Het zit nog steeds niet mee...

Hoi.

Zo, ik heb nu even meer tijd om een en ander te vertellen.

Laat ik even beginnen met dat ik vanaf Ghardaia, in het noorden van Algerije (niet helemaal noord), met de Oosterijkers mee ben onder leiding van Christoph.

We zijn met 6 autos door het land en door de woestijn getrokken. Daarvan waren er 2 personenautos: een Opel Omega en een Mercedes 230 TE, beide benzine. Overigens woont Christoph in Agadez in Niger en heeft deze trip al tientallen keren gemaakt.

We zijn met de auto's ook door de woestijn getrokken want daar loopt de 'snelweg' van Tamanrasset (in het zuiden van Algerije) naar Agedez (in het midden van Niger) nou eenmaal naar toe.

Helaas heb ik onderweg een voedselvergiftiging opgelopen. Ik voelde me knap beroerd. 's ochtends nog niks aan de hand, onderweg steeds meer diaree en overgeven. Ik denk dat ik in 8 uur tijd zo'n 5 liter water heb gedumpt. Dus maar naar het ziekenhuis. Niet dat ik daar echt veel aan had. Belangrijkste was misschien wel medisch onderzoek, inclusief rontgenfotos. Voor de rest kreeg ik een infuus die niet liep en verder vrijwel niets te eten en vooral niets te drinken. Het is dat Habib dat gebracht heeft anders was ik waarschijnlijk meer uitgedroogd het ziekenhuis uitgekomen dan in gegaan... Tevens geen privacy: geen deur in de deuropening naar de gang toe. Lig je lekker te kotsen, staat er gezellig een mannetje naar je te kijken. Lig je je 's nachts lekker beroerd te voelen, komen er gezellig een paar vrouwen kotsen op de 'wc' (zo'n ongelofelijk smerig gat in de grond) in mijn kamer kotsen.
Overigens, in Afrika gaat kotsen prima in een kartonnen doosje met watten... Alleen jammer dat het er lang niet in paste... wat een bende op de grond. Ik dacht dat de insecten het misschien wel lekker zouden vinden maar er is er een in verdronken dus dat zal toch niet dan.

Sorry voor de smerige verhalen, maar het moest er even uit, haha. Ik was blij dat ik het ziekenhuis weer uit kon, dat lijkt met duidelijk.

Verder zijn we met de groep naar Assekrem geweest, een uitje. Moest een prachtige omgeving zijn, alleen jammer dat het bij ons net bewolkt en heiig was. Viel dus tegen.

Daarna gingen we verder met het konvooi door Niger. Het helpt best dat Christoph hier en daar weet wie wanneer om te kopen voor een paar euro, corruptie doet het hier nog prima.

Klein probleempje: de versnellingsbak of koppeling van de Mercedes heeft het begeven. Dus die moet gesleept worden door de woestijn. Christoph had niet het juiste bergingsmateriaal bij zich, ik wel. Zo'n beetje alles wat ik had qua sleepkabels en touwen hebben we gebruikt want af en toe zaten de personenauto's serieus vast. Ik heb ze er heel vaak uitgetrokken, dat ging prima. Tevens heb ik hier en daar met Christoph voor de groep uit met mijn auto de weg verkend. Beetje Bernd gespeeld dus. Best leuk, dat ik de groep zo goed kon helpen. Sommigen waren verbaast met wat ik allemaal mee had en kon doen. Het ging ook prima. Ik ben blij dat ik niet hoefde te slepen, mijn speelwerk vond ik veel leuker.

Onderweg heb ik nog wat jerrycans gekocht en gevuld met diesel. Ik kon namelijk maar 210 liter meenemen, natuurlijk lang niet genoeg voor onze aanstaande trip. Dan is het alleen niet zo handig dat zo'n jerrycan halverwege lek is en dat je dat pas merkt als de winkels al dicht zijn... Gelukkig bij een bandenhandel een jerrycan weten af te troggelen, haha. Heeft zo een paar uur gekost maar is toch voor elkaar. Redelijk dan, op zijn Afrikaans natuurlijk. De doppen van de plastic jerrycan lekken natuurlijk standaard dus dan doe je er een plastic boodschappentasje tussen. Goed hoor.

Helaas is de vooras van mijn auto gaan zingen en is de olie grijs geworden. Vandaag heb ik de bladveren laten vervangen en ook maar de olie. Het gaat dus niet goed met de vooras.

Toch vertrekken we morgen met een groepje voor een woestijnrit. 30 november zijn we dan terug in Agadez, dus het zal waarschijnlijk wel even duren eer jullie weer wat van me lezen.

Zo, en nu is mijn tijd op dus tot later weer.
ToyToy, Jos