Zaterdag 13 oktober 2012

We vertrekken inderdaad rond 6:30. Er blijken nog een stel Nederlanders (Frank en Judith) en een stel Duitsers (maar dat wisten we al) mee te gaan, Thomas en Johanna. En Andrea, de gids en ik dus. We lopen de heuvels in en op, die zijn rondom vol geplant met zwarte thee planten. Daar maken ze trouwens ook witte en groene thee van. Mooi uitzicht, gids vertelt het interessant. Er staan tevens bomen tussen de velden; om de grond vast te houden tegen erosie, om schaduw voor de werknemers te bieden en om stikstof te produceren. De werknemers zijn vrouwen; zij plukken een kilo of 21 per dag van 8 uur en krijgen daar 180 roepies (€2,25) voor. Als ze meer plukken verdienen ze ook meer. De mannen doen hout kappen, onderhoud, gif spuiten tegen mijten en zo en dat soort zwaardere werk. Zij werken halve dagen omdat het zwaar werk is. Vanaf de top van de heuvel hebben we mooie uitzichten. Daarna raken we tussen andere gewassen en hebben dus geen uitzicht meer. We zien peper, mango, cardamon (wat dat ook is), en nog een aantal specerijen. Rond half vier is de ‘lunch’. Rijst met twee sausjes. Ik eet drie keer meer dan normaal. Tijdens het eten regent het heftig. Goed getimed want daarna kunnen we gewoon weer verder. We gaan met een Mahindra (Indisch merk) jeep terug en komen langs een plaats waar we olifant en kameel en zo kunnen rijden. We doen een rondje van een kwartier op de olifant. Kijk, die stond nog op mijn lijstje. Leuk hoor. Opstappen vanaf een verhoogd platform (of eigenlijk lopen de olifanten gewoon een stuk lager). Camera aan het personeel geven dan maken zij foto’s van ons.
Terug naar het dorp. Eerst maar een bakkie GreenView thee op het dakterras, dan naar het Internet café aan de overkant. Nadeeltje van deze goedkope guesthouses: ze bieden ook niet veel. Het voornaamste wat ik wil is een vlucht naar Chennai boeken vanaf Cochin. Ik ga morgen met de bus naar Cochin, vlieg de 17e vanaf Chennai naar Dubai en heb nog een vlucht op de 16e van Cochin naar Chennai nodig. Op deze computer wil deze site het niet doen. Raar. Dan maar een andere computer. Ik vind een geschikte vlucht en ga die boeken. Dat is raar, een nieuwe procedure: nu moet ik ineens mijn creditcard in mijn Rabocalculator stoppen en een code invoeren en de code uit die calculator op de computer invoeren. Lekker dan, die calculator heb ik niet bij me. Wel redelijk dichtbij gelukkig want hij ligt op mijn kamer. Ik vraag Andrea, die achter me zit, en het mannetje van het Internetcafé om mijn sessie open te laten staan. Gelukkig is het om de hoek, dus ik ben zo terug met dat ding. Hoppetee, codes invoeren en dan..foutmelding van Rabobank: technische storing. Ahhh, grrrr… Nogmaals proberen, weer hetzelfde. En de derde keer ook. Toch maar weer een andere computer, die waar Andrea zat; zij is op bed gaan liggen. En dan werkt het eindelijk wel. Ahh, yes, ik heb een vlucht. Dan nog uitprinten. En dan voor de zekerheid dat document nog maar even op mijn USB stick. Stik zeg, die USB poort doet het niet. Die wil ik dan tevens gebruiken mijn verslag op te zetten. De computer blijkt een cloudcomputer te zijn, wauw. Toch maar weer een andere computer, de vierde. Daarmee lukt het wel. Dan eerst nog maar een hotel boeken in Cochin. Dan gaat het mis. Ik hoor Noa, een Israëlische die naast me zit te skypen, ineens dingen zeggen waaruit ik begrijp dat de verbinding weg is; dat merk ik natuurlijk ook. Het Internet-mannetje legt uit dat het geregend heeft en er daardoor problemen zijn met Internet. Wat? Door de regen geen boekingen van hotel en vluchten…Dat verzin je toch niet…Incredible India.
Ik wacht nog een tijdje en probeer het later weer, het heeft geen zin meer, en ikzelf ook niet.
Ik klop aan bij Andrea en we doen nog een paar bakkies dakterrasthee.