Reis 2018 Dag 14 - Do 13 sep. Naar Ubud

Reis 2018 Dag 14 - Do 13 sep. Naar Ubud

Geklungel met ontbijt. Jos vraagt om ontbijt bij de balie. Een jochie gaat driftig op zoek naar de ontbijt menu kaart. Hoeft niet joh, we weten het zo ook wel. Doe maar twee potten thee en continental breakfast. Is goed.

Niet dus. We krijgen twee potten koffie. We roepen hem terug. Doe ons maar een kamille thee en een jasmijn thee. Is goed.

Niet dus. We krijgen twee kamille thee. Laat maar. Het is goed zo.

Niet dus. Een mannetje vertelt dat we normaal Java thee bij ontbijt krijgen. En dat de andere thee soorten 20.000 RP extra kosten. Jaja, dat is weer nieuw voor ons. Op onze laatste dag, nu kost het opeens geld zeker. Echt niet. OK, zegt het mannetje, vandaag is het gratis, morgen betaal je extra. Hij weet dus niet dat we zo weg gaan. Ja, is goed hoor, morgen betalen we extra.

Niet dus.

Seabreeze hotel ligt leuk aan het strand, ziet er best aardig uit en heeft best aardige houten hutjes, maar het personeel is dus echt niet goed (getraind).
Er was van de week een mannetje die de schooljongens (16 jaar) aan het trainen was. Dat ze wel ook onder de ligbedden vegen en niet alleen er om heen. Ga vooral door met de jongens te trainen....
We raden dit hotel dus niet aan.

Jos gaat de was halen en Maike gaat even uitchecken en betalen. Is goed.

Niet dus. Het credit card pin-apparaat is stuk. Dus contant betalen.

Dan de spullen in de auto laden. Robbie was er om half negen al. Keurig.
Eerst even pinnen om de hoek. Maike pint en Jos bespreekt in de auto met Robbie wat we gaan doen vandaag. Hij is daar nog mee bezig als Maike klaar is. Dat eerst even af bespreken. Er gaat nog een mannetje pinnen. Die komt met Maike's credit card naar buiten net als Maike er achter komt dat ze die mist....oef.
9:15 rijden we weg.

We gaan eerst naar de Gitgit waterval. Daar is het heel druk. De parkeerplaats is met ons er bij vol. En de ingang is vol met mensen. Want er is een ceremonie gaande, een crematie. We gaan naar een volgende ingang. Die is rustiger. Robbie vertelt tevoren dat er gidsen zijn maar dat je die niet nodig hebt. Er is ook geen vaste prijs, onderhandelen. Ze vertellen dan over de waterval en het dorp en zo. Maar Robbie mag niet waar de gidsen bij zijn zeggen dat we ze niet nodig hebben want dan worden ze boos.

Dus we gaan zonder gids. We zakken een stuk over paden van beton en wat betonnen trappetjes en zo. Dan komen we bij een waterval die aardig hoog is. Je kunt hier ook op een schommel en een foto maken in een rieten ring. Wel betalen natuurlijk. Ze hebben hier de commercie ontdekt. Laat maar. Er is ook een brug die halverwege op houdt. Aan de overkant gaat een verouderd / verweerde betonnen trap verder... Dat ziet er merkwaardig uit. De brug blijkt een plateau te zijn om van af te springen. Er zijn twee Australiërs. Waarvan er één dat doet. Een meter of 10.

Dit is het einde van dit stuk en we gaan terug. Dan nemen we nog een afslagje ie we op de heenweg hebben over geslagen. Die komt uit op een dubbele waterval. Ook erg leuk. DIt is waar Robbie zei dat je niet met zwemmen want het is diep en de waterval kan je mee omlaag sleuren.

We gaan terug naar de auto en rijden verder.

We zien een vrachtwagentje met twee koeien er in. Die steeds uit glijden als het wat steil omhoog gaat.

We stoppen voor uitzicht over het meer Dano Buyan. Er zijn hier aapjes. En een kraampje verkoopt bananen en pinda's om ze te voeren. Wel leuk, niet juist.

Erg mooi uitzicht hier. In het meer ligt een soort van grote rechthoek met een gebouwtje er op. Het is een vissen kwekerij voor Tilapia fish. Die kan je eten. Zoet water vis.

We bezoeken Tempel Ulu Danu Bratan. Die in het water ligt, wel vlak bij de waterkant. Het is een vrij kleine tempel. Hij wordt wel nog steeds gebruikt. Er achter is een soort van grote tuin met daar dan ook bungalowtjes bij. Een bungalow park dus.

Dan bezoeken we Bali Botanical Garden. Die is 164 hectare groot! Gelukkig liggen er asfalt wegen. Helaas staan.er geen orchideeën in bloei. We zien een collectie cactussen. Waarvan sommigen mooi zijn en enkele heel groot. Dan rijden we naar een Giant Ficus Tree. Die die naam ook echt waard is. Een dikke centrale stam, een tweede iets minder dikke en dan nog een heleboel stammen. Die samen in dezelfde boom groeien. Dan naar de bamboe kwekerij, ook met verschillende soorten. Dat herkennen we van Cuba; er zijn gigantisch grote bij. Er is ook een soort waarvan de stam niet recht is, maar heen en weer krult. Dan kijken we naar de Begonia nursery, waar ze ook weer een hele collectie hebben.

Het is inmiddels al lang tijd om te lunchen. Dat gaan we doen bij een restaurant boven aan Jatiluwih rijstvelden. Die op de Unesco lijst staan. We eten in Billy's restaurant, met ' The 69 bar' waar je dan je eten naar keuze vanaf het buffet haalt. Het is inderdaad met een schitterend uitzicht, al die rijst terrassen met Mount Batu Karu op de achtergrond.

We lopen langs een weggetje met de rijstvelden. Een vrouwtje werkt er in. We lopen langzaam wat verder en zien en passant ook nog wat hele mooie bloemen. Dan lopen we weer een stukje terug, voorbij het restaurant en een wandelpad op. Ze hebben hier verschillende wandelroutes met verschillende lengtes. En een bord vraagt gelieve op het pad te blijven. We zien enigszins verbaasd en verontwaardigd dat een paar mensen toch gewoon Het veld in lopen voor foto's.

We komen een klein plantje tegen die hier Putri malu plant heet (dat betekent 'shining princess', maar Robbie weet niet de echte Engelse naam van het plantje); een plantje dat zijn blad dicht klapt als je hem aan raakt. Net zoals ik in India en Cuba heb gezien.

We rijden verder. We passeren enkele kippen boerderijen. We zien er een soort van leg batterijen in; horizontale stokken waar de kippen net tussen passen. We beginnen met Robbie over de bio-industrie en zo. Dan legt hij uit dat de kippen binnen in de schuur loopruimte hebben. En dat ze alleen op die stokken gaan zitten om eieren te leggen.

We arriveren bij ons hotel Carik Bisma. Het heeft 8 kamers of zo, twee rijden boven elkaar . En een klein zwembadje. Het ziet er nog aardig nieuw uit en ligt aan een rijstveld, waar we overheen de jungle zien.

We lopen naar Monkey Forest Road. We vinden het restaurant waar Maike eerder een kook cursus heeft gevolgd en eten daar. Het is prima. Jos gaat even achter kijken, op aangeven van Maike. Het loopt en heel eind door. Nog meer tafeltjes en hoekjes waar je kunt zitten en uiteindelijk inderdaad ook een soort van open keuken.

Daarna regelen we bij een soort van winkeltje aan de straat de trip van morgen.