Maandag 24 sep - 6e werkdag

Na het weekend weer gewoon begonnen. Het verkeer was weer als gebruikelijk, geen feestdag of staking vandaag. Dus deden we er weer een half uur over in plaats van een kwartier. Dat is te overzien en we waren op tijd weg dus niks aan de hand. En bij de ingang waren de bloemen in de schaal weer netjes op figuur gerangschikt.
Met zijn allen weer de vergaderzaal in. We hadden nog een paar kwesties te bespreken die voor iedereen van belang zijn. Alleen één van mijn mannetjes, Thiyagu, was er nog niet. Die kwam later opdagen. En kort daarna, tijdens een pauze, vertelde hij mij dat hij zich niet lekker voelde, en hij ging dan ook naar huis. Hij was vanaf gisteravond 11:00 tot maandagochtend 8:00 onderweg geweest met de trein. Wel in een bed dan. Hij was van het weekend naar Bangalore geweest, want daar woont hij. Zijn familie ook volgens mij. Het had hem overigens 6 euro gekost. Deze jongens van MindTree die wij aan het opleiden zijn verdienen ongeveer 350-400 euro per maand. Een bouwvakker hier, die de hele dag in de warmte (wij zweten al van het lopen hier) werkt (8 uur), verdient 4 euro per dag. Schoonmakers en zo naar ik meen dan nog weer minder. Dat even terzijde tussendoor. Zijn manager, Azmath, komt daar ook vandaan. Hij neemt de sneltrein, die doet er 5 uur over. Zal ook wel duurder zijn, maar die trein is populair en moet je een paar maanden van tevoren boeken. Dat gaat mij dus niet lukken als ik straks naar Bangalore ga. Vandaar dat ik het vliegtuig neem, dat is dan zo ongeveer de enige prettig haalbare optie die over blijft. Dat kost dan €50 en is ruim een uur vliegen. Ook goed, misschien nog wel beter zelfs.

We hebben van 9:00 tot 13:00 ongeveer in die zaal gezeten. Overleg gehad over processen en daarna nog een preso (presentatie) van Bertram, waar dan ook weer overleg uit voortvloeit. Ik heb zelf bij het eerst deel even niet zo mee gedaan. Ik had nog veel te veel te doen, dat kon ik dan nu mooi even regelen per email en Internet en zo. Kwam eigenlijk wel mooi uit. Daarna lunchen en voor je het in de gaten hebt is het al weer 14:00. Dan nog even wat regelen voor een klant van mezelf, waar een collega één en ander voor me gedaan had maar wat niet helemaal goed is gegaan. Kan ik dat zelf weer recht trekken, hmmmm… Nou ja, het zij zo. Daarna met Rakesh één en ander besproken en vervolgens weer een overleg, met Rakesh, Emmanuel en Santosh. Zodoende heb ik weer een aantal zaken uitgelegd en konden zij aan de gang. En ineens zag ik door het raam van dat vergaderhokje mijn collega’s ineens met ingepakte koffers en tassen langs komen. Dus ik het hok uit, kwam Bertram tegen en vroeg wat er aan de hand was. Zij bleken al te gaan. Toen kwam Jan voorbij en heb ik heel kort met Jan overlegd dat ik ging inpakken en Jan zij intussen tegen de anderen dat ik ging pakken en er aan kwam. Jan en Bertram zouden later komen. Dus ik sluit af en pak in om met mijn collega’s mee te gaan. Daarbij kwam ik onderweg René nog tegen. Wij samen naar beneden en vervolgens werd mijn vermoeden waar: ze waren er gewoon vandoor gegaan zonder ons. Grrr*%^*#(*&@#)@#$, zeg maar. Ik boos. René ook wel, maar niet zo erg of niet zo uitgesproken als ik. Ik Toon bellen. Ze zouden omkeren. Nou, dat zal mij benieuwen. Wij wachten in de kleffe warmte. Na een tijd wachten kwamen Jan en Bertram beneden en hebben we samen maar onze tweede taxi genomen (die brengen ons met twee auto’s naar het bedrijf en blijven dan de hele dag in de parkeergarage wachten tot wij weer terug willen; zo werkt dat hier). Bij het hotel treffen we de andere aan, die inmiddels aan één of andere bijzondere koffie zitten. Ik ben niet gauw boos maar nu wel en heb dat dus duidelijk laten merken. Ik was ook echt boos want de afspraak was dat ze zouden wachten. Ze zeiden dat ze 10 minuten gewacht hadden en toen zijn gegaan. Iets klopt er niet in dit verhaal want ik belde Toon toen we net beneden waren en toen waren ze al 10 minuten geleden vertrokken volgens onze andere chauffeur. En dit was dus al de tweede keer dat ze zoiets flikten, dat ze er ineens vandoor waren. Erg oncollegiaal, dat neem ik ze echt kwalijk.
We gingen naar het leerwinkeltje tegenover het hotel, voor de gein even kijken. Ik ging eerst even naar mijn kamer mijn tas wegbrengen en even een andere broek aan trekken. Dacht ik. Maar mijn kaart deed het niet meer. Die had het hotel gedeactiveerd. Want er was een probleem. Dat was dan dus ineens de tweede vervelende verrassing vlak na die van die taxi. En deze heb ik nog nooit meegemaakt. Vanochtend toen ik weg ging was er namelijk nog niks aan de hand. Ze zeiden dat er een scheur in het toilet zat. Ik wilde dat wel even zien, want ik dacht gewoon in de WC-bril, hoe erg kan dat zijn. Het zat toch iets anders. Hij liet de scheur zien, die bleek in het keramiek achter de WC-bril te zitten. Hij demonstreerde dat bij het doortrekken van het toilet er ook echt water doorheen omhoog kwam. Dat heb ik dus nog nooit gezien. Ik vroeg hoe dat kwam. “Nee, nee meneer, het is niet uw schuld. ” Dat wist ik ook wel, maar ja, antwoord krijg je hier dan eigenlijk niet. Nou is dat water door die scheur nog tot daar aan toe, maar hij zei ook dat ze bang waren dat het toilet nog wel eens kon afbreken als ik er op zat. Ja, daar had hij wel een goed punt. Dat risico nemen had ik geen zin in. Dus toch maar verhuizen naar een andere kamer. Ik kon een kamer krijgen die iets groter was, op de 4e verdieping. Maar de rest van mijn collega’s zitten op de 1e en de 2e. Dat vond ik dan toch weer iets minder handig. Uiteindelijk toch maar naar een gelijkwaardige kamer ook op de 2e verdieping. En sorry, sorry meneer, belieft u rode of witte wijn ter compensatie? Uiteindelijk zijn we op wat bier uitgekomen want wijn drink ik niet, dat vind ik gewoon niet lekker. Overigens eigenlijk ook wel weer jammer want dat is ongelofelijk duur hier. (was dat nou weer een typisch Nederlandse opmerking?...). En bier kan ik eigenlijk zo ook wel nemen of bestellen, dat wordt toch vergoed. Op dat moment kon ik niks beters bedenken. Later kwam ik pas op het idee dat een nog massage me wel wat geleken had, maar ach, het zij zo.
Afijn, na het “toilet-scheur-incident” nog maar even naar de leerwinkel. Ik had het wel snel bekeken en ben terug naar het hotel gegaan om te verhuizen. Of ik daarvoor een bediende wilde hebben. Hoe heten die ook al weer, van die bagage-mannetjes. En of ze dan ook zo’n bagage-trolley mee moest laten komen. Dat leek me wel wat. Dus stond er later inderdaad zo’n mannetje voor de deur. Inpakken en wegwezen. En o ja, dat is personeel voor mij dus ik hoef het niet zelf te doen. Daar ben ik toch nog niet helemaal aan gewend.
Maar weer in het restaurant gegeten, wel zo makkelijk en snel. Toon en Chris bleken een leren jas gekocht te hebben, maar die moet nog gemaakt worden want die ze daar hadden pasten niet goed dus laten ze ze op maat maken. We waren zowaar eens niet zo laat klaar met eten, 21:30. Nog even een bakkie en dan tegen tienen naar de kamer.