We zijn nu in Turkistan, voorbij Alma Ata

Hoi Allemaal.

We zijn nu in Turkistan, vandaag hebben we eindelijk een dag voor onszelf. Dus het eerste wat we doen is een Internetcafe opzoeken.

De groep is een paar dagen gesplitst. Drie auto's gingen offroaden. Dat waren Folkert&Netty, Ron&Yvon en Alex. Wij gingen naar Alma Ata en naar de Sharyn Canyon. Op de heenweg wel in Alma Ata in een hotel overnacht maar verder niet de stad in geweest. We wilden eerst naar Sharyn Canyon. Dat is gelukt, het was er erg mooi. We deden een offroad afdaling en hebben in een klein valleitje ons kamp opgezet. Tevens hebben we daar gegeten, echt locaal eten. Dat is meestal wel goed en lekker alleen het vlees is vaak niet zo goed; ze flikkeren er gewoon van alles in. De volgende dag zijn we weer omhoog gegaan, dat viel mee. Het was gemakkelijker dan we eerst dachten. We zaten 120 km van de Chinese grens af, maar hadden volgens onze gids geen tijd om daar heen te gaan. Toen langs Alma Aty de bergen in. Dat ging niet want de Nissan van onze gids Andrej trok het niet. We hebben onderweg af en toe kleine technische problemen met de auto's maar de Nissan Patrols van Andrej spannen de kroon. Onze groep is dus opnieuw gesplitst: Andrej met zijn auto en Simon met de supportauto (ook Nissan van Andrej dus) zijn in Almaty (zo heet Alma Aty hier) gebleven voor reparatie. Klein detail: het was zondag... Wij (Cees&Cara, Sjors&Tini en Brigitte en ik) zijn met 3 auto's doorgereden. Eerst op de GPS en de kaart van het boek in de Lonely Planet dwars door Almaty gereden We zaten noord en Medeo (Olympisch dorp en de wereldberoemde schaatsbaan) zaten helemaal zuid van de stad. Het was daar erg leuk en een gewilde locatie om te trouwen; verlengde trouw-Hummer gezien en een stel dat ging trouwen poseerde notabene gewoon netjes voor ons. De baan zelf en de omgeving was ook erg leuk. Daarna weer terug door Almaty waar we Andej en Simon toevallig tegenkwamen. Daar afgesproken dat wij doorrijden en dat zij de dag er op de auto laten repareren. Dus wij met drie auto's verder. De hoofdweg hier loopt via Kyrgistan maar daar hebben we geen visums voor dus dat gaat niet. De tweede weg loopt vlak langs de grens en dus veel controle. Zonder gids en de taal te spreken kan dat veel vertraging betekenen dus gingen we maar bovenlangs. Met de kaart en GPS zijn we via allerlei zandpaadjes en crosscountry verder gereden naar Taraz. Het hielp ook dat er een spoorlijn langs liep die we konden volgen. Kamp opgezet in een gemaaid akker waar graan had gestaan. De volgende dag weer verder naar Shymkent en dan door naar Turkistan. Tot onze verbazing hoorden onderweg op de CB bakkie ineens Folkert praten, dus van de andere groep, die was gaan offroaden. Ook zij zaten op de weg naar Taraz. En zij hadden net Andrej en Simon zien rijden en waren reeds bij elkaar gekomen. Kort daarna waren we dus weer compleet, 2 dagen voor de planning. De auto van Andrej was wel uit elkaar geweest maar niet gerepareerd. Met zijn allen door naar Turkistan en vandaag blijven we dus hier. Weer eens in een hotel, dat is af en toe wel lekker.

Zo dat was het weer voor zover.
Groeten, Jos en de rest van de club.