Woensdag 3 oktober 2012

Om 9:00 is de meeting met Cisco. Dat is in het centrum van de stad. Ik weet ongeveer waar dat is en ga op de gok, rond 8:30 weg. Ik neem een ‘auto’, een tuktuk dus. Ik vraag me af of die man wel kan lezen. Engels kent hij niet en volgens mij weet hij ook niet waar ik precies moet zijn. Alleen M.G.Road weet hij. Daar is het vlak bij en bij gebrek aan andere tuktuks (terwijl er normaal een overschot is, maar het hangt er van af waar je bent en hier bij mijn hotel zijn ze redelijk schaars) neem ik deze toch maar. Hij brengt me naar M.G. Road, stopt daar en zet zijn auto uit. Ik laat hem nogmaals het papier zien: ik moet op nummer 10 zijn, en bij Brigade South Parade. Dat is teveel gevraagd, dat is te moeilijk. Dus ik stap toch maar uit. Het kost me 38 roepies, voor 3,3 km in een minuut of 10 of zo. Ik begin rond te vragen waar ik dan moet zijn. Ik laat mijn papier met adres en foto van gebouw zien . Het interessante, en ook vervelende, is dat ze allemaal een andere kant op wijzen, en de meeste doen dat nogal overtuigd. Dus ik weet het gewoon niet. Ik bedenk me dan dat ik het gisteren gewoon op Google Maps op had moeten zoeken. Foutje. Met die mensen hier kom ik er niet uit. Zelfs de verkeersagenten en zo weten het niet of sturen me in allerlei richtingen.
Eén mannetje weet het wel. Dit mannetje was er opeens, ik ben niet naar hem toe gegaan. Hij lijkt ‘auto-driver’ te zijn en wil me er wel heen brengen. Voor 300 roepies. Ja dag, daar kan ik voor naar de andere kant van de stad en het kan niet ver weg zijn, zo lang is deze weg nou ook weer niet. Is hij gelijk voor de hele week of voor een paar dagen klaar. Ik bied hem 30 en hij reageert narrig. Ik ook. Dus we zijn er gauw uit dat we er niet uit gaan komen. Verder vragen maar. Dat schiet weer niet op.
Gelukkig bedenk ik me dan dat ik ook gewoon Google Maps op mijn telefoon heb en dat dat hier gewoon werkt dankzij mijn lokale SIM kaart. Kijk, dat helpt. Ik loop nu gewoon de route van mijn telefoon, gewoon langs M.G. Road. Hij geeft ook de verwachte aankomsttijd aan, en dat is na 9:00. Ik probeer nog een auto te pakken te krijgen maar loop nu langs het deel waar geen kruising en zo is en waar verkeer langs rijdt. Dus de enige auto’s die hier langs rijden zijn al bezet. Het zij zo, ik loop door. Dan belt Rajanikanth, mijn contactpersoon me op. Maar mijn telefoon doet erg raar hier, en reageert niet meer. Ik loop verder, ik heb een redelijk idee van waar ik zijn moet. Dan kom ik wat keurige kantoorgebouwen tegen, ééntje lijkt op de foto. Dus ik daar naar binnen. De bewaking heeft geen flauw idee. Ik loop weer naar buiten en kom iemand tegen met een Cisco badge. Dus ik vraag het hem en hij weet het echt: 2 gebouwen verderop, er hangt een Cisco logo. Kijk daar kan ik wat mee. Toch raar dat zo’n bewakertje 2 gebouwen er naast het niet weet. Dat geeft wel een indruk van de ontwikkeling van veel mensen hier; weinig ontwikkeld dus. Ik vind inderdaad een Cisco bordje en een bord met Brigade South Parade. Kijk, dat is beter. Net als ik naar binnen ga belt Rajanikanth me weer en reageert mijn telefoon niet. Ik meld me gewoon binnen aan en de receptie belt hem voor me. Zo komt het dan toch nog goed, zij het een kwartier te laat. Het is gelukkig niet zo erg, het was ook informeel.
We hebben een interessant gesprek over hun saleskantoor, wat ze daar doen, MindTree et cetera. Gelukkig zit er nog iemand bij, Rajanikanth is een accountmanager en er zit nog een system engineer bij. De personen van MindTree komen ter sprake en ik noem Azmathullah Khan en Rudresh McMurthy. Dan blijkt dat de system engineer Rudresh kent. Dat maakt het allemaal weer een stuk makkelijker. Hij gaat met Rudresh contact opnemen. Het gaat er om dat MindTree hun kennis zelf bij moet houden. Dat gaan ze dan regelen vanuit Cisco, net zoals wij: op een mailinglijst voor updates en zo. En het gaat over technische support, bij technische vragen. Daarvoor kan MindTree ook bij de system engineer terecht. Hoeven wij het niet meer uit te zoeken, hopelijk. Met een half uur zijn we wel klaar. Gelukkig is Karthik er ook opeens, waar ik vanaf 12:00 een meeting mee heb. Hij blijkt gewoon direct met de meeting te kunnen beginnen. Kijk, dat is beter. We vertellen elkaar wat we doen en waar we het precies over gaan hebben en zo en dan begint hij zijn presentatie te geven. Dat gaat over Cisco Professional Services, wat ze voor ons kunnen betekenen en hoe wij daar onze marge mee kunnen verbeteren. Namelijk doordat hun designs, datacollectie en rapportage en zo ver geautomatiseerd is en bij veel klanten wordt gebruikt en er dus ook veel ervaring in wordt verwerkt en het hele systeem wordt up-to-date gehouden, ook met de nieuwste Cisco producten. Dat versus dat wij iemand naar een klant sturen en hem daarna handmatig allerlei dingen laten uitzoeken en documenteren. Ook bellen we vanaf het Cisco kantoor nog met Erik, van Cisco in Nederland, die de meetings voor me heeft opgezet. Even uitgebreid gezellig bijkletsen met een Nederlander;-)
Het duurt allemaal redelijk lang (wat ik prima vindt, anders valt er wellicht een redelijk groot tijdgat tussen deze en de laatste meeting en bovendien bevalt het me hier wel) en hij bestelt pizza voor ons. Hij regelt tevens een taxi voor me en na de pizza ga ik verder naar het volgende Cisco gebouw. Kijk, nu legt hij de taxichauffeur uit waar we precies moeten zijn. Dat gaat veel beter. Het blijkt 15 km verderop te zijn, ze hadden een uur ingeschat. Ik denk dat het iets minder was en ik arriveer eigenlijk een uur te vroeg. Het is een indrukwekkende en mooie campus, eerst maar eens wat foto’s maken en door de security heen. Zowaar moet ik me legitimeren. Swastik blijkt ook per direct beschikbaar, dat is erg prettig. Ik ontmoet wat mensen van de Cisco Partner Help, zie hun werkruimtes en dan gaan we beginnen. Niet in een luxe meetingroom deze keer want die had Swastik geboekt voor een uur later, dan zou ik er immers pas zijn. Dus gewoon maar in een klein hokje dan, het buro van Swastik, die manager is van de Cisco Partner Help club. We praten over MindTree en KPN en hij geeft een interessante presentatie. En wederom zit er meer in dan ik dacht en van wist. Kijk, ben ik zeker niet voor niks geweest. Daarna regelt ook hij een taxi voor me. Dat valt nog niet helemaal mee, de eerste paar hebben niet direct een taxi beschikbaar. Kijk, als een lokaal persoon dat regelt gaat het toch veel makkelijker. We halen nog een bakkie en zo terwijl we op de taxi wachten, dan loopt hij met me mee zodat ik de juiste taxi heb en hij instrueert de chauffeur. Toppie.
Ik ga weer naar Matteo, vooral ook omdat ze daar gratis Wifi hebben, en omdat ik ‘normaal’ wil eten. Daarvandaan zoek en boek ik inderdaad een hotel in Hospet, vlak bij Hampi. Het hotel in Hampi dat ik in gedachten had blijkt vol te zijn. Hospet ligt er 14 km vandaan, dat zal wel te doen zijn, met dagtripjes of zo.