Gelukkig 2007 gewenst vanuit Marrakech!

Hoi.

Als eerste wens ik bij deze natuurlijk iedereen een fantastisch en gelukkig 2007!

En natuurlijk bedankt voor jullie reacties, erg leuk!

Dan hieronder even het verhaal van gisteren en vandaag.

Dag 78 - zondag 31 december 2006 – mooie bergroute Agadir - Marrakech

Wederom rond een uur of wakker geworden. Eerst nog even lezen in de Lonely Planet, niet zo lang. Dan ga ik eerst een klusje aan de auto gaan doen die ik al eerder had willen doen. Namelijk de thermostaat weer terugplaatsen. Later vandaag wil ik via een bergroute naar Marrakech. Daarboven zal het vast wel koud zijn en ik wil de motor niet te koud laten draaien en dan ook nog zwaar werk laten doen; de auto bergop laten trekken. Bovendien staat de auto mooi rustig op een ruime parkeerplaats van het hotel en uit het zicht van de receptie en de hotelgasten, uit het zicht van vrijwel iedereen eigenlijk. Dus kan ik mooi mijn gang gaan. Eerst maar eens het huis openschroeven, dan komt er natuurlijk water uit het koelsysteem. Dan zet ik de thermostaaat er in. Vervolgens de twee delen van het thermostaathuis droog maken en insmeren met vloeibare pakking. Dat moet een paar minuten drogen voordat je ze samendrukt. Dus intussen de rechterachterband maar weer oppompen. Ik heb nog steeds geen zin om die te wisselen, al zou ik dat eigenlijk moeten doen. Daarna kan de thermostaat weer dicht. Vervolgens ga ik naar mijn kamer en neem ik een paar lege waterflessen en mijn uitwasbare luchtfilter mee. In plastic zakjes want ik denk niet dat de receptie het leuk vindt. Mijn kamer wordt al schoongemaakt. Ik vul de flessen met kraanwater zodat ik straks de radiateur weer bij kan vullen. Als de schoonmaakster weg is pak ik mijn luchtfilter. Ze hebben in deze kamer zo’n mooie bak om je voeten te wassen. Daar past mijn luchtfilter precies in, haha. Ik laat het ding vol water lopen en spoel dan het filter uit. Zoals gebruikelijk komt er een ongelofelijke hoeveeheid stofbende uit, het water wordt erg vies. Dat herhaal ik natuurlijk een flink aantal keren tot het water dat er af komt niet zo vies meer is. Daarna ga ik onder de douche, met mijn luchtfilter, haha! Met de douchekop spoel ik het filter verder uit; zo komt er nog meer vuil uit. Als dat klaar is douche ik zelf nog natuurlijk.

Spul weer inpakken en ontbijten. Zo kan intussen de vloeibare pakking mooi drogen. Het ontbijt is weer luxe en lekker en een kwestie van zoveel mogelijk naar binnen werken.

Dan haal ik de spullen van de kamer en vul de radiateur bij met water. De pakking is inmiddels inderdaad droog. Vervolgens pak ik alles in en check ik uit bij de receptie.

Rond half elf rij ik weg.

Ik zoek met de GPS weer de route die ik eerder heb genomen om Jan naar het vliegveld te brengen. Vandaar af had ik namelijk borden richting Marrakech gezien. Die moet ik helemaal niet hebben want die wijst de snelste route aan, via de grote weg. Dat ben ik niet van plan vandaag. Ik rij dus nog een stuk door. Ik wil via Tizni ’n test rijden en daarvoor moet ik eerst doorrijden tot ik voorbij en dus zuidelijk ben van Inezgane. Dat gaat goed, hier en daar vragen en hier en daar de borden volgen. Ze kunnen hier nog wel wat leren van onze ANWB. Desondanks vind ik zonder problemen de route die de bergen in gaat.. De temperatuur van de auto is nu volgens de meter duidelijk hoger dan zonder thermostaat en blijft mooi constant. Er komt ook weer hete lucht uit de kachel. Niet dat ik vandaag een kachel nodig heb, want het is evengoed 25 graden in de auto, maar voor de test. Dat betekent namelijk dat de motor aardig warm is.

Onderweg, nog voor de bergen, zie ik iets wat ik zelf nog niet eerder gezien heb. Tim had het wel gezien ergens in Algerije of Niger en had het me verteld maar zelf heb ik het toen gemist. Het zijn geiten die in bomen klimmen. Ik wist helemaal niet dat ze dat konden. Er loopt natuurlijk ook een geitenherder bij. Ik wacht eens even rustig af wat er gaat gebeuren. Ik zie hier en daar een paar geiten in de bomen lopen eten. Na een tijdje rij ik door. Dan moet ik toch maar weer even stoppen want ik zie nog een paar geiten die werkelijk ongelofelijk hoog in de bomen lopen eten. Niet een paar meter hoog maar een meter of 10. Terwijl ik sta te kijken komt de herder weer aanlopen. Hij fluit wat en maakt wat geluiden en zowaar, de geiten komen de bomen weer uit. Goed afgericht zeg, grappig.

Aan het begin van de rit zie ik overigens nog een paar palmbomen. Hogerop is het kouder en daar zijn ze er natuurlijk dan ook niet meer.

Het is een mooie route. De rit gaat prima en met mooi uitzicht. Ik stop vaak om even te kijken en foto’s te maken. Het ziet er leuk uit hier en het asfalt is prima. Er zijn alleen een beetje heel veel bochten maar dat schijnt wel vaker voor te komen in de bergen. Mijn stuurbekrachtiging vind het niet zo heel leuk. Die lekt olie en kreunt als ie moet werken.

Het is toch wel toeristisch want er zijn hier en daar café’s, restaurants en hotels. Er is er ook één op het hoogste punt van de route, staat op het bord. Namelijk op 2100 meter hoogte. Maar als ik doorrij gaat de weg nog steeds omhoog. Een kilometertje verder of zo zegt mijn GPS pas dat ik op 2100 meter hoogte zit. En daar zie ik dan ook sneeuw. Dat zie ik over een lengte van een paar kilometer. Niet op de weg maar wel ernaast. Leuk. Ook als ik weer verder rij blijft het een mooie route, dus hier en daar weer stoppen, kijken en foto’s nemen.

Dan kom ik wat huizen tegen aan de overkant van het dal. Ik neem wat foto’s. Dan hoor ik wat mensen roepen. Ik weet wel hoe laat het is; ze willen helemaal niet dat ik daar foto’s van neem. Oeps, gauw doorrijden maar. Verderop kom ik nog wat cactussen met een soort van rode vruchten tegen. Ook wel geinig. Daarna loopt de route nog wat verder het dal in, langs het dal zelf waar een beekje stroomt en wat gele beplanting staat. Ziet er ook wel aangenaam uit. De weg heeft daarna minder bochten en wordt wat breder. Ik begin nu wat vlotter te rijden want ik heb het nu wel gezien en wil nu door naar Marrakech. Ik hoop daar voor donker te komen want ik moet nog een hotel zoeken en dat is gemakkelijker en prettiger als het licht is.

Dat lukt echter niet, het is net donker als ik Marrakech bereik dus het zoeken moet maar in donker gebeuren. Ik zet eerst de auto maar even aan de kant om in mijn boek te kijken naar hotels en prijzen. Ik vind er eentje die me wel wat lijkt. Die is wel weer midden in de stad natuurlijk. Normaal gesproken doe ik dat liever niet maar aangezien het oudjaarsdag is, is er misschien wel wat leuks te zien. Ik vraag aan een politieman waar ik het plein van de 6e november kan vinden wat daar sluit de weg op aan waar het hotel aan zit dat ik zoek. Bij de tweede fontein linksaf. Kijk, die heb ik nog niet eerder gehoord. Maar hij doet het wel. Eénmaal linksaf geslagen heb ik werkelijk geen idee waar dat plein is en in welke straat ik eigenlijk rij. Ik begin te vermoeden dat ik het maar eens moet gaan vragen. Ik word een beetje gestoord van het verkeer in de stad, zoals gebruikelijk. Ik zet de auto even langs de kant, achter een paar andere geparkeerde auto’s, om de weg te gaan vragen. Er komt een agentje naar me toe. Mooi, kan ik het even vragen. Niks dus, hij stuurt me vooral dringend weg; ik mag daar niet staan. Ik snap er niks van, die anderen staan er immers ook. Verderop kan ik het wel aan een agentje vragen, ik ben het plein al voorbij gereden. Ik keer om, rij een stukje terug en zet de auto weer aan de kant om te bepalen waar ik eigenlijk ben. In het boek staat een kaartje maar dan is het wel handig als je weet waar op de kaart je bent. Wederom wordt ik weggestuurd door de smeris. Ik zie trouwens tevens een sleepwagen druk in de weer om geparkeerde auto’s weg te halen. Misschien willen we de weg wel ruim hebben voor het feestgeweld van vanavond of zo.

Ik vermoed dat ik toch vlakbij moet zijn, ik ga ergens linksaf. Daar is het een stuk rustiger. Ik vraag naar de weg maar ze weten het niet. Dan is er een taxichauffeur die wel weet waar het hotel is. Ik rij achter hem aan en in een paar minuten zijn we er. Kijk, dat helpt. Inchecken, auto parkeren en klaar.

Dan ga ik maar even eten. Ik kies uiteindelijk voor een pizzeria. Het duurt erg lang en dan hebben ze het verkeerd begrepen. De crêpe komt niet, de pizza en de thee wel. Het smaakt wel aardig. Dan nog een toetje en nog een bakkie thee en dan terug naar het hotel. Ik pak mij satphone er bij want mijn GSM heeft hier wel ontvangst maar ermee bellen, dat is weer teveel gevraagd. Met mijn satphone moet ik een plek zoeken waar ik ontvangst heb. Ik pak mijn GPS er bij om na te gaan welke kant op Abu Dabi ligt. Daar hangt de satelliet namelijk boven en die kant op moet ik dus vrij zicht hebben. Dat valt mee, bij de eerstvolgende kruising lukt het. Ik bel diverse mensen, dat vind ik gewoon leuk en daar heb ik even zin in. Het duurt hier nog een uur langer dan in Nederland eer het Nieuwjaar is. Kan ik mooi nog even naar het hotel om nog even te typen. Daarna ga ik de straat weer op, ik ben benieuwd wat er hier allemaal gebeurt om middernacht.

Ik heb trouwens door de telefoon van verschillende mensen gehoord dat het waait en regent en dat het een graad of 10 is in Nederland. In Nederland hebben ze dus geen sneeuw gezien vandaag en ik in Marokko dus wel, haha, grappig eigenlijk.

Ik ben overigens volgens mijn GPS in een rechte lijn nog maar 2560 km van huis, dus dat valt mee; ik ben alweer bijna thuis, haha! Het is hier dan ook niet zo warm meer, ik denk nu een graad of 15. Brrr. Ik trek mijn spijkerbroek weer aan, voor het eerst sinds een paar maanden. Het is wel droog en windstil overigens, dat is wel weer prettig.

Na het eten bestudeer ik nog even mijn Franstalige Lonely Planet. Ik bliif nog maar even in Marrakech.

Voor vanavond ga ik gewoon de straat op. Er is hier en daar versiering ivm kerst en nieuwjaar op de ramen geschilderd en er hangt feestverlichting in sommige straten. Ik ben benieuwd wat er gebeurt om middernacht. Ik ga een eettentje in en drink wat warms. Daar wacht ik af tot het middernacht is. En wat gerbeurt er dan voor fantastisch? Helemaal niets! Alles gaat gewoon door en dat is het. Nou ja, kan ik in ieder geval met een gerust hart naar bed, in de wetenschap dat ik niets gemist heb.


Dag 79 - maandag 01-0&62007 - dagje Marrakech

Ja, dagje Marrakech, maar het is wel 1 januari vandaag. Eerst verspil ik de hele ochtend met het zoeken naar een goedkoper en goed hotelletje. Had ik achteraf beter niet kunnen doen. Ik logeer nu in een herberg buiten de stad. Ja, dan moet ik dus of met de auto of met de taxi de stad in. Met de taxi dus maar deze keer.

Ik ga naar een plein dat een soort Damrak is. Normaal gesproken wijn hier souks, een soort van markten. Maar vandaag niet. Ik besluit naar het museum hier te gaan. Dan kom ik door verschillende straatjes waar ze wel souks zijn vandaag. Hie verkopen ze allerlei Marokkaanse spullen natuurlijk, net als zoietls als die Tuareg-spullen die ik niet wil maar dan veel en veel uitgebreider. Wat dat betreft kijk je wel je ogen uit. En er zijn wederom veel toeristen.

Het museum is niet erg boeiend. Een grote betegelde ruimte, Marokkaanse theepotten en schalen en kleden en zo. En nog een aantal schilderijen. Zo, ook weer klaar. Dan ga ik het gebouwtje ertegenover bekijken want dat wit bij de prijs in. De uitleg is in het Frans, en te ingewikkeld voor mij. Maar het is een oud gebouwtje en het wiet er wel leuk uit, versierd met uitgebreide relief ornamenten.

Dan terug naa het plein want ik heb gehoord dat daar s middags straatartiesten en zo optreden. Dat wil ik wel zien. Het klopt. Maar een aantal daarvan doen hun verhaaltje in het Arabisch dus daar ben ik gauw klaar mee. Er zijn ook een paar slangenbezweerders. Eentje legt een slang om mijn nek en maakt wat fotos van me en wenst me dan geluk en zo en wil dan 200 Dirham hebben, 18 Euro. Ja dag. Met 20 Dirham zoekt ie het maar uit. Hij is boos en ik vind het best. Er zijn nog wat muzikantjes en zo, verder niet echt boeiend. Het is wel grappig dat op het midden van het plein een flink aantal wagens staan die jus d orange verkopen en wagens die noten en vijgen en zo verkopen.

Daarna ga ik meer naar het centrum, van het oude naar het nieuwe deel, van elkaar gescheiden door een muur. Daar eerst eens even wat zitten drinken en de Lonely Planet voor morgen bestuderen. Ik besluit naar het oosten te gaan want die kant moet ik toch op, naar Ouarzazate. En daar kan ik dan als het goed is een natuurlijke brug vinden, pootafdrukken van dinausarissen die gefossiliseerd zijn en bijna 200 km verderop de mooiste watervallen van Marokko, 110 m hoog. Het zal mij benieuwen.

Zo, jullie zijn weer even bij.
ToyToy,
Jos