Reis 2018 Dag 12 - Di 11 sep - duiken Deer Island
Blijf op de hoogte en volg Jos
11 September 2018 | Indonesië, Lovina
Reis 2018 Dag 12 - Di 11 sep - duiken Deer Island
Om 8:00 ontbijt in het hotel (nou ja, bungalow parkje). "Nee meneer, ontbijt is hier pas vanaf half negen". Pardon? Dat dacht ik niet. Wij worden half negen opgehaald ! Jos wordt een beetje boos. Na wat gesteggel dan eerst maar twee potten thee.
Na een tijdje zien we de baas achter de balie zitten. Gelijk reclameren. Ontbijt is toch vanaf 8 uur maar personeel is niet goed ingelicht. "Sorry, meneer." Dus gaan ze het alsnog maken voor ons.Nasi goreng? Nasi huppeldepup? Sandwich? Ja, die!
Intussen even regelen dat onze waardevolle bezittingen in het hotel-kluisje terecht komen. Hetzelfde soort als die je in hotel kamers vind.
Weer een ander mannetje achter de balie. "Ik leg de spullen wel achter de balie, mevrouw". Hij wil niet of hij snapt het niet. Of allebei. Jos zat inmiddels bijna wat toast met boter en jam te eten, dat heeft Maike al gedaan toen Jos even met de duik spullen bezig was. Jos weer een beetje boos. Achter de balie, echt niet! Ik maak het mannetje duidelijk dat hij mee moet lopen. Want de baas heeft me gisteren laten zien waar die kluis is, dus kan ik hem dat aanwijzen. Komt goed uit want in de gang komen we de baas tegen. Dus gaan de spullen keurig in het kluisje. Zo.
Jos gaat even eten. weer niet want ons busje komt ons een tikkeltje te vroeg ophalen. Terwijl Jos regelt dat de spullen in de auto komen en er voor zorgt dat we zeker weten dat we met de juiste mee gaan, smeert Maike Jos zijn brood. En hop, we zijn weg. Lekker soepel.
We rijden naar een duikwinkeltje. Daar zijn natuurlijk meer duikers en vooral snorkelaars. Die allemaal spullen mee moeten. Gedoe dus. Jos krijgt een wetsuit shorty maat...XL. Ja hoor, de duikmasters vind het goed. Dat hij als een ouwe hobbezak om mijn lijf hangt maakt hem niet uit. OK, toch een kleinere, als we aandringen. Een iets kleinere hobbezak....OK, nog een kleinere. Die past tenminste aardig. Goed zeg, in een keer goed....haha
Dan rijden we ongeveer 1,5 uur in een busje. Met de Duitse Johannes en Liso en de Belgische Bieke en Stijn. We zien onderweg nog wat dikke vrachtwagens, die hebben we zo dik/groot/zwaar nog niet eerder gezien. En we rijden langs een kermis, met schattige kleine attracties net zoals in Cuba.
Rond 10:30 komen we bij de boten aan. Nog even zwembroek aantrekken en zo en dan gaan we aan boord. Het personeel zorgt voor de duiktas van Maike. De steiger is gemaakt van bamboe en de planken liggen vast met blauw touw.
De boot beschikt over twee motoren van 40PK. Redelijk serieuze boten, gelukkig met een dak. De bestuurder stuurt er maar met 1, de andere gaat gewoon altijd rechtdoor. Zo kan het ook. We zijn met 2 bemanning (bestuurder en divemaster Jan) en 6 snorkelaars en 3 duikers inclusief Maike en Jos. We gaan redelijk vlot en er spat af en toe alvast voldoende water op om alvast zeiknat te worden. Dat is met deze wind van de boot snelheid best fris dus alvast maar wetsuit aan.
We zien vanaf de boot Java liggen.We duiken bij eiland Menjangan, wat herten eiland betekent; Deer Island. Onze duikgids heet Jan maar is wel een echte Indonesiër.
Er zijn twee Fransen; Marjorie snorkelt en Arno of Arnaud duikt met ons.
Een van de flessen blijft blazen. Toch maar niet gebruiken, andere fles er op.
We gaan te water door vanaf de rand van de boot ons zittend achterover te laten vallen. Ik ben blij dat ik dit geoefend heb; dit is de eerste keer 'voor het echtie'. Het gaat goed, De eerste duik is op een locatie die heet SandSlow of SunSLow of zoiets.
Jos hoort wel constant een beetje raar geluid. Later blijkt dat mijn fles constant een beetje kleine bubbeltjes produceert. Dat verklaart het. We zwemmen eerst horizontaal naar een afgrond en zwemmen dan over de rand heen. Dan zeiken we langzaam af langs een verticale rif-wand. We zien weer veel gekleurde vissen waarvan een aantal al bekend voorkomen. We zien onder ons tevens een murene die dan weer onder een overhangend deel verdwijnt. Dan voelt Jos ineens een beet in zijn linkerbeen...
O jee, spannend he. Het valt gelukkig mee, het is een klein beetje, van een beestje de we niet eens zien: een watervlo.
We zwemmen bij deze duik heen en weer terug langs deze wand.
Dan gaan we naar het eiland voor de lunch. We hebben gisteren aangegeven wat we wilden eten. Dat hebben ze mee in witte bakjes. We zitten op een boomstam In het zand met onze voeten in het water.
We lopen een stukje over het strand. Er zijn hier mangrove bomen. We zouden over het eiland naar de andere kant lopen en vanaf daar gaan duiken. Maar dat doen we niet vanwege het weer; de andere kant is te ruig, kennelijk is daar wind. Wij zitten in de luwte.
Dus we blijven op het strandje en gaan dan met de boot naar de tweede locatie . Dat is nu Coral Garden geworden. We zien een soort van paddestoelen, bruin. We zien tevens een barracuda boven ons hangen. En triggerfish. Die deze keer niet dreigend doen. We zien een groepje zwarte vissen vechten om voedsel in een koraal blad, en het dus ook eten. Totdat er kennelijk iets gebeurt want ineens schieten ze allemaal weg In dezelfde richting, naar rechts van ons. De gekleurde vissen er achter doen dat ook.
Verder niet zoveel bijzonders, beaamt Jan. Die trouwens verder zeer karig met informatie is. Vooral vergeleken met David, Liselotte en Nangeh van de vorige duiken!
We komen op een ander plaats weer boven, de boot ligt op een andere parkeerplaats.
Terug met de boot, aan land een soort van douche(je) uit een PVC pijp en dan weer het busje in.
We zien onderweg een brommertje met een houten plateautje achterop. En daarop liggend een leverde geit vast gebonden. Arm beest.
Het valt overigens ook wel op dat de nationale hobby van automobilisten bumper kleven is. Vlak achter je voorganger hangen en dan kijken of je in kunt halen.
Als we bijna terug zijn stoppen we ergens en stapt Jan ergens uit. Niks debriefing of aangeven wat we hebben gezien. Het is dat wij de naam van de duikstek nog hebben gevraagd. Dat is het dan en doeg.
Wij spoelen onze spullen om, douchen, ruimen op et cetera. Dan eten in een restaurantje in een straatje naast ons.
Om 8:00 ontbijt in het hotel (nou ja, bungalow parkje). "Nee meneer, ontbijt is hier pas vanaf half negen". Pardon? Dat dacht ik niet. Wij worden half negen opgehaald ! Jos wordt een beetje boos. Na wat gesteggel dan eerst maar twee potten thee.
Na een tijdje zien we de baas achter de balie zitten. Gelijk reclameren. Ontbijt is toch vanaf 8 uur maar personeel is niet goed ingelicht. "Sorry, meneer." Dus gaan ze het alsnog maken voor ons.Nasi goreng? Nasi huppeldepup? Sandwich? Ja, die!
Intussen even regelen dat onze waardevolle bezittingen in het hotel-kluisje terecht komen. Hetzelfde soort als die je in hotel kamers vind.
Weer een ander mannetje achter de balie. "Ik leg de spullen wel achter de balie, mevrouw". Hij wil niet of hij snapt het niet. Of allebei. Jos zat inmiddels bijna wat toast met boter en jam te eten, dat heeft Maike al gedaan toen Jos even met de duik spullen bezig was. Jos weer een beetje boos. Achter de balie, echt niet! Ik maak het mannetje duidelijk dat hij mee moet lopen. Want de baas heeft me gisteren laten zien waar die kluis is, dus kan ik hem dat aanwijzen. Komt goed uit want in de gang komen we de baas tegen. Dus gaan de spullen keurig in het kluisje. Zo.
Jos gaat even eten. weer niet want ons busje komt ons een tikkeltje te vroeg ophalen. Terwijl Jos regelt dat de spullen in de auto komen en er voor zorgt dat we zeker weten dat we met de juiste mee gaan, smeert Maike Jos zijn brood. En hop, we zijn weg. Lekker soepel.
We rijden naar een duikwinkeltje. Daar zijn natuurlijk meer duikers en vooral snorkelaars. Die allemaal spullen mee moeten. Gedoe dus. Jos krijgt een wetsuit shorty maat...XL. Ja hoor, de duikmasters vind het goed. Dat hij als een ouwe hobbezak om mijn lijf hangt maakt hem niet uit. OK, toch een kleinere, als we aandringen. Een iets kleinere hobbezak....OK, nog een kleinere. Die past tenminste aardig. Goed zeg, in een keer goed....haha
Dan rijden we ongeveer 1,5 uur in een busje. Met de Duitse Johannes en Liso en de Belgische Bieke en Stijn. We zien onderweg nog wat dikke vrachtwagens, die hebben we zo dik/groot/zwaar nog niet eerder gezien. En we rijden langs een kermis, met schattige kleine attracties net zoals in Cuba.
Rond 10:30 komen we bij de boten aan. Nog even zwembroek aantrekken en zo en dan gaan we aan boord. Het personeel zorgt voor de duiktas van Maike. De steiger is gemaakt van bamboe en de planken liggen vast met blauw touw.
De boot beschikt over twee motoren van 40PK. Redelijk serieuze boten, gelukkig met een dak. De bestuurder stuurt er maar met 1, de andere gaat gewoon altijd rechtdoor. Zo kan het ook. We zijn met 2 bemanning (bestuurder en divemaster Jan) en 6 snorkelaars en 3 duikers inclusief Maike en Jos. We gaan redelijk vlot en er spat af en toe alvast voldoende water op om alvast zeiknat te worden. Dat is met deze wind van de boot snelheid best fris dus alvast maar wetsuit aan.
We zien vanaf de boot Java liggen.We duiken bij eiland Menjangan, wat herten eiland betekent; Deer Island. Onze duikgids heet Jan maar is wel een echte Indonesiër.
Er zijn twee Fransen; Marjorie snorkelt en Arno of Arnaud duikt met ons.
Een van de flessen blijft blazen. Toch maar niet gebruiken, andere fles er op.
We gaan te water door vanaf de rand van de boot ons zittend achterover te laten vallen. Ik ben blij dat ik dit geoefend heb; dit is de eerste keer 'voor het echtie'. Het gaat goed, De eerste duik is op een locatie die heet SandSlow of SunSLow of zoiets.
Jos hoort wel constant een beetje raar geluid. Later blijkt dat mijn fles constant een beetje kleine bubbeltjes produceert. Dat verklaart het. We zwemmen eerst horizontaal naar een afgrond en zwemmen dan over de rand heen. Dan zeiken we langzaam af langs een verticale rif-wand. We zien weer veel gekleurde vissen waarvan een aantal al bekend voorkomen. We zien onder ons tevens een murene die dan weer onder een overhangend deel verdwijnt. Dan voelt Jos ineens een beet in zijn linkerbeen...
O jee, spannend he. Het valt gelukkig mee, het is een klein beetje, van een beestje de we niet eens zien: een watervlo.
We zwemmen bij deze duik heen en weer terug langs deze wand.
Dan gaan we naar het eiland voor de lunch. We hebben gisteren aangegeven wat we wilden eten. Dat hebben ze mee in witte bakjes. We zitten op een boomstam In het zand met onze voeten in het water.
We lopen een stukje over het strand. Er zijn hier mangrove bomen. We zouden over het eiland naar de andere kant lopen en vanaf daar gaan duiken. Maar dat doen we niet vanwege het weer; de andere kant is te ruig, kennelijk is daar wind. Wij zitten in de luwte.
Dus we blijven op het strandje en gaan dan met de boot naar de tweede locatie . Dat is nu Coral Garden geworden. We zien een soort van paddestoelen, bruin. We zien tevens een barracuda boven ons hangen. En triggerfish. Die deze keer niet dreigend doen. We zien een groepje zwarte vissen vechten om voedsel in een koraal blad, en het dus ook eten. Totdat er kennelijk iets gebeurt want ineens schieten ze allemaal weg In dezelfde richting, naar rechts van ons. De gekleurde vissen er achter doen dat ook.
Verder niet zoveel bijzonders, beaamt Jan. Die trouwens verder zeer karig met informatie is. Vooral vergeleken met David, Liselotte en Nangeh van de vorige duiken!
We komen op een ander plaats weer boven, de boot ligt op een andere parkeerplaats.
Terug met de boot, aan land een soort van douche(je) uit een PVC pijp en dan weer het busje in.
We zien onderweg een brommertje met een houten plateautje achterop. En daarop liggend een leverde geit vast gebonden. Arm beest.
Het valt overigens ook wel op dat de nationale hobby van automobilisten bumper kleven is. Vlak achter je voorganger hangen en dan kijken of je in kunt halen.
Als we bijna terug zijn stoppen we ergens en stapt Jan ergens uit. Niks debriefing of aangeven wat we hebben gezien. Het is dat wij de naam van de duikstek nog hebben gevraagd. Dat is het dan en doeg.
Wij spoelen onze spullen om, douchen, ruimen op et cetera. Dan eten in een restaurantje in een straatje naast ons.
-
12 September 2018 - 06:08
Lizette:
Tja, honger hebben en geen voedsel voorradig, dan word ik hangry! Sindsdien zorgde ik ervoor altijd iets te eten voorradig te hebben.;) (Tijdens onze vakantie).
Maar mooi om te lezen dat jullie lekker hebben kunnen duiken en genieten van de omgeving en dingen zien die voor jullie (en ons ook) ongebruikelijk zijn, 'arme geit'.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
