Israel dag 10
Blijf op de hoogte en volg Jos
23 April 2015 | Israel, Eilat
Israel dag 10 - 20 april maandag - pinnen, brief posten, bijna ongeluk, Mount of Olives, gids,
We gaan eerst even pinnen. Ik herken inmiddels "No service" in het Hebreeuws op de pinautomaten. Of ze spugen mijn kaart gewoon terug. Bij de bank lukt het eindelijk wel.
We gaan naar het postkantoor. Dat lijkt wel een beetje een bioscoop. Een klein zaaltje met rijen stoelen met veel mensen die met spanning zitten te kijken naar de actie van de 10 balies. En naar de schermen met narrowcasting; reclame en zo. O, handig, daar staat ook het nummertje op van wie er aan de beurt is, en bij welke balie. O, nummertje trekken. Ik zie geen nummertjes-trekker (nee, gewoon zo’n apparaat bedoel ik he, niet van die rare gedachten hierbij hebben...) Er zit zo’n nuttig mannetje bij de ingang. Die wijst op een touchscreen. Ik ga naar Engels en laat dan een bonnetje met nummertje uitprinten.
Hier lukt het wel om mijn tandenstokerdoosje met geheime inhoud en dito adres te posten. Hij biedt ook een betere envelop aan. Ik krijg van Tom nog een postzegel met een afbeelding van een terreinauto er op;-)
Het lijkt wel of we in een meer ontwikkeld land zijn...
We gaan met de taxi naar de Mount of Olives. De taxichauffeur vraagt waar dat is. Wij hebben geen idee, wij gingen er van uit dat hij dat wel weet. Hij belt even en dan weet hij het.
Eenmaal daar aangekomen, kijken we rond en koopt Tom koopt een boek waar een heleboel over Jezus en de locaties van de stad in vermeld staan, met mooie foto’s en teksten. Na een tijdje vind Tom ook een gids. Die gaat ons de komende 6 uur te voet rond leiden.
We zien de Dome of the Rock (die beroemde goudgele koepel) en een kerkhof. Dan gaan we naar de Chapel of Ascension, waar Jezus ten hemel is gestegen. We lopen verder naar een kerk met een plein met olijfbomen die 2000 jaar oud zijn, die er dus al waren in de tijd van Jezus. Dan gaan we naar de plaats waar Jezus huilde en het graf van Maria. Dan de Lions Gate, en naar de plaats waar Jezus zijn moeder weer ontmoette. Dan komen we bij de Via Dolorosa, waar Jezus het kruis droeg. Er is in de muur een plek waar hij steunde met zijn hand. De Via Dolorosa en de hele omgeving verrassen me. Omdat het hier verschrikkelijk toeristisch is, het barst van de winkeltjes.
We komen bij de Holy Sepulchre, waar Jezus is gekruisigd. Dan naar de Western Wall, ofwel de Wailing Wall ofwel de klaagmuur. Het valt me op en dus mee dat het zo rustig is. We kijken een tijdje rond. Het is het laatste stuk overgebleven muur van wat vroeger bij de vesting van de Dome of the Rock behoorde. Dan stoppen we zelf ook onze papiertjes er in. We zien hier ook nog een aantal echte Joden, in bijbehorende kleding en uitrusting, die bidden. Dan gaan we naar de Room of the last Supper, waar Jezus dus zijn laatste avondmaal had. Ik ben een paar locaties vergeten.
Dan is de tour afgelopen. We willen nog wel naar Bethlehem. Dat ligt in Palestina, de Westbank. We verlengen de gids. Hij neemt ons per taxi mee naar de checkpoint. Er staat een hele hoge muur om Palestina, daar kom je niet zomaar in. We gaan naar binnen door een heleboel hekken. Serieuze zaak hier. Er lopen hier een heleboel Palestijnen die werken in Israël. Het is 16:15, kennelijk einde werkdag. Nog meer hekken en muren. En dan lopen we ineens Palestina in. Zonder paspoortcontrole (die paspoort moet je meenemen). Ik ben verrast, dat ging makkelijk. En binnen ziet het er ongeveer hetzelfde uit als in Israël, ik had juist een arme omgeving verwacht. We gaan met de auto naar Bethlehem. Naar de kerk die gebouwd is op de grot waar Jezus geboren is. We komen onder andere op de plaats waar Jezus begraven is. Daar ligt een zilveren ster die je mag aan raken.
Het is hier tot mijn verrassing trouwens ook erg toeristisch.
We worden een winkel in gegidst waar Tom spullen koopt voor zichzelf en cadeautjes voor anderen, en ik koop wat kleine dingetjes.
We gaan per auto weer terug. Dan doet een soldaat met geweer een potje moeilijk bij de grens. Hij zoekt ons visum, een blauw iets. Dat blauwe hebben we alleen van Jordanië. De stempel van Israël blijkt uiteindelijk gewoon een stempel te zijn. Dan mogen we door. De soldaat is daar nog maar net begonnen, hij snapt het nog niet helemaal.
We gaan eerst even pinnen. Ik herken inmiddels "No service" in het Hebreeuws op de pinautomaten. Of ze spugen mijn kaart gewoon terug. Bij de bank lukt het eindelijk wel.
We gaan naar het postkantoor. Dat lijkt wel een beetje een bioscoop. Een klein zaaltje met rijen stoelen met veel mensen die met spanning zitten te kijken naar de actie van de 10 balies. En naar de schermen met narrowcasting; reclame en zo. O, handig, daar staat ook het nummertje op van wie er aan de beurt is, en bij welke balie. O, nummertje trekken. Ik zie geen nummertjes-trekker (nee, gewoon zo’n apparaat bedoel ik he, niet van die rare gedachten hierbij hebben...) Er zit zo’n nuttig mannetje bij de ingang. Die wijst op een touchscreen. Ik ga naar Engels en laat dan een bonnetje met nummertje uitprinten.
Hier lukt het wel om mijn tandenstokerdoosje met geheime inhoud en dito adres te posten. Hij biedt ook een betere envelop aan. Ik krijg van Tom nog een postzegel met een afbeelding van een terreinauto er op;-)
Het lijkt wel of we in een meer ontwikkeld land zijn...
We gaan met de taxi naar de Mount of Olives. De taxichauffeur vraagt waar dat is. Wij hebben geen idee, wij gingen er van uit dat hij dat wel weet. Hij belt even en dan weet hij het.
Eenmaal daar aangekomen, kijken we rond en koopt Tom koopt een boek waar een heleboel over Jezus en de locaties van de stad in vermeld staan, met mooie foto’s en teksten. Na een tijdje vind Tom ook een gids. Die gaat ons de komende 6 uur te voet rond leiden.
We zien de Dome of the Rock (die beroemde goudgele koepel) en een kerkhof. Dan gaan we naar de Chapel of Ascension, waar Jezus ten hemel is gestegen. We lopen verder naar een kerk met een plein met olijfbomen die 2000 jaar oud zijn, die er dus al waren in de tijd van Jezus. Dan gaan we naar de plaats waar Jezus huilde en het graf van Maria. Dan de Lions Gate, en naar de plaats waar Jezus zijn moeder weer ontmoette. Dan komen we bij de Via Dolorosa, waar Jezus het kruis droeg. Er is in de muur een plek waar hij steunde met zijn hand. De Via Dolorosa en de hele omgeving verrassen me. Omdat het hier verschrikkelijk toeristisch is, het barst van de winkeltjes.
We komen bij de Holy Sepulchre, waar Jezus is gekruisigd. Dan naar de Western Wall, ofwel de Wailing Wall ofwel de klaagmuur. Het valt me op en dus mee dat het zo rustig is. We kijken een tijdje rond. Het is het laatste stuk overgebleven muur van wat vroeger bij de vesting van de Dome of the Rock behoorde. Dan stoppen we zelf ook onze papiertjes er in. We zien hier ook nog een aantal echte Joden, in bijbehorende kleding en uitrusting, die bidden. Dan gaan we naar de Room of the last Supper, waar Jezus dus zijn laatste avondmaal had. Ik ben een paar locaties vergeten.
Dan is de tour afgelopen. We willen nog wel naar Bethlehem. Dat ligt in Palestina, de Westbank. We verlengen de gids. Hij neemt ons per taxi mee naar de checkpoint. Er staat een hele hoge muur om Palestina, daar kom je niet zomaar in. We gaan naar binnen door een heleboel hekken. Serieuze zaak hier. Er lopen hier een heleboel Palestijnen die werken in Israël. Het is 16:15, kennelijk einde werkdag. Nog meer hekken en muren. En dan lopen we ineens Palestina in. Zonder paspoortcontrole (die paspoort moet je meenemen). Ik ben verrast, dat ging makkelijk. En binnen ziet het er ongeveer hetzelfde uit als in Israël, ik had juist een arme omgeving verwacht. We gaan met de auto naar Bethlehem. Naar de kerk die gebouwd is op de grot waar Jezus geboren is. We komen onder andere op de plaats waar Jezus begraven is. Daar ligt een zilveren ster die je mag aan raken.
Het is hier tot mijn verrassing trouwens ook erg toeristisch.
We worden een winkel in gegidst waar Tom spullen koopt voor zichzelf en cadeautjes voor anderen, en ik koop wat kleine dingetjes.
We gaan per auto weer terug. Dan doet een soldaat met geweer een potje moeilijk bij de grens. Hij zoekt ons visum, een blauw iets. Dat blauwe hebben we alleen van Jordanië. De stempel van Israël blijkt uiteindelijk gewoon een stempel te zijn. Dan mogen we door. De soldaat is daar nog maar net begonnen, hij snapt het nog niet helemaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
