspoortcontrole en security-check gaan we op zoek naar een foodcourt, dat blijkt aan de andere kant van de monorail te liggen. Gelukkig waar onze gate is. We eten nog één maal bij een echte Maleis. Grandmama's Flavours of Malaysia.
Dan lopen we nog een rondje, geven ons laatste ringgits uit aan een NGC en gaan we naar de gate, met nog een flauwe security check. Rond 22.40 gaan we boarden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
